Een zwarte bladzij........

Naar Willemstad gaan is geen probleem, er rijden constant kleine busjes dus geen wachttijden en binnen 10 minuten ben je op het busstation bij de oude markt. We bezoeken het Maritime museum wat gevestigd is in een oud koloniaal pand uit 1729. Van binnen lijkt het een beetje op een schip met een loopplank, patrijspoorten en relingen. 

Aan het einde van de15e eeuw bracht Columbus het Caribische gebied in kaart en sindsdien zijn er heel wat oorlogen gevoerd om dit eiland. De allereerste bewoners waren Arawak-Indianen. 600 jaren terug kwamen ze al naar de Benedenwindse eilanden tijdens hun trek naar het noorden. 
Curaçao heeft een kust die goed te verdedigen is en een diepe natuurlijke haven. De (W.I.C.) West Indische Campagnie bouwde hier grote forten. En zo werd het een goed lopende handelspost, maar het was de slavenhandel die dit eiland belangrijk maakte als tussenhaven van het Spaanse vasteland en de andere Nederlandse eilanden en Africa. Hierover later meer. 

Er zijn veel zeeveldslagen geweest om de eilanden en zo vielen ze steeds in andere handen. In het museum zie je de rijke vondsten uit de Annabaai. Hier ontplofte in 1778 het fregat “De Alphen”. Honderden objecten zoals: kanonnen, glas en keramiek zijn uit het water gekomen.

Er zijn mooie scheepsmodellen, nautische kaarten, navigatiesystemen en uniformen te zien. Ook laat het museum de ontwikkeling van Willemstad als havenstad zien. Begin 19e eeuw namen de Engelsen Curaçau in bezit.  De soldaten van fort Amsterdam waren nog niet nuchter van de oudejaarsborrel en zagen de Engelsen pas toen ze al binnen waren. In 1816 vertrokken de Engelsen weer. Na 1860 begon de uitbreiding van de wijk Punda, de haven maakte een bloeiperiode door en er kwamen verschillende werven die de Curaçaose schoeners bouwden.

500 jaar geschiedenis wordt hier mooi in beeld gebracht.

Het wordt  weer tijd om iets te gaan bekijken en het wordt Emmastad, dat valt erg tegen, deze stad is gebouwd voor de europesche werknemers van Shell, we hadden koloniale huizen verwacht.           

Fort Beekenburg. Dit fort is in 1703 gebouwd met gele IJsselsteentjes. Het fort beschermde de belangrijke Caracasbaai tegen  vijandelijke aanvallen.

De schepen die met de Nrd-Oost passaat aankwamen waren niet te zien daarom stond er een uitkijkpost aan de overzijde, met vlaggen moest men seinen als er gevaar dreigde. We lopen de hoge treden naar boven, zien op de top aan de andere kant het Quarantaine huisje wat in verval is, als er gevallen van besmettelijke ziekte vermoed werden dan moesten de zeelui 40 dagen in quarantaine. Als we het hoogste punt bereikt hebben dan is er nog een steile ladder die ons naar een nog hoger punt brengt. Een prachtig uitzicht op het Spaanse water, de Caracasbaai en het land valt ons ten deel. Als we bij de auto komen is onze badtas incl pet en badkleding verdwenen. Ilona had de auto expres open gelaten en dat was maar goed ook want van de auto die naast de onze stond, was het ruitje ingetikt.

2 december. Het Kura Hulanda museum, wat letterlijk Hollandse binnenplaats betekend. Op deze binnenplaats werden de slaven verhandeld. Een gedeelte van dit museum is aan de slaventijd gewijd. Hier wordt de geschiedenis van de black hollocost, de moord op miljoenen zwarte mensen uit Africa in beeld gebracht. De Spanjaarden hadden voor hun werk op de plantages en in de mijnen veel arbeidskrachten nodig. Men begon in het volkrijke West Africa negerslaven te halen, deze hadden ervaring in de tropische landbouw en het werken in de mijnen. West Afrikaanse koningen werkten mee aan de handel door de slaven aan de Europeanen te verkopen.

Spanje was afhankelijk van bedrijven en personen uit andere landen voor het transport van slaven naar de Spaanse koloniën. Aan de slavenhandel werd dan ook grof geld verdiend. Veelal door Zeeuwse handelaren. 

Tot het einde van de 17e eeuw speelde Nederland een belangrijke rol in de slavenhandel, daarna namen de Engelsen en de Fransen het leeuwendeel van de handel en de winst voor hun rekening.

Hebzucht was de reden van de Atlantische slavenhandel die meer dan 400 jaar duurde. Deze handel werd de belangrijkste werkgever in zowel Nederland als Portugal vanaf 1500 tot 1750. De gebroeders Barclay stichtten in 1756 de Barclay’s bank van de winsten uit de slavenhandel. Ook Loyds uit Londen werd een grote financiële kracht door het verzekeren van de slavenschepen en hun vracht. 

De oversteek van Africa naar America was gruwelijk, het was dan ook niet ongewoon als 15 tot 20% van de slaven stierf.  Van de slaven werd ook hun Afrikaanse naam afgenomen en kregen Europesche namen zoals Tom, Jonnyboy, Maria of Betsy. De katholieke kerk kreeg een premie voor iedere gedoopte slaaf.

De Amerikaanse zwarte vrijheidsstrijder Malcolm Little veranderde zijn naam in Malcolm X toen hij er achterkwam dat Little de naam was geweest van de slaveneigenaar van zijn voorouders.

Rond 1650 begon de W.I.C. met de slavenhandel en werden Curaçao  en St Eustatius het centrum van deze handel. 

Het verhaal  Tula.

Op 17 augustus 1795 werd de onderdrukking Tula en veel andere slaven met hem te veel. Tula was het bezit van de eigenaar van plantage kenepa (knip) en hij moest samen met de andere slaven onder erbarmelijke omstandigheden werken. In Haïti waren ze al verder en werden de slaven vrij. Tula vond dat zij niet zozeer direct vrij hoefden te zijn als de werkomstandigheden maar beter werden. Er moest uiteindelijk wel naar vrijheid, gelijkheid en broederschap worden gestreefd. De plantagehouder wilde niet luisteren en gaf aan dat hij maar naar de gouverneur moest gaan om daar zijn zaak te bepleiten. Hierop trok Tula met zijn gevolg richting Willemstad. Onderweg sloten steeds meer slaven zich aan, waardoor het steeds meer de proporties van een opstand aannam. De meest ontevreden slaven hebben ook voor het eerst een 'onschuldige' blank slachtoffer gemaakt. De gouverneur kreeg hier lucht van en liet de opstand de kop indrukken. Uiteindelijk werd Tula verraden door een van de slaven en op 3 oktober 1795 werd hij veroordeeld. Er werd hem verweten dat hij niet direct een gesprek met de gouverneur over de kwestie had aangevraagd. Dit was juist de allereerste opzet van de tocht. Volgens het vonnis werden met een ijzeren staaf alle botten in zijn lichaam gebroken, te beginnen bij de voeten (radbraken). Daarna werd zijn gezicht verbrand ('in het aangezicht geblakerd') en uiteindelijk werd hij onthoofd. 

Toch is de opstand niet voor niets geweest: met de opstand werd een aantal concessies afgedwongen. Ze werden vastgelegd in een verordening van 20 november 1795: op zon- en feestdagen hoefde er niet gewerkt te worden, slaven mochten slechts werken van vijf tot elf uur ’s morgens en van één uur ’s middags tot zonsondergang, plantage-eigenaren moesten zorgen voor redelijke voedselrantsoenen en fatsoenlijke kleding. Tula had het voor elkaar gekregen! Het duurde nog tot 1 juli 1863  voor de slavernij op Curaçao volledig werd afgeschaft door koning Willem III, vergeleken met andere Europesche landen was dit erg laat.

Het Bronzen Beeld buiten het centrum zal ons altijd blijven herinneren

aan deze tijd en zeker ook het Tula monument die je op diversen plekken in Curaçao tegenkomt.