Dag Curaçao

We rijden in de Pick-up naar het westen en bezoeken landgoed Knip waar het verhaal van Tula zich heeft afgespeeld.

Landhuis Knip.                                                                                                         Zoals eerder vermeld begon de slavenopstand op het landgoed Knip (Kenepa), genoemd naar de Kenepaboom. Wij brengen een bezoek aan dit landgoed dat prachtig boven op een heuvel ligt. Dit is een van de mooiste  plekjes op Curaçao, glooiende bergen, zeezicht en prachtig groen. Het huidige landhuis dateert uit 1830.

Het is een vreemd idee dat er hier zo slecht met de slaven werd omgegaan. Het museum stelt niet zo heel veel voor, maar historisch gezien is dit een van de belangrijkste landhuizen op het eiland vanwege de opstand in 1795.  We zien  thema’s van de geboorte, placenta enz, huwelijk en de dood, (kist). Op de boven verdieping is iets meer te zien over het dagelijkse leven van de slaven.                 Ook is hier het onderstaande Satirisch gedicht over de Proclamatie (1 juli  1863) van Ellis Juliana te zien.

Uit de goedheid van het Koninkrijk schenk ik de Grote machtige zonder wroeging uit schuldgevoel over enige diefstal in de mensenhandel en zonder hartkloppingen jullie vandaag zonder een rooie cent te vragen voor alle goedheid gedurende twee eeuwen met onmiddellijke ingang jullie VRIJHEID.

Wees wel  bewust dat JULLIE kinderen waren en JULLIE kinderen blijven tot de op de dag dat Guinese kippen koperen tanden krijgen en gouden eieren leggen in het koloniale nest van de Nederlandse kooi. 

Er is nog een slavenhutje ergens achter wat gebouwen verscholen.

We rijden verder en nemen onderweg een lifter mee die meteen achter in de bak springt. Als we hem op een strandje afzetten gaan wij even de vis bekijken die hier net gevangen is door de vissers en verkocht wordt. Een piepkleine haven (playa Piscado) voor kleine bootjes.

Dan  via een slechte weg door diepe gaten waar veel water in staat naar het meest westelijke puntje (Watamula- Waterput) dat we kunnen bereiken. 

In de Caribische zee is de jacht geopend op de uitheemse Lionfisch ook wel Koraalduivel genoemd, deze hoort hier niet thuis en omdat hij geen natuurlijke vijanden heeft dreigt hij grote delen van de kust over te nemen. Daarom worden de duikers ingezet om de opmars te stoppen.  

Uiteraard doet Tim hier ook aan mee en dus eten we deze vis die door hem met een speer geschoten is.  Ilona maakt ze schoon en bakt ze in de olie, een heerlijke witvis die ontzettend lekker smaakt.

De tafelberg die we zien aan de Oostkant beheerst dit gedeelte van het eiland. Vroeger was op de plantage st Barbara een fosfaatmijn gevestigd. De mijnmaatschappij graaft de berg af en gebruikt het materiaal voor de wegenbouw. Het aanzien van de berg mag niet veranderen en daarom wordt de holle kiesmethode toegepast. Er is nu een luxe hotel, golfbanen, zeilhaven, enz. Het hele gebied ten oosten van de Tafelberg,  is van 1 familie die geen bezoekers op hun terrein toelaat.

De zee aan de Noordkant is een stuk wilder, hier is de enige plek waar je kunt golfsurfen.

In Willemstad zijn meerdere musea’s. 

De oudste in gebruik zijnde Synagoge van De Nieuwe Wereld genaamd Mikveh Israel-Emanuel staat in het centrum. Rond 1500 kwamen er via Amsterdam Joden naar Curaçao. Het waren nakomelingen van Joden die moesten vluchten uit Spanje en Portugal. Curaçao werd door hen het centrum van de handel tussen de ouden en de nieuwe wereld. Deze synagoge werd in 1732 gebouwd naar een voorbeeld van de synagoge aan het  Jonas Daniel Meijerplein in Amsterdam.

Als we de synagoge ingaan moet Pieter een keppeltje opzetten, dit is alleen voor de mannen. Het geel gepleisterde gebouw bestaat uit drie beuken waarbij 4 zuilen de zadeldaken dragen. In de zijbeuken bevinden zich de vrouwengalerijen, die zijn alleen via de buitentrap te bereiken.

Het blauwachtige licht, zand op de vloer (dit verwijst naar de tocht door de woestijn Sinai die het joodse volk onder leiding van Mozes maakte van Egypte naar het beloofde land., de 4 koperen kroonluchters, drie ervan zijn ouder dan de synagoge deze komen uit het begin van de 18e eeuw. Veel meubels zijn uitgevoerd in donker mahonie en versierd met zilver. Het maakt dat er een bijzondere sfeer hangt.

Via de binnenplaats gaan we het Joods Cultureel Historisch Museum in. Deze werd in 1970 gehuisvest in de 2 panden die van 1728 dateren, het oorspronkelijke woonhuis van de Rabbi en het Badhuis. De Mikveh, een 300 jaar oud ritueel bad trekt meteen de aandacht. In het museum is  veel geschiedenis te zien, zoals de 500  jaar oude thora, besnijdenis stoelen, en allerlei zilveren voorwerpen. Ook is hier een gedeelte gewijd aan George Maduro, hij werd op 15 juli 1916 geboren in Willemstad.  Een Nederlandse student die zich tijdens de meidagen van 1940 als officier in de slag om de residentie onderscheidde. Na de capitulatie sloot hij zich aan bij het verzet.   In 1944 werd hij door de Gestapo opgepakt en stierf in het concentratiekamp Dachau. Postuum werd hem in 1946 de militaire Willemsorde toegekend. Zijn ouders stelde het startkapitaal beschikbaar voor de bouw van het miniatuurstadje  Madurodam die in 1952  in Den Haag werd geopend. Madurodam wordt door de familie beschouwd als monument van hun enige zoon. Prinses Beatrix was de eerste burgemeester van dit stadje. Er wonen nog zo’n 350 Joodse  mensen op Curaçao. 

Curaçao heeft veel natuurparken waaronder Den Dunki park,

Dit ligt aan de oostkant van Curaçao in de wijk Zuurzak nabij de zoutpannen van Jan Thiel.

In de Hollandse tijd  was het gebied in gebruik als “herstellingskamp” voor net aangekomen slaven.

Hier werden ze opgepept zodat ze er goed uitzagen en voor een behoorlijk bedrag verkocht konden worden. Er zijn nog wat restanten te zien van bruggen en vijvers een geraamte van een hele oude auto. Het is heerlijk om hier te wandelen in de schaduw van de eeuwenoude bomen. 

En dan is het ineens de laatste dag, 9 december, en gaan we zwemmen, luieren en het geld opmaken aan een etentje, biertje/wijntje in Willemstad bij avond. 

De spies is weer overheerlijk, heel mals en zo lekker.

Ook op de Handelskade is het weer gezellig druk, er liggen 2 cruiseschepen, dat gaat hier af en aan en zorgt voor geld in het toeristenlaatje.

10 december, 

We ruimen op, maken de boel schoon, eten de laatste resten en dan zijn Tim en Ilona er om ons naar de luchthaven te brengen, het zit er echt op.

3 weken hebben we hier doorgebracht, het eiland hebben we goed gezien, het was fijn dat we Locals hadden die ons hebben rond gereden. 

Maar er is nog veel te zien. 

Curaçao is beslist niet saai of te klein, we komen zeker nog terug……………

Dag Curaçao, dag Tim en Ilona…………………