Curaçao, wij zijn er!

19 november 2014

De vlucht KL 0735:

We moeten vroeg op want de trein van kwart over 6 willen we hebben.

Dat lukt ons ook. Met 2 volle koffers, 1 rugzak, 1 tas  en een diplomatenkoffertje (laptops, ipad enz) gaan we op pad. Op Schiphol is het even zoeken, ingecheckt heb ik al via het internet en de instapkaarten staan op mijn iPhone. Onervaren als we zijn staan we te stuntelen, de iPhone slaat vast, maar de paal biedt uitkomst en het lukt ons om de instapkaarten te printen. Met de koffers worden we geholpen, we moeten zeggen dat het best wel een verbetering is met jaren terug.

Met KLM vliegen is prima, we vertrekken op tijd, 9.45 u. Er is volop te eten en drinken aan boord. Niet al te veel turbulentie. We kijken film of luisteren muziek en proberen tussendoor wat te slapen.  We landen om 14.35 u plaatselijke tijd. 19.35u Ned.tijd. Voor we door de douane zijn is het weer een uurtje verder. Tim en Ilona staan ons op te wachten, leuk om ze weer te zien na een half jaar. Het is 30º en dat voelen we.

We rijden door een groen landschap, het is regentijd, over de Koningin Julianabrug, deze hoge brug gaat over de Sint Annabaai.  In 1967 is de brug tijdens de bouw ingestort hierbij vonden 16 arbeiders de dood. De oorzaak was een verkeerde berekening voor wat betreft het metaal, deze zette meer uit dan was berekend. Er zijn inwoners van Willemstad die ervan overtuigd zijn dat er een vloek rust op de brug en mijden hem daarom. De brug is geopend in 1974 en is ruim 56 meter hoog. De grootste schepen zouden hier onderdoor kunnen, maar de cruiseschepen worden steeds groter en hoger. Deze kunnen de natuurlijke haven niet meer in. Over de brug mag alleen autoverkeer vanwege de wind en de beweeglijkheid van de constructie. Het is de hoogste brug van het Caribisch gebied.

Ze nemen ons mee naar hun huis, een mooi gezellig onderkomen, we drinken een biertje cq wijntje op de veranda.

We besluiten met zijn allen om nog iets te gaan eten bij hun favoriete restaurant, dat worden spiesen vlees die boven de tafel hangen, geserveerd met brood, frietjes en sla. Het is buitengewoon lekker, maar Pieter en ik vallen aan het eind van de maaltijd bijna om van vermoeidheid. Het is 19.45u. (plaatselijke tijd).  Ze brengen ons naar huis waar ik meteen het bed inga en niet eens meer weet dat ik erin gestapt ben.

Om half 7 zijn we klaar wakker. We lopen langs de zee naar het strand van Marie Pampoen waar op 5 mei 2013  Helmin Wiels is vermoord. Hij was een politicus en leider van de onafhankelijkheidspartij Pueblo Soberano en woonde in Steenrijk hier hebben wij een huis gehuurd.

Om 14.00 uur staat Ilona voor de deur, zij is onderwijzeres op de lagere school en werkt van 07.00 tot 01.30u, ze neemt ons mee naar Tim zijn “kantoor”, het strand van Papagayo Beach. 

We lopen langs de luxe ressorts waar de badgasten op ligbedden te zien zijn met heerlijke cocktails in hun hand.  Er zijn massagecabines voor degene die zich wil laten verwennen. Tijd om te zwemmen in de Caribische zee. Dat is niet verkeerd want ook het water heeft een temperatuur van 30º.

In de tropen ga je er vroeg in en sta je vroeg op, de huishaan is al vanaf 04,00 u aan het kraaien, het is nog donker. Wij zijn niet vooruit te branden zo moe en lam zijn we, toch een beetje last van het tijdsverschil?   We doen inkopen in een enorme supermarkt want we gaan op het strand BBQ-en.Wat een feest, niet te geloven bij een temperatuur van zo rond de 30º zitten we om 18.30 aan een flink stuk vlees op het strand, we duiken af en toe de zee in, dit is vakantie.

De officiële munteenheid is de Antilliaanse gulden (NAF of ANG) deze is verbonden aan de Amerikaanse dollarkoers.  € 265,81 = 600,00 ANG. Maar daar komt nog $4,00.kosten bij.  600 ANG is het hoogste wat je kunt pinnen bij een automaat.

Willemstad is de hoofdstad, Punda (het bestuurlijke en zakelijke centrum)  en Otrabanda, een volkswijk. De stadsdelen liggen aan weerszijden van de Annabaai,  en zijn met elkaar verbonden door de beroemde pontjesbrug. Ook wel swingende dame genoemd. In de 19e eeuw toen Punda te krap werd ontstonden net buiten Punda de wijken Pietermaai en Scharloo.Daar lieten rijke joodse zakenlieden prachtige huizen bouwen. Deze zijn aan het einde van de vorige eeuw in hun oude glorie hersteld.                                                                                              We maken een boottocht door het Schottegat een natuurlijke haven. Hier zien we de olieraffinaderij van voormalig eigenaar Shell.  Deze bouwde voor de Europese werknemers mooie met een hek afgesloten wijken (Emmastad) en voor de arbeiders uit andere landen minder mooie.  De scheiding naar afkomst en kleur verdween geleidelijk in de 2e helft van de 20e eeuw.

 In 1985 heeft Shell de raffinaderij aan Curaçao verkocht voor het symbolische bedrag van 1 gulden. De huidige exploitant is de Venezolaanse oliemaatschappij PdVSA. De raffinaderij is zwaar vervuild. Maar omdat het voor veel werkgelegenheid zorgt wil het kabinet als het even kan de raffinaderij open houden. Er liggen marineschepen en we zien een enorm schip in een dok liggen.

De punt is het oudste gedeelte van de stad, Nederlandse kooplieden bouwden hier de eerste pakhuizen, winkels en woonhuizen zoals de  Hollandse architectuur uit de 17e eeuw, prachtige gevels. Volgens de overlevering had gouverneur Kikkert last van zijn ogen dat zou komen van de oogverblindende witte gebouwen. Vandaar de bonte kleuren: okergeel, hardroze, felblauw, groen enz. 

Het is leuk om aan de handelskade een drankje te nuttigen, regelmatig komen er grote schepen langs varen dan  zwaait de pontjesbrug open en legt af aan de Otrabandakant. We lopen langs de drijvende markt, een kleurrijke levendige plek waar de Venezolaanse schippers met hun barkjes groenten en fruit verkopen.  Een levendige stad met veel pleintjes en steegjes en terrasjes met gezellige muziek.

23 nov. 

Het is zondag en we gaan een tocht maken met onze privé gidsen die ons rond 10.00 ophalen.

We rijden naar een uitzichtpunt waar we een goed zicht hebben op het Schottegat maar nu van bovenaf en op de Kon. Julianabrug, Er ligt een cruiseschip voor anker.

Er is 1 weg op Curaçao die rijden we tot aan het Boka (inham) gebied. Boka Table is de bekendste hier komt de zee met veel geweld de grot in. Er is een route uitgezet langs de inhammen waar 3 soorten schildpadden hun eieren leggen. Het is een                                                                                           

apart gezicht, het lijkt wel een maanlandschap met zijn ruwe stenen en fossieleresten, hier is de zee erg wild wat een prachtig gezicht oplevert als de golven tegen de rotsen uiteenspatten.

We lopen door een bos van Mansalina bomen, dit is een giftige boom en heeft kleine groene appeltjes. Als je de boom aanraakt of het regent en er vallen druppels af dan geeft dat pijnlijke blaren. 

Het wordt het tijd om de inwendige mens te verwennen en we strijken bij Westpunt op een terras.

Een duik in de mooie baai met of zonder snorkel even chillen en dan zit de dag er al weer op.

Een mooie indruk van het eiland hebben we vandaag zeker gekregen.