SPANJE EUROPAREIS NOV 2012

23-11-2012. We gaan de grens over bij Irun op weg naar San Sebastiaan (Donostia) zoals de Basken zeggen.De Basken, waar ze vandaan komen en hoe ze aan een taal (Euskera) komen die geen enkele verwantschap heeft met welke taal dan ook, is niet duidelijk, ze wonen al heel lang in deze streek ook een deel in de Franse pyraneën, niet alleen de taal bindt de Basken, uit een onderzoek is gebleken dat meer dan de helft bloedgroep O resusnegatief is. Veel Basken zijn trots op deze vorm van bloedverwantschap! Het zijn geweldige vissers, vis speelt een grote rol in hun keuken. Nooit zijn ze onafhankelijk geweest wel hebben ze een mate van zelfbestuur gehad. De baret is nog steeds een specifiek hoofddeksel voor de oude Basken.  San Sebastiaan (Donostia), prachtig gelegen aan een schelpvormige baai, sinds de 19e eeuw is deze stad de badplaats van de aristocratie. Er zijn veel chique winkels en mooie hotels, maar is nu toch ook de badplaats van het gewone volk. Het eten is hier erg belangrijk, veel Baskische mannen zijn lid van een gastronomische club waar ze samen koken, vrouwen zijn niet welkom (lijkt me heerlijk).  Het hart van de stad heeft een fraai plein met arcaden en huizen met blauwe en oranje luiken, de nummers op de balkons dateren uit de tijd dat het plein als stierenvechtersarena werd gebruikt. Jammer maar het goot hier pijpenstelen dus veel hebben wij er niet van gezien. Lopend over de boulevard moet je soms een sprong maken voor de enorme golven die hier over je heen dreigen te rollen. Spectaculair. Er wordt gezegd dat de tapas (pinchos) nergens zo lekker zijn dan hier, Wij kunnen zeggen, ze zijn heerlijk en worden aan coctailprikkers geserveerd. We rijden over een van de mooiste bruggen richting (A8) Santander. Onderweg doen we de plaats Gernika (Spaanse naam Guernica) aan. Wereld beroemd geworden door het schilderij dat Picasso maakte in 1937, het jaar waarin Gernika gebombardeerd werd door het Duitse Condor legioen met goedvinden van Franco. Hitler kon zo oefenen op latere bombardementen zoals op Rotterdam. Het was toevallig marktdag en zo vielen er meer dan 2000 doden en de stad lag volledig in puin. Deze plaats is nu een welvarende industriestad geworden. We blijven op de A8 en zien rechts Bilbao liggen. Dit is Spanjes belangrijkste haven- en de grootste Baskische stad, we laten het rechts liggen, onderweg veel industrie met vlammende pijpen en ernstige luchtvervuiling het stinkt naar rotte eieren. We gaan op zoek naar een overnachtingsplek maar dat valt nog niet mee, uiteindelijk komen we in een schitterende badplaats aan, San Vicente, het is 20.30 uur. De zon schijnt als we wakker worden. Joepie!!!!! We staan aan een prachtige boulevard met palmbomen direct aan een diepe inham van de Cantabrische Zee. Lopend gaan we het centrum in en nemen de trappen naar boven om de restanten van het kasteel te bewonderen, pffff aan de conditie moet gewerkt worden, en genieten van een prachtig uitzicht op de baai, omdat het heel helder weer is, hebben we een geweldig uitzicht op de Picos de Europa met zijn besneeuwde toppen. We volgen de N 621 en gaan de Picos de Europa in. Deze bergen werden door zeelieden die naar huis terugkeerden de toppen van Europa genoemd, omdat ze vaak de eerste aanblik van hun vaderland vormden. De bergketen die nu het grootste nationale park van Europa is, bestrijkt 3 regio's - Asturië, Cantabrë en Castilla y Leon- en bestaat uit verschillende landschappen. We komen door diepe kloven en zeer groene heuvels die aan Oostenrijk doen denken met boomgaarden en boerderijen. Er zijn veel plekken waar de bergbeklimmer in zijn element is, deze sport wordt hier veel beoefend. Vanaf de kust naar Potes rijden we door de kloof Desfiladero de la Hermida, halverwege gaan we het kerkje Santa Maria de Lebena bezoeken, het is een klein kerkje uit de 10e eeuw, Maria geeft hier borstvoeding aan Jezus wat je niet vaak tegenkomt in kerken. We gaan door naar Potes, op een parkeerplaats bij het busstation vinden we een rustige plek voor de nacht. Potes is een centra van toerisme, duidelijk te zien aan alle souvenirs winkeltjes en terrasjes met eetgelegenheden waar je voor € 10,00 een heerlijk menu incl drank kunt krijgen. Hier worden walnoten, kersen en druiven verbouwd waar sterke drank van wordt gemaakt genaamd Orujo. Het weer ziet er somber uit als we wakker worden, de halve nacht wakker gelegen van blaffende straathonden, we geven ze eten, ach hebben het toch bij ons en dan worden ze eens lekker verwend. We gaan de picos verder in en volgen de N 621, we zitten af en toe flink ingeklemd tussen de grijze bergwanden, en klimmen tot een hoogte van 1600 mtr, het zicht is goed, we komen in de provincie Leòn, Veel koeien en paarden op de weg, vooral de koeien blijven gewoon staan en wijken niet! Soms is het eng smal maar overweldigend mooi. We passeren het dorpje Possada de Valdeòn, centra voor het wandeltoerisme. In deze tijd is er niets te doen, te koud denken we. Na het dorpje Oseba rijden we in een kloof van de rivier de Sella. Deze is soms zeer smal dan weer wat breder en ligt diep onder ons. Dit is wel een van de indrukwekkendste stukken die we tot nu toe gereden hebben. Maar wel èèn met veel keien op de weg, bij het ontwijken van een van die brokstukken hoorden we een enorme knal, Xanti zat meteen op de tafel, er bleek een kleine schade aan de onderkant van de auto, gelukkig geen lekkage. We komen in de provincie Asturië maar de rivier en de kloof blijven hetzelfde. Weinig verkeer op de weg, dorpjes met 3 boerderijen veel huizen (lees krotten) staan leeg. Dan wordt de rivier breed en voert de weg naar Cangas de Onis. Een grote stad. We rijden door naar Covadonga, hier bevindt zich een heiligdom, de grot van Covadonga. Hier zou Don Pelayo, een vazal van de laatste koning Rodrigo, in 722 een Moors leger hebben tegengehouden, hij vestigde een christelijk koninkrijk. Volgens de legende zou Don Pelayo van Maria persoonlijk een houten kruis hebben gekregen. Dit kruis is nu het logo geworden van het prinsdom Asturië. Covadonga is nu een katholiek pretpark dat busladingen gelovigen trekt. Er is een grote roze kerk en een heel groot hotel, veel restaurants. Het kruis hangt bij het hoofdaltaar. Maar het belangrijkste is de grot die zich bevindt op een rotsplateau onder overhangende rotsen. Bij de grot is een speciale bron, De Fuente del Matrimonio. Wanneer je als huwbare vrouw uit deze bron drinkt dan trouw je binnen een jaar, geen garantie staat erbij. Ik drink ervan maar Pieter ook, hahaha. Het ziet er erg kitscherig uit. We gaan verder want we willen de 2 meertjes zien die zich op een hoogte van 1100 meter bevinden. Het is boven zo ongelooflijk mooi dat de rit zeker de moeite waard is, we moeten dezelfde weg weer terug het is inmiddels schemerig en we besluiten beneden te overnachten.