Schotland we verlaten je!

22 augustus donderdag- Fort William

Op dit pleintje waar we overnachten is een Launderette, we halen het bed af en brengen al onze was daarheen, voor 15 pond doen zij dat voor ons 9 kilo!. Wij rijden naar GlenFinnan niet heel ver rijden hiervandaan. Er staan veel auto’s langs de weg, ook wij parkeren en lopen naar het heuveltje waar mensen staan te wachten. Gelukkig ook een aantal Nederlanders en die leggen ons uit dat ze op de Harry Potter stoomtrein wachten. De trein gaat over het Glenfinnan viaduct en heeft Harry naar Zwijnenstein gebracht!  Wij wisten van de Jacobine Stoomtrein maar we weten niets van Harry Potter, dit is dus dezelfde. Om mee te gaan moet je tot eind augustus wachten, helemaal volgeboekt!  Het is een mooi gezicht als de trein aankomt de mensen zijn laaiend enthousiast.

Op een mooie dag in augustus 1745 verzamelde Bonnie Prince Charlie 1300 Highlanders om samen naar Londen te trekken in een poging de Stuarts weer op de troon van Engeland en Schotland te hijsen. De slag bij Culloden werd hun nederlaag en Bonnie zag zich genoodzaakt om terug te keren neer Brest. Aan de oever van Loch Shiel staat het gedenkteken ter nagedachtenis van de moedige Highlanders die hem vergezelde op zijn heldentocht.

We komen hier de meisjes tegen die achter ons stonden, die waren al om half 2 in de nacht de tent bij elkaar gaan rapen en in de auto gaan slapen!

In de middag gaan we Fort William in, zoeken een leuke schotse pub om iets te eten. Lopen door de winkelstraat, zien 3 kerken, doen wat boodschappen en gaan terug naar het pleintje om de schone opgevouwen was op te halen.  Fort William  is bekend vanwege de hoogste berg in het VK de Ben Nevis 1345meter. Een wandeling naar boven duurt al gauw 8 uur. Het is zeker niet ongevaarlijk want het weer veranderd voortdurend. Ook heb ik ergens gelezen dat het hier 360 dagen per jaar regent! De zon komt af en toe door en we rijden naar Ben Nevis, zetten de camper neer en gaan aan de wandeling beginnen, nee niet naar de top maar naar de waterval! Als we het bordje aan het begin van de tocht moeten geloven dan is dit ook niet makkelijk. Het klopt tis best een lastige en zware tocht met behoorlijke hoogte verschillen en soms grote stenen waar we over moeten klauteren door water die naar beneden komt maar we halen de waterval en dat is zeker de moeite waard. En dat allemaal op mijn disco-gympen! Na 3 u komen we terug bij de camper, het was super leuk en fijn omdat het weer ook meezat.

We staan aan het Crinan Canal bij sluis 12. Het grappige is dat de vaartuigen zelf de bediening moeten doen van de sluizen, en dat is behoorlijk inspannend. De deuren van de sluizen openen en dicht maken doen ze door te trekken en te duwen! Er zijn 13 sluizen over een lengte van 14 kilometer deze werd in 1801 gegraven, dus je bent wel een dagje bezig. Dit kanaal verbind Loch Fyne met Sound of Jura. Door Kintyre reizen we naar Kennacraig om de ferry naar het eiland Islay (spreek uit als “Ale-la” te nemen. Dit is het zuidelijkste eiland van de Inner Hebriden, het wordt ook wel de “Queen of the Hebriden” genoemd vanwege de whisky die hier met een uitgesproken turfsmaak geproduceerd wordt. Het is ook een ornithologisch paradijs. Trots zijn ze op hun geschiedenis en de Gaelische cultuur ze spreken ook die taal.

24 augustus.  Bij de ferry aangekomen worden we naar baan nummer 7 gewezen omdat wij geen boeking hebben. We zien 6 banen en een geel gestreepte wat de zevende baan is en dat hadden we niet in de gaten! In het kantoor wordt ons gezegd dat het nog onzeker is of we vandaag mee kunnen, 13.00 uur is de eerst volgende. Voor de retourtocht kunnen we beter boeken want er is niet veel plek meer, ze kan ons alleen nog  boeken voor de maandagmorgen en donderdagmorgen om 7.00 uur. We nemen de gok en boeken voor vandaag en gaan dan noodgedwongen donderdag terug. Maandagmorgen vinden we te snel want stel dat we niet mee kunnen en morgen pas dan is de tijd wel erg krap. Om 13.00 uur krijgen we het seintje we kunnen mee als laatste.  2 uur later komen we in port Askaig aan, we rijden langs dorpjes die eigenlijk maar uit een paar huizen bestaan en komen in een natuurgebied waar we uiteindelijk in Ardnave op het landgoed van de fam Epps aankomen. Deze familie heeft sinds 1955 dit landgoed in hun bezit en stellen dit open om hier een wandeling te maken en te genieten van de natuur.  Voor het eerst sinds weken schijnt de zon en kunnen we buiten ontbijten! We maken een wandeling van 2 uur bijna 8 kilometer. Het is prachtig we lopen naar de zee, tussen koeien en schapen door een grillig landschap.

We rijden naar de kleine begraafplaats, de kapel is een ruïne en het kruis aan de ingang dateert van 750 voor Chr lees ik in een boek en heb dan meteen een discussie met Pieter dat dat niet kan! Enfin ik laat het staan want wie ben ik om dat tegen te spreken? Wie het zeker weet mag het zeggen! Bowmore is de hoofdstad van dit eiland de naam komt van de beroemdste Whiskystokerij van Schotland. Het stadje staat helemaal in het teken van deze distilleerderij, de school heeft een dak van een pagode en de kerk heeft een  ronde klokkentoren, lijkt een beetje op een vuurtoren! De ronde toren heeft als functie dat de duivel zich niet in een of andere hoek kan verschuilen! We lopen de Coöp binnen en doen onze boodschappen en lopen ook bij de informatiedienst binnen, de enige op dit eiland. We kijken of er iets te doen is voor ons de komende dagen behalve dan naar whiskystokerijen! Er zijn er nog een 8-tal die het erg goed doen.

Nu we het er toch over hebben even een klein stukje geschiedenis over whisky: Whisky betekend in het Gaelic, Uisghe Beatha, levenswater. Al meer dan 500 jaar produceren ze in Schotland al pure malt whisky’s en karakteristieke blends. Het werd voorgeschreven om koliek pijnen te verlichten, bij verlammingen, verkoudheden en de pokken maar er werd ook preventief gedronken! Tijden’s koude winters en om het sociale leven wat prettiger te maken. Omdat het zo goed ging werd er belasting over geheven waardoor er illegale stokerijen ontstonden.   Nu we hier toch zijn beginnen we bij Bowmore distilleerderij, hier proeven we de No.1 en de 12, een tongstrelend drankje waarbij we een lichte hout of turfsmaak waarnemen. 

Vanaf hier gaan we via Port Charlotte naar Portnahaven dit is een schilderachtig vissersdorpje helemaal aan het westelijke uiteinde van het eiland. We rijden over een schitterende slingerweg weer richting Port Charlotte. De dag is geweldig geweest we hadden zon en 22 graden! In Bruichladdich proeven we The Laddie Eight. Ik ben geen kenner Pieter heeft er iets meer verstand van maar hij zakt lekker!

27 augustus-dinsdag. Via Port Ellen rijden we langs de kust over de A846 naar Laphroaig: Whisky waar zelfs de buren jaloers op zijn! Dit is een van de zeldzame stokerijen die het mouten nog zelf doen. De whisky is wellicht de meest karakteristieke van het eiland. Toen er in de verenigde staten een verbod op de invoer van whisky was mocht dit malt-product volledig wettelijk verder geïmporteerd worden vanwege zijn “geneeskracht”.  Pieter, zijn zwager en mijn broer staan in de boeken vermeld met naam en nummer zodat we hun stukje grond (a Square Foot) makkelijk kunnen vinden, dat is ongeveer zo groot als je met 2 voeten naast elkaar erop kan staan!   Hier worden we ongelooflijk leuk en enthousiast ontvangen, we hebben een gezellig gesprek met hen, Andre Rieu komt ook nog voorbij, we krijgen een glaasje heerlijke whisky aangeboden (Trippel wood), kunnen thee en koffie gratis nemen. Dit hebben we nog niet eerder meegemaakt, bij de andere Whisky distilleerderijen moesten we, om te proeven, een glaasje kopen, of als we een flesje kochten konden we eerst een ienie beetje proeven van hetgeen we wilden kopen! Een heel gemoedelijk sfeertje is het hier. We krijgen 3 vlaggetjes mee maar verder niets, als wij vragen waar we de vlaggetjes moeten zetten zegt hij, zet het maar ergens neer! Dat hebben we dus gedaan en ze staan gebroederlijk bij elkaar in een mooi stukje moeras!

De distilleerderij is waarschijnlijk rond 1815 uit de grond gestampt maar officieel is de licentie afgegeven in 1826. Oorspronkelijk brouwden de broers Donald en Alex Johnston het voor eigen gebruik. De kwaliteit van het bronwater uit de Kilbride Stream was zo goed dat er al snel andere geïnteresseerden opdoken. Na de dood van Donald kwam de distilleerderij in handen van Alexander Grahem die ook Lagavulin onder zijn vleugels had. Ondanks dat ontstond er rivaliteit tussen beide stokerijen wat veel rechtszaken tot gevolg had. Volgens Laphroaig  waren de buren jaloers op hun unieke rokerige turfsmaak. De buren namen het grootste deel van de graanoogst in beslag waardoor het voor Laphroaig moeilijker werd om een single malt op de markt te brengen. In 1907 sloot Lagavulin zelfs de watertoevoer van de rivaliserende distilleerderij even af. En probeerde ze de distilleerderij over te nemen. Tevergeefs, Laphroaig bleef overeind! Een hoogtepunt was wel dat Prins Charles hen de Royal Warrant overhandigde een grote erkenning van hun vakmanschap. 

Natuurlijk gaan we ook bij Lagavulin, de concurrent, naar binnen en we rijden ook nog even naar Ardbeg. Ook hier gaan we een kijkje nemen, maar de ontvangst is bij beide toch anders.

Door een prachtig landschap met oeroude bomen naar Kilderton Cross. Dit kruis staat op een begraafplaats waarvan de graftombes uit de middeleeuwen dateren, de 13e eeuwse kapel is dakloos. Het kruis is het best bewaarde Keltische kruis van heel Schotland. Het werd op het eind van de 8ste eeuw gemaakt door een beeldhouwer uit Iona. Aan de westelijke kant zijn 4 leeuwen afgebeeld aan de oostkant een afbeelding van Christus geboorte.

Mull of Oa is echt een godverlaten gebied met maar een paar boerderijen, we rijden tot we niet verder kunnen en maken een wandeling van 1 1/2 uur, door moeras die af en toe bedekt zijn met vlonders langs kliffen en Schotse hooglanders die niet uit de weg gaan. Halverwege komen we bij het monument opgericht ter nagedachtenis aan de soldaten die in 1918 verdronken nadat hun boot door een Duitse onderzeeër werd getorpedeerd. We hebben 203 km’s op de eiland gereden en echt alles gezien!

29 augustus 2019 donderdag.  We gaan dit eiland verlaten en staan om half 6 als 2e te wachten op de ferry. 8.00 vertrekken we. We nemen een ontbijt aan boord die er later bij mij weer uitkomt! De zee is enigszins onstuimig!

Op naar Glasgow, we komen op de camping, worden doorgestuurd door een norse vrouw, wij naar waar we verwezen worden maar ook daar is niemand, de vrouw die de toiletten schoon maakt, kan ons ook  niet verder helpen. Er is een bordje waarop staat op de witte knop te drukken, als Pieter dat doet dan krijgt hij iemand die zegt dat het de verkeerde knop is hij moet de andere hebben, nou daar hoort hij niets op, na een half uurtje in de stromende regen gewacht te hebben vertrekken we naar de kust, Glasgow in de stromende regen en ook nog een eind lopen naar de trein om daar te komen zien we gewoon niet zitten! We rijden naar de kust, het is nog droog als we daar aankomen dus meteen maar een wasje doen, we hangen het buiten en als het rond 22.00u gaat gieten dan is het nog niet droog maar wel uitgelekt, verder drogen in de camper ach we zijn dat inmiddels wel gewend, doen we hele vakantie al!

In Nederland is er hittegolf, hier ongeveer 20gr we hebben toch nog veel gewandeld en veel gezien tussen de buien door en wij denken al als de Schotten:

De regen van vandaag is de whisky van morgen!!!!!!!!

30 augustus: We gaan naar Cairnryan en proberen vandaag de ferry naar Larne, Ierland te nemen.  Onderweg komen we  door Turnburry en zien het chique golfparadijs van Trump waar hij 63 miljoen dollar voor heeft betaald in 2014. Het statige hotel  heeft 192 kamers van waaruit  je over het golfterrein kunt kijken. Het ziet er allemaal pompeus uit. Als golflocatie moet het prachtig zijn met de Ailsa-baan als neusje van de zalm 6.5 km, 18 holes, perfect getrimd gras. Voor de golf liefhebbers zal dit wel bekend in de oren klinken maar wij zijn leken en weten er niets van.

Bij de Terminal aangekomen kopen we een ticket en om 16.00 uur varen we.

We verlaten met regen Schotland en rijden rond 18.00 uur Ierland met regen binnen.

Iedereen weer hartstikke bedankt voor jullie support, op welke manier dan ook, zo leuk om te lezen dat jullie ook genieten en met ons meereizen!

Tot de volgende J/P xxx