Schotland loch Ness eiland Skye

Ha leuke gezellige medereizigers, wat tof dat jullie zo met ons mee gaan en ook mee denken! Helaas zit Findhorn er niet meer in om daar naartoe te gaan daar zijn we al aan voorbij!

Het rijden gaat ons steeds beter af, het weer niet, maar zoals de Schotten zeggen “er bestaat geen slecht weer alleen slechte kleding”.

De camper rijdt geweldig ook de trekkracht is verbeterd!  Als je kaart van Engeland bekijkt zie je dat Schotland in 2 gedeelten is samen gevoegd. Het Caledonisch kanaal (ontworpen door Thomas Telford) die loopt van Invernes naar Fort William ligt op die breuklijn. En   is verbonden met 4 natuurlijke meren waaronder Loch Ness die de grootste (36km lang, 1.5km breed), diepste (230 meter) en dankzij het monster Nessie ook de bekendste is. Als we aan het eind van Loch Ness komen rijden we een klein stukje richting Fort William tussen deze plaats en Corpach in het plaatsje Banavie ligt Neptune’s Staircase een 8 sluizen complex met een verval van 18 meter. Dit maakt deel uit van het Caledonisch kanaal. Er liggen aan aantal schepen in de sluis en als de sluis open gaat dan is het een feestje met muziek en getoeter, juichende mensen hilarisch. Ik loop het slagertje binnen die uitnodigend een tekst op zijn raam heeft staan om voor 3 pond 1 portie Haggis te proeven, helaas uitverkocht maar een engels vrouwtje die nog wel heeft geeft mij een hapje, en echt heerlijk, dus de volgende keer dat ik weer zoiets tegen kom ga ik ervoor! Pieter niet die eet geen ingewanden. We keren en gaan langs de andere kant van het meer terug.

Al in de 6e eeuw werd melding gemaakt  van een groot dier gezien door Sint Columba een Ierse missionaris, stichter van Iona Abby, verbleef op zijn bekeringsreis, zoals ik in ons vorige blog heb geschreven, aan het hof van de Pictische koning in Inverness. Hij zou ook degene zijn geweest die Nessie het monster voor het eerst heeft gezien en verjaagd met een kruisteken!  Het was toen nog een rivier en geen meer! Maar daar is geen bewijs van. In 1933 toen er een weg gelegd werd langs het meer die het meer toegankelijker maakte, ene Mr Wilson maakte een foto (een soort staart) van het monster die werd gepubliceerd, sindsdien komen er talloze toeristen op het monster af. Bij het kasteel Urquhart maken we een stop het is gigantisch druk hier, veel bussen vol toeristen en wat zie je? Een 13e eeuws verwoest kasteel. Sinds 1690 is het kasteel verlaten nadat de troepen van de Jacobieten, (vrijheidsstrijders die zich continu wilden bevrijden van het juk van Engeland en het Koningshuis) de compagnieën Grant Highlanders  hadden verslagen. Ze bliezen het poorthuis op om te voorkomen dat het kasteel ooit nog door een vijand kon worden gebruikt. Het kasteel verviel langzaam tot een ruïne. In 1715 stortte de Grant Tower in na een hevige storm. Wij maken wat foto’s van een afstand  onderwijl tijdens de rit rond het meer goed gekeken maar geen monster gezien!

Door een dunbevolkt gebied met af en toe een gehucht en wat boerderijen rijden we naar John O Groats “ bijnaam het laatste huis” een dorp in het uiterste noorden van Schotland, men gaat er van uit dat de naam ontleent is aan een Hollander, Jan de Groot die in 1496 het veerrecht tussen Schotland en de Orkney-eilanden verwierf van koning Jacobus IV van Schotland. Er zijn slechts 300 inwoners de huizen staan niet dicht op elkaar bomen groeien hier niet. Er is een haventje waar je met een voetveer naar de Orkney-eilanden wordt gebracht deze liggen ongeveer 5 kilometer hiervandaan, er zijn meer dan 90 eilanden en sommigen zijn alleen een rots, ze maakten deel uit van de bruidsschat van Margaretha van Denemarken bij haar huwelijk met de Schotse koning Jacobus III in 1469 meebracht.  Wij rijden naar Duncans by Head en hebben uitzicht op zee, op een paar honderd meter van de vuurtoren, de schapen lopen rond de camper, een fantastische plek voor de overnachting. De zon schijnt er is veel wind en14 gr maar ongelooflijk mooi, we lopen bijna 4 km rond de hekken om de adembenemende kliffen, de schapen zouden zomaar naar beneden kunnen donderen als die er niet waren maar we denken dat het eerder voor de mensen is. Meelij hebben we met de jonge meeuwen die bijna naar beneden vallen, ze liggen of staan op richeltjes en kunnen nog niet vliegen en schreeuwen om hun moeder! We staan zo mooi dat we de zon in de zee kunnen zien zinken. Verder langs de kust een mooie maar vermoeiende route, af en toe kom je een eenzame telefooncel tegen die nu als Bibliotheek gebruikt wordt.

In Dunnet Head maken we stop dit is het uiterste Noord puntje van het vaste land van Schotland. Inmiddels zijn we allebei flink verkouden. Overnachten doen we op een prachtige plek en worden getrakteerd op de mooiste regenboog ooit!

17 augustus: Als je denkt het smalste van het smalste weggetje gehad te hebben dan komen we bedrogen uit! We beginnen bij Talmine, een fantastische route die gaat over de A838-A894-B869, (A wegen zijn dus geen snelwegen zoals bij ons) vol bochten, gelukkig wel met passing-place’s, slecht wegdek, maar dan nog!  Meerdere keren moeten we wel eens even achteruit om een ander te laten passeren en andersom!  En soms wordt het niet goed begrepen en sta je met de neuzen bijna tegen elkaar! We geven uiteraard ook ruimte aan de allochtonen bewoners die hebben iets meer haast! En dan ook nog koeien, schapen en reeën op de weg! Het duurt uren voor we in Old Man of Stoer aankomen.

We hebben uitzicht op de Atlantische oceaan en staan bij de vuurtoren die te huur is. Het is super gaaf maar stik vermoeiend. Ullapool is een vissersplaatsje, helaas geen bootjes die binnen kwamen en waar wij de vis konden kopen!  Maar je kunt ook met de veerdienst naar de Buiten Hebriden en naar de Western Isles. Telt rond de 1100 inwoners en ligt aan Loch Broom. We zien nogal wat touringcars die de toeristen hier rond laten kijken, ook Bolderman is er, die zijn we vaker tegen gekomen. Er zijn wat winkeltjes en we eten iets in de pub.

19 augustus: Inveras Dale. We vervolgen onze weg over de A832. Door het natuurgebied Beinn Eighe, een route door Glen Torridon, fantastisch. In de stromende regen rijden we het schiereiland Sky op, dit is verbonden met een brug. Veel toeristischer dan waar we vandaan komen. Op dit eiland is Skyfall van James Bond opgenomen. Het is ook bekend vanwege zijn Cuillins=puntige rotsen. Maar daar aangekomen klaart het op en we staan op een mooi plekje tussen de schapen. We doorkruizen het eiland in een paar dagen. Bezoeken de hoofdstad Portree, met 2000 inwoners de grootste plaats op dit eiland.hier staan heel aardige gekleurde huisjes maar verder is er niet veel te doen. Overal waar een point off Interest is staat het zo bomvol dat je nauwelijks je auto kwijt kan om het wonder te aanschouwen. We vinden een plekje voor de camper en gaan de Kilt Rock (waterfall) bekijken, leuk, niet echt bijzonder.

Over de A855 zien we De old man off Storr al liggen een rotspilaar op een steile wand. Willen we daar naartoe lopen dan moeten we de camper km’s ver weg zetten en dan de wandeling van zo’n 4.5 km nog maken. Doen we niet. Een gekkenhuis is het hier bussen met toeristen we kunnen er gewoon niet in de buurt komen! En rijden naar de Westpunt Neist Point Lighthouse dit is een zeer druk, kronkelig met veel gaten weggetje. We besluiten hier te overnachten. Er komt een auto (Nederlands kenteken) achter ons staan, er zitten 2 vlotte meiden in die een tentje opzetten, voelen zich prettiger als ze bij ons in de buurt staan en houden van wild kamperen. Maar vanochtend half zeven als we wakker worden door storm en regen is het tentje weg, zijn ze toch maar in de auto gaan slapen!   Door de enorme winden groeien hier maar weinig bomen en planten de windsnelheden worden wel tot 128 km/uur gemeten!  Vandaag 2 pasteitjes Haggis gekocht, een typisch Schots recept gemaakt van schapen-hart, long en lever vermalen met dierlijk vet, ui, havermout, peper, zout, kruiden en bouillon en als het traditioneel gebeurd wordt het in een schapen maag gekookt. Het ziet er donker en een beetje korrelig uit, en smaakt een beetje aards. Het is niet echt vies en door de kruiden lekker pittig in het pasteitje is het eigenlijk wel smakelijk. En ook al stond het Pieter tegen hij heeft het opgegeten! Chapo

21 augustus, woensdag:  We verlaten het eiland Skye en willen de veerboot nemen vanaf Armadale naar Mallaig, helaas is de afvaart verhinderd vanwege de storm. Dus we gaan gewoon over de brug terug richting Fort William.

Allemaal hartstikke bedankt, tot de volgende,

xxx J/P