Noord-Ierland en Republiek Ierland

Noord Ierland,

km stand 310372.

30 augustus. Vanaf de ferry  in Larne rijden we meteen naar Glenarm aan een haventje voor de overnachting. De volgende morgen horen we het geluid van fluiten en trommels, een optocht!

We hebben vandaag de benen maar eens laten werken, Benmore Head is een kalkgebergte met basaltzuilen aan de noordkust van het graafschap Antrim. Deze zijn ontstaan toen 60 miljoen jaar geleden een enorme hoeveelheid vloeibare lava vanuit de diepte aan de oppervlakte kwam. De lava koelde af en kromp. Je kunt het vergelijken met modder die opdroogt in de zon. Prachtig en apart om te zien, pilaren van tientallen meters hoog oprijzend vanuit de zee! Wij maken een rondje langs de kliffen de storm is enorm we moeten echt uitkijken en waden door water, moeras over keien hoog gras en geen pad, waarachtig geen makkie. Het is zo diep, maar prachtig. En dan staan er schapen aan de rand te grazen!!!!! Wat waren we blij dat we de auto weer zagen staan!.Daarna nog naar de touwbrug, we kwamen er toch langs, Carrick-a-Rede, betekend (verbind met het vaste land) en ligt nabij Ballintoy. Deze brug is in 2000 gebouwd met hulp van lokale klimmers en abseilers. Maar daarvoor was er al zo’n 250 jaar een  touwbrug van 1 leuning met gaten tussen de  houten latten. Generaties lang waren vissers namelijk afhankelijk van deze plek voor het vangen van zalm. In 2002 eindigde het voor de vissers. De brug schommelt 30 meter hoog boven de oceaan, en is 20 meter lang. Vanwege de storm mag niemand erop maar we mogen hem wel bekijken. De rit ernaar toe is al mooi over de Causeway Coastel route, deze ligt dicht langs de kust van de Atlantische Oceaan. Van de parkeerplaats is het nog eens kilometers lopen waaronder een paar trappen omhoog (waarvan 1 van 80 treden) maar het uitzicht is waanzinnig mooi! Ik heb echt de pijp leeg en als we in Bushmills aankomen maar gaan toch nog ff bij de VVV naar binnen en lopen het stadje in voor een pint (pieter) en een Guinness  (ik dus), we hebben meer dan 12 km’s in de voeten. In de avond komt er nog een optocht langs, is altijd de laatste zaterdag van de maand, oefenen zegt een Ier als Pieter er naar vraagt. Het is de 2e optocht die we zien deze dag en vermoeden dat het voor de Oranjemars is! Bushmills heeft de oudste distilleerderij van Ierland, de oorsprong van de naam komt van een molen aan de rivier de Bush. In 1608 kregen zij de vergunning en daarmee waren zij de eerste Whiskey (Iers) stokerij ter wereld die een licentie had. Maar de eerste vermelding van het Aqua Vitae, het levenswater, dateert van 1278 toen de plaatselijke landeigenaar Sir Robert Savage of Ards zijn troepen moed in liet drinken voor een veldslag, doch waarschijnlijk is de distilleerderij nog veel ouder! We maken een stop in het stadje Coleraine gaan winkeltjes in en uit, lopen naar de rivier,  staan even stil bij de st Patrick’ s kerk, “geen Christelijke is meer vereerd en geen verhaal is langer blijven bestaan” eten in een plaatselijk tentje iets en zitten langs 2 bejaarde dametjes, zusjes, hebben een leuk gesprekje, we merken nu al dat de Ieren toch wat opener zijn!

Als we in Londonderry aankomen is de camperplek gesloten dus we rijden door naar de camping, 5 mijl verder het laatste stuk over een slecht en heel smal weggetje, bij de camping aangekomen een bord, ook opgeheven!  We hebben geen andere optie dan terug te gaan waar eerst de camperplek was en in de buurt op een parking te gaan staan. Heerlijk geslapen en als we wakker worden staat de parking vol auto’s.

2 september. Derry, officieel Londonderry, maar daar willen ze hier absoluut niets van weten! Deze stad is helemaal ommuurd en we lopen vanaf de parking  (The Peace Bridge) over, deze is gebouwd om de protestanten op de oostelijke oever te verbinden met de katholieken op de westoever.

De geschiedenis is zeker 1400 jaar oud, wij beperken ons tot de laatste ellende die van Bloody Sunday en gaan naar het museum off Free Derry. Het is niet groot maar ongelooflijk indrukwekkend! Het is 30 januari 1972. Er doen zo’n 1500 mensen, waaronder veel vrouwen en kinderen, mee aan een vreedzame maar verboden demonstratie voor de burgerrechten, deze was georganiseerd door de protestantse Ivan Cooper. Het trieste is dat het ook een protest tegen de opsluiting van voornamelijk katholieke Ieren in Noord Ierland was.

De Ira had de verzekering gegeven niet aanwezig te zijn. Wel vaker waren er van deze vreedzame optochten dus niemand had verwacht dat de para’s met scherp zouden gaan schieten. In minder dan een half uur, in een gebied niet groter dan een voetbalveld, hadden de Britse soldaten 14 ongewapende jongens en mannen gedood en nog eens velen ongewapenden mannen, vrouwen en kinderen verwond. Het is meteen onderzocht door het Widgery tribunaal en die achten de militairen niet schuldig aan de dood van de 14 mannen. Wel stelde ze dat het roekeloos gedrag was zonder strafrechtelijke gevolgen.

De zaak bleef daardoor altijd opspelen en aan de vooravond van het Goede Vrijdag akkoord in 1998 werd beslist om alsnog een grondig onderzoek in te stellen.  David Cameron bood 12 jaar later op 15 juni 2010 namens de regering in het Britse lagerhuis zijn excuses aan voor de 14 ongewapende betogers tijdens bloody sunday in 1972. Dit na een rapport van magistraat Mark Saville die tot de conclusie kwam dat de dood van de 14 betogers onrechtvaardig en onverdedigbaar was. Het is ook ongelooflijk hoe ze gewoon neergeschoten zijn terwijl ze hulp boden aan gewonden, of met een witte zakdoek liepen, of bovenop een vrouw gingen liggen om die te beschermen en nog meer vreselijke details zien we in dit kleine museum.  De Ierse band U2 heeft hier een prachtig nummer over gemaakt “Sunday Bloody Sunday”, zie het album: a Blood Red Sky.  Maar het is en blijft nog steeds onrustig in deze stad en dan met name in de wijk Creggan, nog niet zolang terug is er een journaliste doodgeschoten. Zij schreef over het Noord Ierse conflict. We lopen de wijk Bogside door met prachtige muurschilderingen wat uiteraard pro IRA is. We zien veel armoede, een verwaarloosde arbeiderswijk met veel werkloosheid, de jonge mannen hangen hier maar een beetje rond terwijl het giet, gerookt wordt er erg veel.  Over de muur, na eerst meer dan 200 treden (een tic van mij als ik omhoog ga tel ik de treden) beklommen te hebben lopen we nog een aantal km’s wat een prachtig uitzicht over de stad biedt! In een leuke eetgelegenheid nemen we een koffie, je krijgt een flinke kop, en eten er een soort van saucijzenbroodje bij, zo lekker geserveerd met salade en sausjes! Heerlijk! We hebben heel veel kilometers te voet afgelegd maar het was het waard. Als we bij de camper komen rijden de we de 17mijl naar een plekje bij een VVV waar we kunnen overnachten. Ondertussen hebben we de grens gepasseerd, niets van gemerkt!

We zijn nu in Ierland. (Provincie Ulster)

De miles worden kilometers en de pond wordt euro.

We nemen de “Wild Atlantic Way”, dit is een 2500 km lange route langs de kust en je komt door 9 graafschappen. Wij gaan vanaf Muff naar Killybegs en rijden door ruige streken, het is dun bevolkt, hier en daar kleine dorpjes en wat grotere stadjes, ruïnes van kastelen (Doe Castell) en boerenhuizen. De Assaranca Waterfall,  in Malin Head zien we Cloghanmore court tombe, dit is een Megalithisch (stenen monument, zoals een hunnebed), kamergraf van het hofgraftype, uit de 30e eeuw v Christus. Prachtige baaien en kliffen het stormt en regent de zee is prachtig met schuimkoppen en hoge golven. De wegen zijn over het algemeen single, je moet echt opletten. Dan weer door kale weidse landschappen waar nog turf wordt gestoken en gestookt ze liggen opgestapeld te drogen.

Na Donogal gaan we het binnenland in om een rondje om het Lower Lough Erne te rijden. De zon schijnt het is een prachtige rit buiten de gebaande toeristen oorden en komen per toeval op een vergeten Keltisch kerkhofje. Pas toen we er op liepen kwamen we ze tegen, Janus met de 2 gezichten met aan zijn zijde Lusty man, een klein kereltje waar munten worden geofferd door mensen die hulp komen smeken om vruchtbaar te worden. Het bijzondere is dat er zeer oude stenen staan en dat er ook nieuwe bijgezet worden. Janus, de legende noemt hem de stichter van het maatschappelijke leven en van de maatschappij, verloste de mensen uit hun barbaarse toestand en bracht regelmaat en orde in hun leven. Het verhaal gaat dat hij geregeerd heeft in de gouden eeuw en dat dit een tijdperk van geluk en vrede was. Hij nam Saturnus tijdens zijn vlucht gastvrij op in zijn huis toen die vluchtte voor Jupiter, om Janus daarvoor te straffen maakte Jupiter hem tot een god met 2 gezichten.

Het Tully Castle (betekend kasteel op de heuvel) is een ruïne waar we ook weer toevallig terecht komen door de bordjes te volgen. Zoals alle kastelen heeft ook deze een vreselijke geweldadige geschiedenis. We lopen rond en gaan de wandeling volgen van ongeveer een uur.

We komen door Boyle, een aardig stadje die aan de rivier Boyle ligt en meteen daaraan ligt ook de Abdij uit 1161. Deze is in 50 jaar tijd gebouwd en heeft dan ook verschillende bouwstijlen. De zon breekt door en we kunnen even buiten zitten.

In Castlebar hebben we goed internet en kijken de voetbalwedstrijd tussen Duitsland en Nederland 2-4, we hebben een topavond.

7 september. Zaterdag. We zijn niet zo ver meer van de Wild Atlantic Way die we weer verder gaan volgen maar onderweg komen we nog langs een bedevaartsplaats Croagh Patrick, een heilige berg in county Mayo. (Provincie Connacht) We stoppen hier maar kunnen de parking niet op, ligt een paal tot 1.90 m hoog,, langs de kant van de weg lukt prima en dat kost niets terwijl je op de parking moet betalen. Deze berg is vernoemd naar St Patrick, de beschermheilige van Ierland, jaarlijks komen hier zo'n 100.000 mensen als pelgrimstocht de berg op. Het eindpunt is de kleine kapel aan de top ze doen dit veelal op blote voeten op deze met puin bedekte berg. Met schoenen is het al een opgave! Op de laatste zondag van de maand Juli (reek sunday) komen er zo'n 3000 mensen boete doen. Wij lopen naar boven en na 63 treden hebben we het beeld van St Patrick bereikt. Verder gaan we niet wij hebben geen rede om boete te doen en gaan terug.

Terug op de Wild Atlantic Way, door Connamara, een uitgestrekt gebied met schilderachtige bergen, prachtige vergezichten door diepe dalen riviertjes, watervalletjes, moerassen, meertjes, schapen, ach die schapen, we liggen af en toe echt in een deuk zoals die beesten zijn toegetakeld met niet 1 kleurtje maar vaak zelfs 3 kleuren op hun vacht! Soms alleen op de kop, dan weer een streep in het midden van de rug, ook wel dat we zien dat het hele schaap blauw, groen of rose is! Hoe zou dat hier gaan? In Nederland is het zo dat als het mannetje ze heeft bevrucht dan komt er een kleur op hun kont! Zouden de mannetjes hier niet weten waar ze moeten zijn?

Kylemore Abbey,  852. De rijke Mitchel Henry en zijn bruid Margaret Vaughan zijn op huwelijksreis in Connamara. Margaret vond het zo’n mooie omgeving dat ze zei er te willen wonen. Dertien jaar later kreeg ze haar kasteel dat uitkeek over het meer. Ze woonden hier in dit paradijs bijna 10 jaar met hun 9 kinderen. Maar Margaret krijgt in 1875 op hun reis naar Egypte koorts en overlijd. Mitchel geeft haar de laatste rustplaats in de Neogotische kerk die hij laat bouwen, een blijvende liefdesverklaring van hem aan zijn geliefde vrouw. Als hij in 1910 overlijdt wordt hij bij zijn vrouw begraven, daar liggen ze zij aan zij, nog lang en gelukkig hopen wij.

Als we onderweg even op een parking staan om een kijkje in het stadje te nemen zien we een hele oude zelf ingerichte camper met de motorklep omhoog staan, op de grond liggen accuklemmen. We lopen ernaar toe om te vragen of hij misschien hulp nodig heeft, goh wat was de man blij!

Clifden is de hoofdstad van Connamara, de Britse vliegers John Alcock en Arthur Brown maakten de eerste nonstop transatlantische vlucht in juni 1919. Ze vlogen met een aangepaste Vickers Vimy-bommenwerper uit de eerste wereldoorlog van St John’s, Newfoundland naar Clifden. Er staat een monument van hen boven op een berg, ook een aanwijzing van de Wild Atlantic way.  Alconck&Brown monument. Het uitzicht is verbluffend! 

Met deze editie bedanken we wederom allen voor hun leuke reacties, wij hopen dat jullie het nog leuk vinden want we hebben nog een aantal weken voor de boeg dus er komen nog een paar afleveringen.

Wij hebben er in elk geval nog zin in en we hebben nu ook al een paar dagen “mooi” weer, dat wil zeggen droog en af en toe zonnig en de temp loopt al op tot rond de 17 gr. Prima tourweer dus.

Ach dat was voor mijn beurt, nu wij hem op de reislogger plaatste moet ik bekennen dat we de hele dag regen hebben! Ook nu nog..............

Tot de volgende J/P xxx