MEI T/M JULI - DAG BALTIC

Dag reisgenoten, soms valt het niet mee om een reisblog te publiceren, of we hebben geen internet of het is zo zwak dat het niet lukt. Nu was het ook moeilijk vooral de foto's lukte niet echt goed, maar we laten het hierbij en hopen dat jullie weer meegenieten van onze bijzondere reis,                                                                                                                                                                                                                                                                                              3 juni 2014 - Half 12 verlaten we de citycamp in Riga, komen over lange rechte wegen door bossen, soms 89 km zonder ook maar iets te zien! Saai, via Kolka naar Ventspils, het Rotterdam van Letland en in de Sovjet tijd een belangrijke haven ivm de uitvoer van Russische rauwe olie.  We eindigen in Kuldiga. Hier zien we een waterval niet hoger dan 2 m maar wel 249 m breed!  Het dorpje is gezellig druk met oude authentieke huizen. De meest Noorderlijke wijnvelden liggen tegen de hellingen van het  dorpje Sabile, hier is veel huisvlijt te zien!                                                                                                                                                                                                                   Bij een Luthers kerkje in Kandava eten we een boterhammetje, het kerkje is open, de jongeman die er rondloopt is een vrijwilliger en vindt het geweldig om ons van alles te vertellen, met een beetje Duits doorspekt met Engels komen we te weten dat de pastoor 250 km ver weg woont en meerdere kerken heeft en 89 jaar is!!!!! Dat er van de 300 parochianen nog maar 30 op kerkbezoek komen en dat hij -hout hakt-  om de kerk warm te houden. Een aardige knaap maar een beetje vreemd!                                                                                                                                                                                                                                                                                                                 Via veel wasbord weggetjes, tjonge alles wordt flink door elkaar geschud, en veel wegwerkzaamheden, komen we uiteindelijk toch in Litouwen terecht.                                                                                                                                 In een omgeving waar niemand woont is een heuvel, Kryziu Kalnas, deze staat vol met kruisen, duizenden grote en kleintjes, ze liggen op elkaar gestapeld aan een groot kruis hangen er honderden. Duizenden rozenkransen, schilderijtjes, steentjes, briefjes zien we. Het is indrukwekkend om door het woud van kruisen te lopen. Sinds de tsarentijd lieten pelgrims hier kruisen achter. Er is een verhaal dat een vader er een kruis neerzette voor zijn zieke dochter, toen hij terug kwam stond zij hem springlevend op te wachten. In de sovjettijd werden de kruisen elk jaar weer verbrand maar steeds werden er weer kruisen neergezet als verzet en hoop. In 1993 heeft Paus Johannes Paulus  hier een uit Rome meegenomen kruis geplaatst. Wil je een kruis, rozenkrans of schilderijtje plaatsen, er zijn stalletjes die dit verkopen.                                                                                                                                               5 minuten en 112,90 lt ( € 33,20 retour) armer voor een overtocht per ferry naar de Koerische Schoorwal. Deze landtong is een van de meest bijzondere natuurgebieden van Europa en sinds 1992 beschermd. Van Klaipeda tot Kaliningrad is 98 km. Deze strook is niet breder dan 3,7 km en op sommige plaatsen maar 350m. Veel duinpartijen, witte zandstranden en naaldbomen (70%) elanden, herten en wilde zwijnen wonen hier. Er zijn 4 dorpjes die in 1 gemeente vallen Neringa genaamd. Deze naam verwijst naar een zeegodin die een gigantische hoeveelheid zand in haar schort had en die uitstrooide om het vissersvolk te beschermen tegen de allesvernietigende stormen die de Baltische kust teisterden. Na 3 km worden we gemaand te stoppen en moeten we 70 lt (€21,00) betalen om door het natuurgebied te mogen rijden.                                                                                                                                    De camping ligt in het laatste dorpje Nida 4 km van Kaliningrad. Natuurlijk gaan we ook hier even kijken op de fiets bij de grens, er mag niet gefotografeerd worden. Op de terugweg naar het dorpje begint het te regenen. Na het eten, het is inmiddels droog, gaan we het hoge duin op, hiervandaan hebben we een prachtig uitzicht op de zee, duinen, Kaliningrad en het centrum, via de houten trappen komen we beneden in het centrum, het is er gezellig druk, veel standjes met van alles te koop. Een tenor en sopraan zingen prachtige liederen, deze worden opgenomen door een TV ploeg. We blijven even zitten om te genieten van deze muziek tot we het koud krijgen en terug lopen naar de camping. Als we opstaan is het al heerlijk warm dus gaan we een kleine 50km lange fietstocht maken door het prachtige natuurgebied, we kijken op de stranden die niet al te vol zijn.  Na drie dagen gaan we het vaste land weer opzoeken na eerst nog even in een oude Russische vissersboot gekeken te hebben. Diep in de bossen van het natuurgebied Zemalitija ligt een voormalig ondergrondse nucleaire raketbasis. Lange tijd stonden hier 4 22m lange r12 raketten klaar om een afstand van 3000 km te overbruggen, ze konden Spanje, Turkije maar ook Nederland  bereiken. Deze kernkoppen waren 17x  krachtiger dan die van Hiroshima.  De bouw  in 1960 van deze basis gebeurde in het diepste geheim. Ook de inwoners van het nabijgelegen dorpje Plostine wisten niet wat er gaande was.  In 1978 maakte de Amerikaanse geheime dienst bekend dat  ze de basis  hadden ontdekt. Toen de sovjets vertrokken waren in 1987 was alles leeggehaald. Een deel van de raketten is naar Oekraïne  getransporteerd en het andere deel is spoorloos. Dankzij het geld  van de Europesche Gemeenschap is deze basis opnieuw ingericht en kan het bezichtigd worden.  Vanaf de A11, de afslag Mazeikiai, na een aantal km’s linksaf naar Plateliai, als je een bord ziet met ( Saltojo Karo Muziejus) = The Cold Warmuseum, dan zit je op de goede weg. Het is even zoeken maar we vinden hem en kunnen meteen mee met de rondleiding. Dit wordt in het Engels gegeven. De jongeman ziet dat wij pensionada’s zijn en we mogen er voor de helft van de prijs in. 12lt’s en 3lt om foto’s te maken. De rondleiding duurt 1 uur. Het is erg warm buiten maar we trekken gauw een lange broek aan en nemen een trui mee. Bovengronds zien we 4 koepels, we gaan de ondergrondse bunkers in en het is fascinerend om de ruimtes te zien waar de mannen paraat moesten zijn om, zodra ze van hogerhand het sein zouden krijgen, de raketten te lanceren. Heel concreet werd het in 1968 tijdens de opstand in Tjechoslawakye die door de sovjetunie met harde hand werd neergeslagen, hierdoor ontstond een conflict met het westen. de raketten werden toen in opperste paraatheid gebracht, wat wil zeggen dat ze binnen 8 minuten gelanceerd konden worden op doelen in Europa. Heel indrukwekkend is het om de 30 m diepe schachten te zien waar de raketten stonden. Het is een uniek museum omdat er maar 3 van zijn, in Oekraine,  Amerika en hier in Litouwen.                                                                                                         Aan het meer van Plateliai blijven we overnachten, dat is toegestaan er komt iemand langs om geld op te halen, er staan ook kleine tentjes en overal mag je een kampvuurtje maken. Je kunt het hele meer rondfietsen of wandelen. Kano’s kun je huren en je kunt een duik naar de bodem van het meer maken onder begeleiding van een instructeur. Er staan overal picnictafels en het is gezellig druk met zwemmers en zonaanbidders.

9 juni 2014 - 2e pinksterdag.  Van Pinksteren hebben we niets gemerkt, Gisteren waren de winkels open en vandaag ook, de kinderen zijn gewoon naar school gegaan. We verlaten Litouwen ook het land van de Volkskunst, de wegen worden hiermee opgevrolijkt, dit dateert al vanuit de 18e eeuw en het is niet meer weg te denken. Bijna altijd een figuur van hout. Je ziet ze overal staan. Bij een huis zien wij wel hele bijzondere beelden, en enorm groot.     Het is 17.15 uur als we bij de grens zijn, en 16.15 als we Polen inrijden (1 uur terug dus) waar we meteen worden aangehouden, paspoort controle. Tot ons volgende blog J/P