MEI T/M JULI 2014 - SAAREMAA EN RIGA

Hallo familie, vrienden en alle anderen die ons verhaal lezen, Ga er maar voor zitten want het is een beetje een lang verhaal geworden, en anders, jullie weten het he? weg ermee,  groetjes van ons,

Saaremaa - Het duurt even voor we Tallinn uit zijn, we hebben nog nooit zoveel auto’s van meer dan een ton voor een stoplicht zien staan dan hier.  Maar als we door de achterstandswijken rijden zien we dat het ook hier hetzelfde is als overal. We spotten de mannen en vrouwen die de lege blikjes  van bier (8 ct statiegeld) uit de containers vissen. Met de Finse golf rechts van ons rijden we over mooie bosrijke wegen naar Keila-Joa, hier vinden we een hangbrug over een pittoreske waterval. Het herenhuis zijn ze aan het restaureren het ligt in een mooi boomrijk park. We blijven de kust volgen die we vaak nauwelijks zien en komen zo in Haapsalu waar we oude Locs en wagons op een rails zien staan, er is een prachtig station bij, de tsaar liet hier speciaal een lang perron bouwen zodat hij en zijn gevolg droog de trein in konden stappen. Het is nu een spoorwegmuseum. Het plaatsje zelf is wel leuk met mooie houten gekleurde huizen die bijna allemaal op het strand uitkomen. Geliefd bij vakantiegangers. Als we Xanti voor de laatste keer uitlaten, we staan op een plek in het bos vlak bij de zee, zien we 2 elanden die het bos ingaan, het is niet de geweldigste foto, maar we hebben er toch 1 kunnen nemen. Bij Virtsu nemen we de ferry naar  Muhu en Saaremaa. Dit is het grootste eiland in de Oostzee.  Het is koud slechts 12 gr en het miezert, dat zijn we niet meer gewend dus de winterkleren uit de kast getrokken.                                                                                                                                                                                                                                                                                 In de sovjettijd waren deze eilanden een hermetisch afgesloten militaire zone hier heeft de tijd echt stil gestaan.  De Osilianen zoals de eilandbewoners genoemd worden leven her en der verspreidt,  hier heerst rust en er is ruimte. De russen zijn hier weggetrokken in tegenstelling tot de rest van Estland.  Als eerste rijden we naar Panga in noord Saaremaa waar niet te dicht bij de afgebrokkelde afgrond moeten komen, er is een natuurpark bij waar de schoolkinderen uitbundig aan het spelen zijn.  We komen in de punt van het schiereiland Sörve, Sääres ,hier zijn nog een paar bunkers te vinden en een militair-museum. Bij de vuurtoren raken  de Oostzee en de Finse golf elkaar. Op dit rustige eiland hebben, ongeveer 70 jaar terug, de bloedigste gevechten plaatsgevonden tussen de Duitsers en de Sovjets, het grootste gedenkteken staat in Tehumardi.  Als we Kuressaare, de hoofdstad, inrijden zien we meteen het prachtige kasteel, en natuurlijk hoort hier een legende bij, Er wordt een monnik naar dit gebied gezonden om het Protestantisme tegen te gaan, maar de monnik wordt verliefd op een schone dame, dit was een doorn in het oog van de kerkleiding, dus het meisje moest sterven. Ridderlijk heeft de monnik de straf overgenomen en werd  zittend op een stoel met de bijbel in zijn hand in een muur gemetseld om zo een langzame dood te sterven. In de 18e eeuw werd tijdens een verbouwing het lichaam van een ridder aangetroffen. Misschien toch een waar gebeurd verhaal? Als we binnen de dikke muren zijn dan zien we boven de poort een klein houten huisje, van hieruit werden aanstormende vijanden bekogeld met stenen, pijlen water en vuur. De Bisschopsburcht dateert uit de 13e  eeuw en is het best bewaard gebleven kasteel van de Baltische landen. Arensburg, zoals de Duitsers het noemden is nu een kuuroord met veel Spahotels.                                                                                                                                                                                                                                                                                                        Ongeveer 4000 jaar geleden trof een meteoriet  van 110m een 22 m diep Kaali. We lopen er omheen en gaan verder naar het volgende hoogtepunt wat we beslist moeten zien, de standerdmolens. We lopen er rond maar houden het al snel voor gezien, te toeristisch en rijden door naar het kleine eiland Muhu waar we een museum dorpje inlopen genaamd Koguva. Het wordt nog gewoon bewoond.  Op een groot informatiebord zien we dat er veel films gemaakt zijn en de naam van de filmproducent is Artur Talvik, een bekende van ons!  We gaan hem googelen en hij blijkt ook nog eens een verdienstelijk zanger te zijn. Hadden we maar een handtekening gevraagd! :-):-):-)             30 mei - varen we naar het vaste land. Pärnu is onze volgende stop de “zomer” hoofdstad van Estland en een internationaal kuuroord bekend om zijn modderbaden.  De zandstranden zijn mooi en het klimaat is aangenaam. In de sovjettijd werden hier de hotemetoten naar toe gezonden om te ontspannen.  Druk is het niet, maar dat zal wel komen omdat het koud en regenachtig  is en het seizoen moet nog beginnen. Er zijn veel prachtige parken en er is nog een deel van de verdedigingswal is nog te zien. Van de stadsmuren is niets meer over alleen nogde 15e eeuwse Rode Toren, nu wit, is bewaard gebleven. In een wijk net buiten het centrum staan nog wat 17e eeuwse huizen, soms in vervallen staat. Xanti’s pootje is nog steeds niet goed daarom gaan we noodgedwongen uitrusten in een heel leuk cafeetje, wat een pech hebben we toch he? De volgende morgen vertrekken we om 11u en kwart over 11 worden we aangehouden, alcoholcontrole!

31 mei 2014 - Letland: Om 13.30 zijn we op de Citycamping van Riga en om 15.30 zitten we op een heel gezellig terras midden in het oude centrum van Riga aan de borrel. Riga heeft 760.000 inwoners waarvan 42% Russisch is. Het historisch centrum ligt tegen de Daugava rivier aan en is het hart van de kunst en uitgaanswereld. Er zijn nog veel Duitse pakhuizen uit de Hanzetijd te zien maar het is vooral een stad van de Jugendstil. De stad heeft ook veel oorlogen gekend en heeft net als Tallinn en Vilnius geleden. In de sovjettijd was het een grauwe stad maar na de onafhankelijk is het helemaal opgebloeid. Helaas zijn ook hier veel problemen met de werkloosheid. Het oude centrum is niet heel groot er mogen geen auto’s rijden de straatjes zijn te smal en ook hier allemaal kinderkopjes. Er zijn veel uitgestrekte parken en toen de stadsmuren waren weggebroken werden er brede boulevards aangelegd. De Jugendstil gaan we In de Alberta en de Elizabetes Iela bekijken, het lijkt alsof de gebouwen elkaar overtreffen in schoonheid. Het 42m hoge vrijheidsbeeld (1935) een vrouw in de volksmond Milda genaamd, heeft in haar opgeheven handen 3 sterren, het zinnenbeeld van de provincies Letgallen, Lijfland en Koerland. Voor vaderland en vrijheid staat er in de inscriptie. In 1989 werd hier elke avond gedemonstreerd voor de onafhankelijkheid. Aan beide kanten van het monument strekt zich het Bastejkalnspark uit, dat de oude en nieuwe stad scheidt. Het 27 etages tellende Reval Hotel was in de sovjettijd een afschuwelijke betonnen bouwval maar na een opknapbeurt zijn de letten er trots op. Een grotere tegenstelling is er niet want er tegenover staat de vijfkoepelige Kathedraal (1884) deze werd in de sovjettijd gebruikt als planetarium. Dit ligt in een prachtig park waar nog meer indrukwekkende gebouwen staan. Langs de rivier Daugava, deze rivier komt vanuit Wit Rusland en was een ideale  handelsroute, fietsen we naar de Markthallen (35 m hoog) deze dienden eerst als hangars voor de zeppelins,  en de markt, het is zo groot dat het een gebied beslaatvan 16.000m². Je kunt het zo gek niet bedenken of je kunt het hier kopen. En veel goedkoper dan in de winkels. De vishal grote bakken met levende vis, Vleeshal met varkenskoppen en oren, rundertongen en ik weet niet wat we allemaal zagen, groenten, fruit prachtig vers, maar ook kleding, cd’s,  elektrische apparatuur werkelijk enorm. Deze hallen liggen achter het centraal station waar ook veel bedrijvigheid is en veel winkeltjes, zelfs als je onder de weg door naar de andere kant moet zijn er winkeltjes te vinden. Op het Raadhuisplein (Rätsluakums) wat verwoest is in de 2e wereldoorlog en opnieuw is opgebouwd in oude stijl net als het huis van de Zwarthoofden. De architecten hebben hier hun fantasie op losgelaten maar het ziet er indrukwekkend. Het dient nu als toeristenburo en museum. Al fietsend komen we bij de Pulvertoren (buskruidtoren) deze werd gebruikt als minutie opslagplaats. Je kunt er de kanonskogels uit de 17e en 18e eeuw nog zien zitten. Hier is een oorlogsmuseum in gevestigd. Wat ook heel mooi is dat is het oudste woonhuis in de stad, Het is van de 15e eeuw  en omdat er veel handelscontacten waren met Nederland heeft het een trapgevel  De naastgelegen huizen  zijn ook oud en ze worden de drie broeders genoemd. Rond het parlementsgebouw vielen in 1991 tijdens schermutselingen van Russische ordertroepen en Burgers verscheidenen doden bij de bevolking. Alleen in Estland is de onafhankelijkheid strijd zonder bloedvergieten verlopen.                                                                                                                        Het verhaal van de kat:  In Meistaru Iela staat een huis met op elke toren een zwarte kat. In eerste  instantie stonden ze met de kont naar het tegenoverliggende gebouw, het Grote Gilde. De koopman werd het lidmaatschap geweigerd en als wraak kocht hij het dichtstbijzijnde gebouw en liet zijn katten nabootsen en plaatste deze op het dak. Het gilde stapte naar de rechter ,er volgde een lang gevecht maar pas met de eerste wereldoorlog kwam er een einde aan. Het Philharmonisch Orkest werd de nieuwe eigenaar van het Grote Gilde en men besloot dat de katten hun kont moesten keren.

Ik stop, er is zoveel te zien en te vertellen het is werkelijk een prachtige stad en super gezellig. Vanaf de camping was het slechts 2.5 km op de fiets. Drie dagen hebben we hier rondgestruind, tijd om verder te gaan. dag J/P