MEI T?M JULI 2014 - SCHIEREILANDEN EN TALLINN

25 mei 2014 - We  hebben weer zoveel gezien en te vertellen dat we niet langer konden wachten om jullie weer op de hoogte te brengen van onze reis, bedankt allen die met ons mee reizen en bedankt voor jullie belangstelling, leuk om te horen,

Nationaal park Lahemaa. wat, het land van de inhammen, betekend is het oudste en grootste nationale park van Estland. Er zijn 4 baaien en evenzovele schiereilanden. Er liggen heel veel zwerfkeien die zijn via gletsjers tienduizenden jaren terug vanuit Finland en Zweden hier terecht gekomen. We rijden langs de kust er zijn hier diepe afgronden maar die zijn niet te zien omdat de hellingen zijn begroeit met bomen.  Vlakbij Sagadi ligt landgoed Palmse wat ooit behoorde aan de familie Von der Pahlen. Zij stonden op goede voet met de boeren wat niet heel gebruikelijk was. Er is nu een hotel, een souvenierwinkeltje, een oranjerie, een VVV  waar je echt alles uit dit gebied kunt vinden en nog veel meer. Als wij bij een kruising staan te twijfelen stopt er een dikke VW, de man vraagt waar we naar toe willen, we zetten de auto op een parking en Pieter krijgt de info die we nodig hebben. Hij geeft tips die we echt moeten gaan bekijken. Een voormalige bankier die nu in de vishandel zit meer relaxed zegt hij. We maken een rondje op een van de schiereilanden en gaan van Vösu naar Vergi waar we een mooie camperplek vinden aan een haventje, we mogen hier staan er is een zuil voor Electric en water, het seizoen moet nog beginnen daarom gratis. De volgende dag trekken wij verder naar het volgende schiereiland en komen in het gehucht Käsmu, het kapiteinsdorp zoals het wordt genoemd omdat het een soort rustoord was voor gepensioneerde zeelieden. We bezoeken het Maritiem Museum die zeer indrukwekkende is, je kunt er van alles vinden van oude ansichtkaarten tot een reconstructie van een oude boot. Het is gratis er staat een kistje waar je kunt doneren. De vrouw is een enthousiaste vertelster over wat er zich heeft afgespeeld, haar vader bv is naar Siberië afgevoerd zoals alle mannen, alles werd ze ontnomen, vrouwen bleven achter, de Sovjets bouwden hier een controle post om te voorkomen dat ze naar Finland zouden vluchten. Pas in 1966 zag ze haar vader weer. We klimmen nog de uitkijktoren in deze torens vinden we langs de hele kust. Rijke zakenlieden hebben hier een zomerverblijf, het zijn prachtige kasten van huizen.  Het is een even schikken als we vlak voor onze auto 2 wilde zwijnen over zien rennen en later nog een ree! Jammer maar een foto maken lukt nooit voor je het in de gaten hebt zijn ze al verdwenen in de bossen. Prachtig dat wel. In Loksa zou een haven moeten zijn waar de Sovjets hun onderzee-boten lieten vertrekken. Wij zoeken maar konden het niet vinden, het enige wat we zagen was een oude fabriek met de bijbehorende Flats voor de arbeiders en een visverwerkingsbedrijf.                                                                                                                                       We maken niet veel km’s, gaan vaak pas rond half 12 weg en proberen rond een uurtje of vijf ergens een plek te vinden, zo ook vandaag, aan het einde van de weg stoppen we onder een gekleurde uitkijktoren in het gehucht Tapurla,  we zitten gezellig aan een wijntje-biertje met hapjes als er een auto naast ons stopt. Blijkt de buurman te zijn, woont hier in een prachtig huis op het uiterste puntje van deze landtong met uitzicht op zee grote tuin met 8 koeien. Hij nodigt ons uit om zijn traditionele sauna te komen bekijken en een lokaal biertje te drinken. Daar kunnen we geen nee tegen zeggen. Het is heel bijzonder in een soort van kelder in de tuin is de sauna, hout gestookt, het biertje, een beetje vergelijkbaar met Guinness  maar minder bitter, drinken we in de bar onder het huis waar ook een cinema is gevestigd. Arthur, is een filmproducent en woont in Tallinn, het zomerhuis was van zijn ouders. Zijn vriend(innen) komen eraan en ze gaan met zijn allen de sauna in, en wij? Naar de camper! Pieter vraagt hem waar de scheepswerf is, blijkt 5 km terug te zijn en hij legt ons uit hoe er te komen.                                                                                                   Als we zitten te ontbijten komt er een vrouwtje langs met een emmer, als ze terug komt zit de emmer vol kleine visjes. Ze biedt ons een maaltje aan, het lijkt op sardines maar is het niet, we bedanken haar hartelijk maar deze kleine visjes schoonmaken zien we niet zitten. We staan hoog boven de zee maar kunnen wel naar beneden lopen waar een kleine scheepswerf is en daar zijn de vissers.                                                                                                         We rijden de 5 km terug en gaan een heel smal weggetje in waar we eigenlijk niet mogen komen, en ja hoor aan het einde  zien we wat in de Sovjettijd  een verboden militair terrein was. Destijds het grootste opleidingscentrum voor atoomonderzeeërs, “Pentagon” genaamd. Het was zo geheim dat het hele schiereiland op de kaart niet voorkwam in die tijd. Arthur verteld ons ook dat er proeven werden genomen met het demagnetiseren van schepen waardoor ze moeilijker op te sporen waren via de radar. We  hebben alle landtongen rondgereden het is een prachtig natuurgebied en voor we richting Tallinn rijden gaan we nog een wandeling van ±8 km maken over houten planken gelegen in het Viru-moeras, een van de mooiste moerassen van het land, en dat op het  heetst van de dag die begon met 30gr.  Het is 23.00 uur en nog licht, we staan op de Citycamp in Tallinn en zitten buiten te “werken”, voorbereiden wat we willen zien in de stad, een stukje aan het reisblog werken, wijntje-biertje erbij, de temp is nog steeds tropisch.                                                                                                                                                                                               Tallinn telt zo’n 415.000 inwoners dat is ongeveer 1/3 van de gehele bevolking van het land. Estland heeft vele overheersingen gekend, Denemarken, Duitsland en de Lijflandse orde, Zweden en  Rusland,  Estland werd zelfstandig en Tallinn werd de hoofdstad. In 1940 legde Stalin het lidmaatschap van de Sovjetunie op dat werd pas in 1991 beëindigd. Vandaag met de fiets Tallinn verkend. Xanti laten we zoveel mogelijk in het mandje zitten want gisteren was echt veel te veel voor haar, we hebben niet alleen de 8 km door het moeras gelopen maar ook nog eens, toen we de camper op de plaats hadden gezet, over de boulevard een flinke 6 km gewandeld. Dus vandaag voor haar rust en wij ook een beetje want het is moordend heet en dan is het fietsen net wat lekkerder dan lopen. Het is een machtig gezicht die oude stadswallen, er is nog 2 km over, met de schilderachtige torens (26). Er liggen wel 6 cruiseschepen heel dicht bij het centrum aangemeerd, het is dan ook erg druk binnen de stadsmuren. De terrassen zitten vol, wij laveren tussen al dat volk door om toch nog wat van de citytrip te zien die Pieter heeft uitgestippeld. We starten in de oude stad waar we door de Grote Kustpoort komen en de 16e eeuwse Bastion zien, vanwege de dikke muren kreeg dit de bijnaam van Dikke Margareta. In de 19e eeuw  werd het als gevangenis gebruikt. Pikk (betekend lang) is de straat waar we meteen in terecht komen hier woonden de rijke kooplieden, deze straat loopt door tot het Raadhuisplein waar we over de hoofden kunnen lopen, zo druk met heel veel terrasjes, eigenlijk door de hele stad heen, vriendelijke jonge mensen in traditionele klederdracht proberen je te verleiden om in hun restaurant iets te gaan gebruiken, maar nooit opdringerig. Door een smal straatje komen we in de Vene,  de Etse naam voor Russisch, hier woonden de Russische handelaars. We fietsen langs veel ambassades, ook  die van Nederland. De feodale heren in de bovenstad wilden hun machtspositie niet verloren laten gaan wat  wel steeds meer gebeurde omdat de burgerij groeide, ze kregen het steeds vaker aan de stok met elkaar waardoor er een muur werd gezet tussen de beneden en bovenstad, de muur van haat, tegenwoordig hangen  de artiesten hier hun kunstwerken op. Domberg de bovenstad is veel rustiger en hier genieten we van een salade en een glas bier/wijn en van het prachtige uitzicht over de stad en de haven. Xanti wordt goed verzorgd, als we ergens stoppen om te kijken welke kant we op willen gaan, komt er een mevrouw uit een winkeltje water brengen, op het terras ook meteen een bakje water, ze ligt zo wie zo goed bij de toeristen, we moeten regelmatig stoppen want ze willen allemaal een foto van haar in het mandje, dat schijnt in de Baltic heel bijzonder te zijn.  Het zijn voornamelijk vrouwen die de foto’s maken en Pieter maar denken dat ze hem fotograferen! Het is onmogelijk om alles te beschrijven deze stad heeft zoveel te bieden, kerken, musea’s, parken, uitzichtpunten, restaurants je kunt er leuk winkelen, de vele muziekanten, een zeer gezellige mooie stad die het oude en nieuwe met elkaar verenigd, dat maakt het allemaal heel bijzonder. Onze fietsen en wij hebben het zwaar te verduren gehad door de kinderkopjes. Het restaurant Olde Hansa gooit ons terug in de Hanzetijd. Het huis is van een rijke koopman en staat midden in de stad, binnen zit je met kaarslicht op een zwijnenvel, het toilet heeft een opstapje en er hangt een kruik met water die je om moet kiepen om je handen te spoelen, het personeel loopt allemaal in klederdracht uit die tijd, we blijven eten, heerlijk op zijn Est klaargemaakt en bestellen een kruik bier met honing. Het is erg leuk en erg lekker.                                                                                                                                                                                                                                      Tussen Kadriorg en Pirita waar ook de Citycamp aan gelegen is, is een goede plek om Tallinn en de haven bij zonsondergang te zien. Deze boulevard is 3 km lang en onderweg passeren we het Maarjamäe-paleis, eerst eigendom van een Russische graaf en later opgekocht door het Nederlandse consulaat. Nu een historisch museum met achter het gebouw de kapot geslagen Sovjet standbeelden. Dit museum ligt niet ver van een betonnen Sovjetoorlogsmonument. Bij de aanleg hiervan werd een Duitse militaire begraafplaats bijna geheel omgeploegd. We eindigen op het mooie zandstrand van Pirita en een jachthaven hier werden in 1980 de Olympische zeilwedstrijden gehouden. In de wijk Catharinadal ligt het Barokslot dat tsaar Peter de Grote voor zijn vrouw Catharina als zomerresidentie liet bouwen in een groot park. Ook hier gaan we fietsend doorheen en zien het paleis waar de president woont dit wordt bewaakt door 2 militairen. De vlag hangt niet wat betekend dat de president afwezig is. We denken dat we alles wat we wilden zien wel hebben gehad, als rond 15.00 uur het onweer los barst zijn we net op tijd terug bij de camper.

En morgen weer verder, tot dan groetjes P/J