MEI T/M JULI 2014 - ESTLAND

21 mei 2014 - Vergi, Estland

Hallo familie, vrienden en alle anderen die met ons mee reizen, bij deze ons volgende verslag, 

17 mei 2014 - Estland met zijn 1,3 miljoen inwoners op een ruimte van 43000  km² is 1 1/2 x zo groot als Nederland!!!!!!!!

Bij Ape gaan we de grens over, het weer is prima en na een km of 20 zien we een leuke plek aan een vijver, daar kunnen we lunchen. Er ligt hout er is een vuurplaats een kleedhokje. Als er een boer aankomt met de tractor weten we al dat we hier niet mogen staan. Maar na een belletje neemt hij vriendelijk afscheid en steekt zijn duim op ten teken dat we kunnen blijven overnachten. Na de lunch gaan we toch maar verder door de oervallei Rouge de wegen zijn goed en het is er zo mooi,  onbegrijpelijk dat hier zo weinig mensen wonen we gaan het stadje Rouge in, de moeder van Estland kijkt hier uit op het diepste meer (38 m) van Estland. Het schijnt een geneeskrachtige werking te hebben daarom noemen ze het ook wel heksenmeer. In Vöru zijn de straatjes  rechthoekig en uitgedacht door Catharina de Grote. Voor het Lutherse kerkje (1793) staat het standbeeld ter nagedachtenis van de  bijna complete gemeenteraad uit dit dorp die bij de veerboot (Estonia) ramp in 1994 omkwamen. Al wandelend komen we bij een Orthodoxe kerkje (1806) en worden vriendelijk onthaald door de priester, we mogen kijken en foto's maken. In 1054 is er een splitsing geweest van de Katholieke kerk, omdat de Paus en een plaatselijk hoofd van de geloofsgemeenschap het niet eens waren kwam het tot een machtsstrijd. Er zijn 300 miljoen Orthodoxen op de wereld, de meesten wonen in Rusland, Griekenland en Oost-Europa.  Als we binnen zijn zien we maar een paar bankjes, hier zitten de gelovigen niet maar staan en lopen, de priester mag trouwen maar de bisschop niet. Het interieur is prachtig met veel, zoals in elke Orthodoxe kerk, Iconen. In de omgeving van Otepää liggen ruim honderd meren, wij blijven hangen bij het Puhajarv (heilig meer), volgens een legende bestaat het uit tranen van een moeder die om de dood van haar vijf in de oorlog gevallen zonen rouwde. De eilandjes zijn de grafheuvels. Het weer is perfect, de kikker vermaakt ons evenals de vele vogels, we zien ineens een bever wegzwemmen naar de overkant, het is paaitijd voor de karpers en dat doen ze tussen het riet in ondiep water, ze zijn er druk mee en maken flink herrie, ook “s-nachts.  Een kampvuur is zo gemaakt, wat genieten we van deze mooie plek. We blijven nog een dagje, wasje, zonnen, bad nemen in het meer (brr heel koud) Xanti ook, lezen, luieren en zeggen tegen elkaar, heerlijk leven zo in Gods vrije natuur……                                                                                                                                                                     Maar we moeten verder en rijden naar Mehikoorma dit plaatsje ligt aan het smalste gedeelte van het Peipusmeer  (3555 vierkante km en is een van de grootste binnenzeeën van Europa). Aan de overkant zien we Rusland liggen zo dichtbij dat je er naar toe kan zwemmen. De grens loopt precies in het midden. Apart is dit wel. De meeste mensen die hier wonen zijn nakomelingen van de Russen. Zij zijn in de 18e eeuw uit hun land gevlucht omdat ze niet met de hervormingen van de Russisch Orthodoxe kerk mee wilden gaan. Deze Oud gelovigen hebben hun kerken en tradities weten te behouden. In Raja bijvoorbeeld, een 7 km lang straatdorp is de weg heel smal naar Russisch gebruik staan de huizen dicht op elkaar dit is niet echt Est die hebben liever meer vrijheid. We lopen ook nog even het kerkhof over, wat opvalt zijn de zitbankjes bij de graven, zo kun je rustig zitten en mijmeren. Het is warm, net als in Nederland, en hier houden ze van zwemmen. Als we aan het strand staan van Mustvee is het een komen en gaan van kinderen, mannen en vrouwen die een fris bad nemen.  De volgende morgen, we zijn erg vroeg vanwege de warmte, wemelt het van de vissers die een maattje bij elkaar proberen te vangen. Als we naar het Noorden rijden, nog steeds langs Peipusmeer,  zien we mooie nieuwe vakantiewoningen, de oude uit de sovjettijd staan er troosteloos en onbewoond bij.  In het meest noord-oostelijke puntje van Europa ligt Narva. 2 machtige kastelen, die gescheiden zijn door een rivier is de grens tussen Estland en Rusland. De grensposten staan aan beide kanten van de brug.  Deze stad is in de 2e wereldoorlog totaal vernield door de Russen, na de oorlog hebben de Russen het weer opgebouwd maar erg fantasieloos zoals je door de hele baltic ziet, met veel flatgebouwen deze werden bewoond door Russische immigranten die werkte in de vervuilende Hydro-Elektrische Centrale. Ongeveer 90 procent spreekt nog steeds Russisch. In Kohtla-Järve wordt de brandstof voor de Centrale uit de olieleisteen- mijnen gehaald. Een zeer milieu vervuilende brandstof die nog steeds gebruikt wordt maar nu met speciale filters op de schoorstenen.  Het is het enige wat de Esten hebben voor Energie. Als ze zouden sluiten dan zijn ze van Rusland afhankelijk en dat willen ze  uiteraard niet.                                                                                                                                                                                                                                                                                                      Vlakbij Jöhvi tussen de heuvels ligt bij Kuremäe het Pühtitsa Klooster, deze wordt uitsluitend door zo'n 80  Russisch Orthodoxen nonnen bewoond. Zij bedruipen zichzelf door de akkers te bebouwen en van de opbrengst van donaties en souvenir verkoop. De kerk is het prachtige middelpunt met vijf koepelvormige torens, er zijn veel bijgebouwen en een kerkhof. De pelgrims, per jaar komen er zo'n 1000 aanlopen, vinden hier een onderdak. En we gaan ook nog even kijken bij de, wat wij lezen, de spectaculaire waterval in Valaste. Het is moeilijk te vinden, maar uiteindelijk zien we de trap die naar beneden gaat en ons een mooi uitzicht op de rotswand moet geven. Helaas  blijkt dat alles ten onder is gegaan aan verrotting, dus ver komen we niet maar we zien toch nog hoe het water zich in de zee stort. Maar spectaculair kunnen wij het niet vinden.

tot de volgende keer.....J/P

Foto’s

9 Reacties

  1. Els:
    22 mei 2014
    Wat een mooi verhaal weer! Waar halen jullie de informatie toch allemaal vandaan! Superleuk om jullie zo te volgen. Blijf reizen en schrijven. Wij genieten mee. Liefs
  2. Marjolijn:
    22 mei 2014
    dank voor dit heerlijke verhaal bij mijn ontbijt,
    het was weer genieten!
    wij gaan straks naar Sorrento, waar de limoncello vandaan komt.
    Madelon beschrijft onze reis zo mooi, dat ik mijn blog verwaarloos. madelon19.blogspot.com
  3. Maarten:
    22 mei 2014
    Ook ik zit aan m'n ontbijt jullie verhaal te lezen. Ik weet niet hoe het komt maar m'n boterhammetje smaakt zo een stuk beter.
    Blijf genieten en blijf voorzichtig, want het viel mij op dat jullie wel doorgingen terwijl de boer zei dat jullie konden overnachten nadat hij gebeld had. Heel verstandig van jullie !
    Zo en nu STEMMEN voor de EU. Groeten van ons.
  4. Vera:
    22 mei 2014
    Geniet ervan !!! Jullie verhaal geeft dit ook al aan dat jullie dit zeker doen. :)

    Groetjes
  5. Ellen:
    22 mei 2014
    Was weer leuk een stukje mee te reizen, tot de volgende keer!
  6. Jan van der schans:
    22 mei 2014
    ik krijg er de kriebels van
    moet prachtig zijn.
  7. Mariette:
    22 mei 2014
    Bedankt weer voor het heerlijke reisverslag, ik geniet met jullie, ik verheug me al op het volgend, groetjes en liefs
  8. Will:
    23 mei 2014
    Aloa het was weer een leerzaam en gezellig verslag om te lezen, geniet er iedere keer weer van. Ben nu zelf druk met de voorpret van onze vakantie! Altea here we come!!! Liefs John en Will
  9. Marianne de jong:
    27 mei 2014
    Wat een mooi verslag. Leuk dat ik er nu ook van mag mee genieten. Goede reis verder, en tot horends weer.Lieve groet van Marianne, uit Albir.