De kop is eraf

Dag familie, vrienden en medereizigers,

Allereerst hartstikke bedankt voor alle reacties, of dat nou via de reislogger ging of FB de mail enz, echt heel erg leuk om te zien en het geeft ons ook weer zin om alles op te schrijven en foto’s te maken die we dan weer delen met jullie!

De kilometer stand staat op 227213 - Donderdag 8-9-2016 en de temperatuur is 29gr.

De dag begon niet zo goed, Xanti was lusteloos wilde niet uit, maar ze moest en met het staartje tussen haar pootjes sjokte ze mee. Ze voelde ook een beetje koortsig aan, haar rechteroogje was duidelijk ontstoken maar verder kon ik niets ontdekken. Dus naar de dierenarts, die heeft alles goed nagekeken, de koorts was niet veel te hoog en buiten het ontstoken oogje kon ook hij niets vinden. Met een zalfje en een brief waarin staat wat ze heeft (in het Engels) en wat hij heeft voorgeschreven, zijn we vertrokken.

1e stop is Koblenz (campercontact) een heel groot parkeerterrein waar wel 50 of meer campers stonden. We zitten tot laat buiten. De volgende morgen gaan de fietsen eraf en rijden we naar de Deutsches Eck, waar de Moezel de Rijn instroomt, de naam komt van de Duitse ridderorde die hier zijn eerste vestiging in 1216 had. Er staat een 37 meter hoog monument, 14 meter daarvan is het ruiterbeeld dat keizer Wilhelm 1 voorstelt met een godin van de overwinning. Het is de trekpleister van Koblenz, jaarlijks komen er wel 2 miljoen bezoekers. Daarna naar het oude centrum voor een koffie met. We willen een apfelstrudel, hebben ze niet, we nemen 1 tiramisu, Pieter kan het beter hebben dan ik! Natuurlijk proef ik wel…. In de middag rijden we weg om onze 2e overnachting in Kirchheim te doen (campercontact), een aardige plek midden in een woonwijk en plaats voor 8 campers. We lopen naar het heel leuke en mooie centrum met zijn prachtige vakwerkhuizen. De avonden zijn snel donker en zo weten we als we op de terugweg zijn, te verdwalen. Xanti is niet meer vooruit te krijgen en ik moet haar echt slepen, gelukkig zien we een parkeerbord met de naam van ons parkeerterrein, met de tong op onze hielen komen we uiteindelijk bij de camper aan.  Zodra we de snelweg opgaan, het is zaterdag en 10 september, zitten we al in een file. Gisteren hebben we er ook een paar gehad.  Na de derde of vierde file, ik weet het niet meer gaan we een parkeerplaats op, het is zo druk dat er bijna geen plek meer te vinden is. Het is rond München en ze vertellen ons dat het elke dag zo is!Zelfs file op de parkeerplaats! Rond 16.00 uur rijden we Oostenrijk binnen en gaan  binnendoor om in Saalfelden bij het treinstation te overnachten.

11-9-2016 Het is grijs als we wakker worden, de mooie bergen waar we gisteren uitzicht op hadden zijn weg! Voor € 35,00 mogen we de Grosglockner over, het is 48km genieten wat een fantastische en indrukwekkende tocht is dit. We gaan tot een hoogte van 2428 mtr. Bij de Kaiser-Franz-Josefs-Hohë, worden we gesommeerd naar de plaats te gaan waar campers staan en vandaar gaat er een gratis bus naar boven. Wij maken daar uiteraard gretig gebruik van en als we 500 meter omhoog zijn gegaan stopt de bus, wij blijven zitten met het idee dat dit een halte is om meer passagiers mee naar boven te nemen!  Maar nee hij draait iets verder en gaat weer naar de plek waar wij zijn ingestapt! Schiet lekker op dus, Pieter gaat lopen en ik blijf zitten en stap idd uit bij het “eindpunt”. We komen gelijktijdig aan. Al lopend zien we onder ons de tamme marmotten, deze zijn over de hele grosglockner te vinden. Mocht je ze niet in het echt zien dan vindt je ze, in het pluche, bij de talloze soeveniers-shops te koop. De Gletsjer was ooit veel hoger, zie foto. We schieten nog wat mooie plaatjes en rijden daarna weg om via de  Plockenpass (zeer slechte stukken weg) Italië binnen te rijden.  Overnachten doen we in Tarcento (campercontact), mooie plek. Hier vraagt Pieter mij of ik hem wil kortwieken een soort van vakantiecoupe. Tja natuurlijk doe ik dat voor hem! Met muziek van Zucchero rijden we door dit prachtige gedeelte van Italië, schoon, netjes en vriendelijk. Bij Gorizia gaan we de grens van Slovenië over. We rijden hier binnen een dag doorheen om in Savudrija aan de Kroatische kust een overnachtingsplekje te vinden. De volgende dag halen we in Umag geld uit de tap om parkeergeld te kunnen betalen. Kopen broodjes en vragen om wat kleingeld voor de parkeerautomaat, de bakker weigert dat. Omdat we niet kunnen parkeren kunnen we ook niet even ergens een bakkie of boodschappen doen dus rijden we door want we kunnen alleen maar met kleingeld de parkeerautomaat betalen. We toeren een beetje langs de kust van Istrië van Koper t/m Rijeka. Het is een schiereiland met veel bossen en duinen maar behoorlijk toeristisch, niet zoals Spanje of Turkye langs de zuidkust met hoge torenflats en enorme hotels, er zijn erg veel (dure) campings maar voor de vrije camperaar is er niet veel of je moet zoals wij doen daar gaan staan waar het eigenlijk niet mag en het risico nemen weggestuurd te worden. In Novigrad stappen we uit om de oude stadskern  te bekijken. Gaan de kerk even in, lopen door de smalle fotogenieke straatjes met de vele hoekjes en doorkijkjes. We wandelen rond de baai, heel druk is het niet, hier liggen wat eilandjes die je per boot kunt bereiken. Vanaf hier hebben we een mooi gezicht op de kerk en de schilderachtige huisjes. De zestig meter hoge toren stamt uit 1677, deze beheerst het stadsbeeld.  Hier en daar doen we onze zwemspullen aan om een duik in de heldere en warme zee te nemen. Dus ook bij onze overnachtingsplek Rovinj.Xanti wil niet maar we nemen haar toch mee, zodra ik haar loslaat zwemt ze meteen weer terug. Echt lekker vindt ze het niet meer. Ze is best wel levendiger ze eet ook goed en haar oogje wordt ook steeds beter, maar ze ziet nog steeds met 1 oog en ik weet nu hoe lastig dat is.Bij het uit zee komen glij ik uit en klap met mijn kop, net boven mijn wenkbrauw, op een kei. Zie hier het resultaat, heel erg dik en diep paars. Geluk bij een ongeluk is dat ik geen hersenschudding heb en mijn oog niet beschadigd is.  In Peroj vinden we een super plek (ook speciaal voor honden) waar geen verbodsborden staan en waar we gelijk maar een paar dagen blijven. Er is een klein haventje waar we uitzicht op hebben en schaduw wat ook wel lekker is we kunnen BBQ-en en buiten op het kiezelstrand zitten. 

Vrijdag 16-9-16.   We zijn nu een week onderweg en vandaag gaan de fietsen eraf, even iets aan de conditie doen. Na een km of 4 begint het te regenen, we besluiten terug te gaan en daar hebben we goed aan gedaan want het houdt  niet meer op en wordt van gewoon regen- stortregen met af en toe een flinke storm! De hele nacht gaat dit door met stevige onweersbuien. Als we opstaan zien we dat de vlakke zee nu golven heeft. We gaan verder langs de kust en komen over  onverharde weggetjes, we rijden door gehuchten met een paar huizen.  Uiteindelijk belanden we in Koromacno. We rijden van boven naar beneden en als we daar aankomen is het eerste wat we zien een enorme Cement fabriek, we zetten de blauwe neer en duiken de zee in. Dit heel kleine plaatsje telt 227 inwoners en maakt een vervallen indruk. Hier blijven we overnachten aan het einde van de wereld, zo lijkt het ons. Vanaf de weg die naar Rijeka gaat sla je af en dan is het 17 km heen maar die moeten we ook weer terug maar dat zien we morgen dan wel weer. Over de D66 rijden we naar Otocac, een redelijke plaats om een plek te zoeken voor een overnachting die we bij de begraafplaats vinden. Heerlijk rustig plekje we zitten nog even in de zon te genieten tot de zon verdwijnt. We gaan naar binnen en wat denk je? De parkeerplaats stroomt vol met auto's en evenzovelen mensen  en die komen allemaal voor een sterfgeval in het kleine kerkje. de hele avond is het enorm druk van komende en gaande mensen, hoezo een rustig plakje?  Internet is lastig we hebben wel een buitenland eu bundel gekocht voor mijn telefoon en Pieter zijn tablet, maar dit bloq kunnen we niet plaatsen, maar uiteindelijk zal dat er wel een keertje van komen.  Dus doen we werken aan de foto’s en het reisbloq.  Zodra wij Kroatië uit zijn kunnen we ook geen buitenland eu bundel meer kopen dus moeten we toch regelmatig even ergens iets zien te vinden waar we kunnen internetten, maar dat gaat zeker lukken!

Tot de volgende gr van ons, J/P