Junta Castilla y Leon, Spanje

4 april 2014 zaterdag 

In Spanje is het een uur later en dezelfde tijd als in Nederland. Om half 4 rijden we de regio Junta Castilla y Leon (Spanje) en de provincie Zamora in over de ZA-324. Elke regio is onderverdeeld in provincies. 

De natuur is niet anders dan waar we vandaan komen een hoogvlakte die er uit ziet als een maanlandschap waar de schapen nog tussen de rotsen hun eten vinden.

Het is altijd leuker om de b- wegen (ZA-P-2223) te nemen. We zien de Duero weer in de diepte. 

Uiteindelijk komen we op de plaats van bestemming aan, camperplek in Zamora (campercontact).

Zamora een stad met ongeveer 70.000 inwoners is de hoofdstad van de provincie Zamora. We gaan ’s-avonds het centrum in en komen meteen in een processie terecht, deze is even iets anders dan die we in Miranda hebben gezien. Er lopen honderden vrouwen met een zwarte cape en een kaars in hun handen, de mannen die er soms tussen lopen hebben ook nog een kap over hun hoofd ook zwart. Maria wordt gedragen door wel 20 mannen die we niet zien want ze lopen onder de draagbaar waar een laken overheen ligt, we zien alleen de voeten. Het is een eindeloze rij en dat houden wij niet vol, 22.30 uur inmiddels en nog is het eind niet in zicht. Later lezen we dat het paasfeest een grote faam heeft hier in Zamora en dan te bedenken dat we het fototoestel in de auto hebben gelaten!

1e paasdag, om 8 uur wordt er om de paar seconden (kanonschoten) afgevuurd vanaf de burcht en dit duurt tot 10.00 uur.

We gaan eerst naar Mac Donalds om de reislogger te versturen en meteen diesel tanken voor slechts € 1,08 per liter. Dit is zeker 20 cent goedkoper dan we in Portugal hebben getankt. De stad willen we graag bij daglicht bekijken dat is een tippel naar boven. We lopen langs de Santa Maria la Nueva, deze stamt uit de twaalfde eeuw. Deze kerk is gebouwd op de plaats van Santa Maria die tijdens de “forellenoproer” in brand is gestoken. 

-Op de vismarkt eist een Edelman (hij vond dat hij er recht op had) een forel op die net was verkocht aan een man van het gewone volk. Hij heeft hem inderdaad gekregen waarna de omstanders zo kwaad werden dat hun woede zich verspreide over de hele stad. De menigte toog naar de kerk Santa Maria en  staken hem brand. In de  Spaanse  geschiedenis gebeurde het vaker dat de kerk het moest ontgelden omdat zij zich immers altijd in dienst stelde van de machthebbers.-       

Daarnaast is het Museo de la Semana Santa gevestigd  deze is geopend en de jonge man is blij dat er iemand naar binnen komt om te kijken. Hierin zijn een aantal beelden te zien die tijdens de feesten gedragen worden. Hij kruipt in zo’n pop en laat zien hoe je hem moet dragen, is behoorlijk zwaar. Het gedeelte waar de kathedraal hoog boven de Duero uitsteekt en in een mooi park ligt is bijzonder rustig, pas als we bij de Plaza Major komen zien we dat alle  terrassen vol zijn, ook in de straatjes die hier samenkomen is het gezellig druk. Een erg leuke stad. 

Velen vinden de hoogvlakte van Centraal Spanje maar saai, wij niet, ze zijn ook goed bezig met windmolens en zonnepanelen en we hebben grote bewondering voor de boeren, het land ligt vol keien en toch weten ze er graan op te verbouwen. Het is een heel vlak gebied waarbij je kilometers ver kunt kijken. 

Via allerlei kleine dorpjes  komen we in het dorpje Toro boven de Duero.

    Dit stadje is bij veel Spanjaarden bekend om zijn temperamentvolste rode wijn. In de jaren 80 van de vorige eeuw heeft het een eigen kwaliteitskeurmerk gekregen, de denominacion de origen. Deze wijn heeft een erg hoog alcoholpercentage maar  men probeert dit tot max 15% te houden. De Tinta de Toro druif, lijkt op de temperanillo,  is een soort die het hier in dit klimaat goed uit kan houden, (hete zomers en koude winters). 

We gaan een bodega in en kunnen een paar flessen kopen het is maandag en eigenlijk gesloten. Het stadje ziet er erg gezellig uit als we er doorrijden. 

We verlaten de Duero en rijden de Provincie Valladolid in en gaan in Monasterio de la Santa Espina een voormalig klooster bezoeken, dit is nu een landbouwschool.  Als we opstaan is het 6º en de wind is ijzig koud. Maar de zon schijnt dus het zal                    wel weer goed komen.  In Montealegre, aan de rand van het dorp, staat een van de vele kastelen die dit gebied rijk is. Het is een prachtig in prima staat verkerend kasteel uit de 14e eeuw. Het heeft hoge blinde muren, vier vierkante torens en vier kleinere ronde torens. Vanaf hier is het uitzicht adembenemend.

          En dan zijn we in de provincie Palencia en rijden we het beeldschone plaatsje Ampudia in met zijn mooie oude houten arcades, het kasteel is uit de 15e eeuw.

Ook is hier een camperplaats (campercontact) er is een bord geplaatst waar de camperplaatsen in de provincie Palencia te vinden zijn.

In Banos de Cerrato, bezoeken we een van de oudste kerkjes van Spanje. Het is een kleine basiliek en in 661 gebouwd de toegangsboog heeft de vorm van een hoefijzer.

In deze streek zien we op terpen kleine poortjes en ronde of vierkante torens (luchtkokers), hier hebben de bewoners bodega’s gegraven. Ze worden niet meer voor het bewaren van wijn gebruikt als we ze van dichtbij bekijken, we zien er een …. hangplek ?

Van de vlakte komen we in een wat glooiender gebied wat uitmond in een kloof waar we door moeten om in Santa Domingo de Silor in de provincie Burgos te komen. Het Monasterio de Santo Domingo de Silos is een klooster dat al in de elfde eeuw beroemd werd door de monnik Domingo, deze gaf zijn naam aan het klooster dat hij in 1042 herbouwde op de ruïnes van een door de moren verwoeste abdij. De benedictijnen zingen 2x per dag gregoriaanse eenstemmige missen. In 1994 werden de monniken van dit klooster wereldberoemd met een kerst-cd, er werden wereldwijd zes miljoen exemplaren verkocht. Wij zorgen dat we om 18.45uur in de kerk zitten een beetje vooraan zodat we het goed kunnen zien en horen.  Als ze klaar zijn met de dienst (30 min) dan lopen de monniken door het gangpad naar een hek aan de zijkant van de kerk die uitkomt in het klooster, ze worden vrijwillig door een oudere monnik achter dit hek opgesloten. Het is een klein dorpje met veel hotels, er zijn 300 inwoners en zal best wel erg toeristisch zijn, wij zien er niet veel van.

Over de BU-910 rijden we ri Soria een prachtige weg door een diepe kloof en ineens op 1200 meter hoogte een groene vallei met bomen en dan wordt de weg LR-113 en zijn we in de provincie La Rioja waar we niet direct wijnvelden zien. En weer komen we weer door een kloof en zo wisselt het zich af. De weg loopt langs een riviertje kilometers lang.  We komen uit bij een stuwmeer, Embalse Mansilla, het is een fantastische weg vol verrassingen. Sneeuw op de bergen, aparte pittoreske dorpjes waar veel leegstand is, koeien en paarden op de weg. Bij Bobadilla komen we de eerste Bodega tegen en zo belanden we in het prachtige Rioja wijngebied. Ook in Nederland is deze wijn bekend, wij vinden ze erg lekker vooral de reserva.    

De tijd gaat dringen dus besluiten we om de snelweg A12 te nemen die in Pamplona eindigt, die stad willen we allebei heel graag bezoeken. We gaan naar Camperplek Berriozar, (campercontact) 4km van de oude stad af in de Regio Navarra en Baskenland.

Pamplona (Iruna, Baskisch) is een oude vestingstad en men zegt gesticht door de Romeinse generaal Pompeius. In de 9e eeuw werd het de hoofdstad van Navarra en heeft zo’n 175.000 inwoners. Het ligt aan de zuidkant van de Pyreneeën in een dal. Deze stad is wereldwijd populair geworden na de roman van Ernest Hemingway, The Sun Also Rises waarin hij de Fiestas de San Fermin in Pamplona beschrijft. De feesten die van 6 t/m 14 juli plaatsvinden beginnen ’s-ochtends om 8.00 uur als de vechtstieren worden losgelaten bij de Plaza de Santo Domingo deze rennen dan door de smalle straten naar de Arena. Onderweg proberen honderden mannen, gekleed in witte kleding met rode sjaaltjes en sjerpen de stieren aan te raken. Op foto’s die in alle straatjes te zien zijn moeten de mannen rennen voor hun leven, de stieren zijn dol en nemen ze op de hoorns, vertrappen ze en vallen aan. Elk jaar vallen er veel doden en tussen de 200 tot 300 gewonden. Geen enkele stier overleefd het omdat ze ‘s-avonds in de arena het gevecht aan moeten gaan met de Torero en de Matador (doder) die het dier uiteindelijk doodt. De eerste Encierro (stierenrennen) werd in 1899 gehouden. 

Het is heel goed te doen om met de fiets naar de ommuurde stad te gaan waar we de meeste drukte vinden op de Plaza del Castillo. Het is een groot plein met een muziektent in het midden en onder de arcaden de restaurants. Bij Café Iruna eten en drinken we iets, het is het beroemdste en mooiste Café volgens Rik Zaal. Wij kunnen dat niet beoordelen omdat we niet bij de anderen binnen zijn geweest.De straatjes zijn ontzettend leuk en we volgen de route die de stieren ook moeten rennen tot aan de Plaza de Torros, hier staat een beeld van de schrijver Hemingway. We fietsen naar het Parque de la Taconera een mooi park met een soort van kinderboerderij, paarden, kippen, eenden, pauwen en nog veel meer, vanaf hier komen we in het grootste park van Pamplona die is aangelegd op en om de Citadel, la Ciudadela. In 1571 gaf Filips II opdracht voor de bouw met de bedoeling de voortdurende Fransen aanvallen tegen te gaan. Het is een prachtig groen gebied samen met het omliggende park de Vuelta del Castillo en midden in de stad.  Het is een alleraardigste stad met mooie gevels, gezellige cafés, leuke smalle straatjes en goed aangelegde fietspaden.

Hierbij eindigt ons reisverhaal, het waren fijne weken met veelal mooi weer, weinig regen, af en toe erg koud vooral de laatste week. Door het prachtige Frankrijk rijden we terug naar Nederland waar we over een paar dagen hopen aan te komen.

Spanje is een ontzettend mooi en veelzijdig groot land. Dit keer hebben we Andalusië en Noord Spanje bezocht en genoten van de natuurparken, de wetlands, de bergen, het feest met de paarden, het klimaat, de wijn, de steden met altijd de Plaza Major in het midden, de rivieren, de keuken,  eigenlijk van alles wat op ons pad kwam.  En niet te vergeten de leuke ontmoetingen onderweg, solo’s, solexen (eens solo’s nu een stelletje), NKC-ers, en natuurlijk veel medelanders als buitenlanders waar we leuke gesprekken mee hebben gehad.  Portugal en Spanje zijn landen waar altijd wel een waterpomp of kranen te vinden zijn, om water zit je nooit verlegen. Eten en drinken is overal te koop ook langs de weg zoals groenten en fruit. Het zijn heerlijke vakantielanden, de armoede valt erg mee, geen roedels honden en vechtende katten. Er zijn veel goede camperplekken met of zonder faciliteiten en gratis of niet duur. De wegen zijn over het algemeen goed. Veel over onszelf hebben we niet geschreven ook niet over hoe vaak we uit eten zijn geweest en terrasjes hebben gepakt, is niet belangrijk. Een paar pechgevalletjes hebben we gehad, de camper had een kleinigheidje, schakelaartje van het remlicht was kapot, maar dat hebben we opgelost, de derde sloperij had er 1, ja de VW-T4,s  zijn zo goed dat ze er bijna geen op de sloop te vinden is.  Onze huishoud-portemonnee zijn we verloren met creditcard en een dikke € 100,00. Mijn fototoestel gevallen en kapot. Dit alles heeft onze humor niet bedorven. Er wordt vaak gevraagd aan ons, hoe doen jullie dat toch weken en soms maanden in een kleine ruimte? Ach we brommen wel eens tegen elkaar  maar we weten het nog steeds op te lossen.  Dat we weinig in kastelen, kerken, museum’s zijn geweest komt niet alleen door Xanti, nog steeds is het vaak verboden om haar mee naar binnen te nemen, maar we hebben er ook niet zoveel behoefte aan, we hebben er al zoveel gezien. 

En het leuke is dat overal waar we tot nu toe zijn geweest we altijd ooievaars zien! Maar bij ons hebben ze geen succes:-):-):-)

Met dank aan Rik Zaal, Capitool Reisgidsen, de VVV’s die we onderweg tegen kwamen, de vele vriendelijke plaatselijke bevolking die ons graag wilde laten kennis maken met hun dorp, stad, land en natuurlijk het internet. We hopen jullie weer tegen te komen bij onze volgende reis die gepland staat zo rond september-oktober. Waar de reis dan heen gaat is nog een verrassing ook voor ons.

Bedankt voor de leuke gezellige reacties, altijd fijn om iets te horen, 

groetjes, J/P

tekst : Jeanne

Foto’s: Pieter