FRANKRIJK

17 aug’21- Als we de tunnel uit komen zijn we meteen in Frankrijk, het is inmiddels 14.15u, we maken een stop om te lunchen. Wat is het hier prachtig je rijd meteen een diepe kloof binnen! Bij cave de Juranqon in Gan is een camperplek. We lopen het stadje in en zien dat de kerk open staat, er wordt getrouwd als het bruidspaar naar buiten komt  gaan de zwaarden de lucht in als een boog waar het bruidspaar onder luid klokkengeluid onderdoor loopt, de bruidegom is militair dus zal wel bij de een of andere compagnie horen! We zoeken een leuk terrasje en worden geholpen, wat een verademing we worden niet weggestuurd. Wel vroeg de serveerster of we een QR code hadden, zij hoefde het niet te zien maar als er controle kwam! Een vriendelijke man komt een praatje met ons maken hij heeft jaren in Amerika gewerkt. Wat allemaal niet kan in een T4! 5 volwassen personen, waarvan er 1 Downie is, en een hond komen er tot onze verbazing uit! Er is een daktent, s’ochtends  wordt er gegeten aan de picnic-tafel op het veld, gaan alle tassen eruit, worden er tanden gepoetst, 1 voor 1 gaan ze even de bus in, later wordt de emmer geleegd, en weg zijn ze weer!  Zelfs voor onze begrippen is dit ongelooflijk!

18 aug’21- km stand 348049, bewolkt 23 gr, heerlijk weer om te rijden. Onderweg alleen maar zonnebloemen maar o zo treurig zoals hun kopjes hangen! Layrac, in het departement Lot-et-Garonne, is een kleine plaats met niet veel inwoners, bij de sportvelden is een camperplek er wordt serieus petanque gespeeld. Er is een leuk pleintje met arcades en wat eetgelegenheden die dicht zijn, de kerk is open we steken maar weer een kaarsje aan! Doen we alleen als het echte en geen elektrische zijn. We herdenken allen die van ons zijn heengegaan of ziek zijn en die het nodig hebben.  En we vinden een vriendje en vriendinnetje. Op naar de Dordogne, het wordt steeds drukker en in Sarlat is het helemaal een gekkenhuis, toch een indrukwekkende stad waar we best nog wel eens terug willen komen maar dan in het voor- of najaar! In een stil straatje bestellen we iets en voor de eerste keer wordt  de QR Corona app gecontroleerd! Langs de rivier de Dordogne rijden we naar Saint Robert, een prachtig dorp op de grens van Perigord, Limousin en Quecy. We laten  de ergste drukte achter ons, en staan op een rustige camperplek. Het dorpje wordt gedomineerd door een grote abdijkerk uit de 12e eeuw deze staat op het gezellige pleintje. Het dorpje telt nog geen 400 inwoners. Het ligt behoorlijk hoog het uitzicht is fantastisch. Er is een supermarktje, bakker en cafe-restaurant. Als de avond valt gaan wij nog maar eens naar boven. Het is gezellig druk een duo speelt gitaar en zingen erbij, er wordt gedanst. Een hoedje komt langs voor een bijdrage voor het stel. Een super gezellige leuke avond in een klein Frans  plaatsje!

Zaterdag-rustdag.

22 aug ’21 - km stand 348480. We hebben een late start bijna 12.00 uur. Lekker uitgeslapen. De temp is 25gr maar bewolkt. In Pompadour maken we een stop lopen er rond, in de 18e eeuw was dit het landgoed van de markies van Pompadur. Sinds 1872 huist hier de Franse Nationale Stoeterij, waar Engels-Arabische paarden worden gefokt. De hengsten en Merries met haar veulens staan in afzonderlijke stallen. Toevallig zijn er vandaag ook races, we zijn er getuigen van maar eigenlijk vinden we er niet zo veel aan dus rijden we verder naar Séjur-le-Chateau, een leuk plaatsje erg in trek bij de toeristen er is een ruïne uit de 12e eeuw, niet te bezichtigen, op de top van de heuvel, de rivier Auvézère maakt een dubbele bocht door een nauw kronkelend dal zodat het lijkt  alsof er meerdere rivieren hier samen komen, de watermolens die er ooit waren daar is alleen nog een steen van over, maar het is zeker de moeite waard om het te bezoeken dit middeleeuwse plaatsje met een leuk pleintje waar ook weer leuke terrasjes zijn met muziek van artiesten! In Jumilhac-le-Grand gaan we op de parkeerplaats staan vlakbij het imposante prachtige kasteel. Dit stadje ligt in de Dordogne vlakbij Limousin in de uitlopers van het Centraal Massief en telt ongeveer 1300 inwoners. Het is bekend geworden door de goudmijnen, geëxplodeerd door de Galliërs tot het einde van de twintigste eeuw. Het is marktdag geweest en de prullenbakken zijn overvol. We zien een oud mager vrouwtje alles eruit halen, ze proeft iets uit een bakje en haalt een plastic zakje tevoorschijn waar ze de verdere inhoud in doet. Dat vinden we zo in en in triest dat Pieter met geld naar buiten loopt en dat aan haar geeft, ze weigert heeft het niet nodig zegt ze, dat begrijpt hij eruit! Ik maak een bakje eten klaar en geef dat aan haar maar ook dat wil ze niet, ze is pas geopereerd en maakt een beweging over haar buik van zij tot zij, maar als ik haar fruit aanbiedt wil ze wel een banaan! We maken wat meer contact via translate, ze is 82 jaar heeft kinderen en kleinkinderen. Enfin wij begrijpen niet dat ze geen geld en eten aanneemt maar wel uit de prullenbak eet!

23 aug 21- Het dorpje Oradour-sur-Glane in de regio Haute-Vienne - Limousin. Het is 10 juni 1944, troepen van de Duitse 2e Waffen-pantserdivisie overvallen het dorp als vergeldingsactie, voor sabotageacties in de omgeving.  De mannen worden de graanschuren ingedreven en geëxecuteerd, vrouwen en kinderen werden gedwongen de imposante kerk in te gaan waar ze worden afgeslacht die later door explosieven wordt opgeblazen. Huizen worden geplunderd en in brand gestoken en op alles wat beweegt wordt in het wilde weg geschoten zodat er maar geen overlevenden zouden zijn. En zo werden er 642 mensen in 3 uur tijd vermoord en het dorp verwoest door brand. 6 mannen en 1 vrouw overleven dit bloedbad. Het dorp ligt er nog altijd bij zoals het toen is achtergelaten, compleet met de verwoeste huizen, kerk en tramrails deze verbond dit dorpje met Limoges, hier vonden de meeste mannen werk!  In het najaar van 1944 werd een begin gemaakt deze puinhopen te behouden, allereerst als “dodenstad” en later, met dank aan generaal de Gaulle, als nationaal herdenkings-oort. Via een tunnel komen we dit martelaarsdorp binnen. We lopen er rond en zien waar de cafe’s, bakkers, slagerijen, garage’s, kleermakerijen, kappers en en nog veel meer winkels en bedrijfjes die hier gevestigd waren en overal zie je verbrande auto’s, tractoren, naaimachine’s, pannen, fietsen, de gesmolten klokkentoren, wat een drama moet dit geweest zijn. Je wordt er stil van als je hier rondloopt, op de begraafplaats is een monument waar de slachtoffers begraven liggen. Van de meesten was niets dan alleen as over!  Nog steeds diep onder de indruk komen we op de camperplek aan, we zijn niet de enige maar hebben toch een mooie plek. Uiteindelijk staan er ongeveer zo”n 50 stuks overal dicht op elkaar soms! Wij waren duidelijk niet de enigen die een bezoek aan deze dodenstad wilden brengen.            In le Blanc maken we een stop om iets te eten. Het is er erg stil veel winkels zijn gesloten. De rivier de Creuse slingert door dit stadje dat bekend is geworden omdat je hier tot 2010, ruim 8 jaar na de invoering van de euro, nog met francs kon betalen! We nemen een kijkje bij de rivier er is een zalmtrap, na 1 tot 3 jaar in zee te hebben doorgebracht komen de zalmen de rivier op om zich voort te planten. De meesten sterven na de paai. Op een bord aan deze rivier staat dat het ten strengste verboden is om op zalm te vissen er staat een boete van € 22.000 op! De behoefte een zalm te vangen is meteen over!  

 In Parc naturel Régional de la Brenne in de regio Centre- Val de Loire midden Frankrijk, zijn duizenden aangelegde vijvers en zeer in trek voor de vogels! De vijvers  werden in de middeleeuwen gegraven door monniken voor de visvangst ze werden hoger gemaakt zodat het leeglopen makkelijker werd voor het vangen van de vis! Na de Franse revolutie raakte het in verval maar sinds 1950 is de visvangst weer in opmars het is een van de mooiste natuurgebieden van midden Frankrijk. En wij volgen fietsend een route van ruim 55 km er dwars doorheen! Over mooie weggetjes maar ook door kuilen, bobbels en grind waden door water maar het is prachtig en redelijk vlak.

28 augustus ’21- Arroblow, we staan bij Boer Sam en zijn vrouw Marieke. In mijn solotijd ben ik daar ook geweest, een camping zoals je nergens anders vindt, alles kan en mag, bv de honden mogen hier los rondlopen, niet gek kijken als er een Ezel bij je camper komt, kampvuurtje stoken, er zijn paarden waar je op mag rijden, je kunt je aansluiten bij fietstochten, er is altijd wel ff tijd voor een praatje cq wijntje/biertje en je betaald niet veel. Bij de solo’s zeer geliefd dus niet gek dat we er een aantal tegen komen! We fietsen ongeveer 10km binnendoor over bospaden waar veel met trekkers gereden wordt naar Gien. Het stadje ligt aan de Loire en heeft een kerk bij het kasteel, je moet omhoog want het ligt vrij hoog precies achter de winkelstraat. We rijden de 13e eeuwse brug over deze heeft 12 pijlers en een ijzeren kruis dat gewijd is aan Saint Nicolaas. We nemen dezelfde weg terug, en komen flink door elkaar geschut op de camping aan. Moeiteloos sluiten wij ons aan bij de soloclub  en hebben een super leuke kampvuuravond! We staan klaar om een fietstocht te maken als Petra en Wilma, haar hondje is ziek, komen vragen of Pieter met haar mee wil rijden naar de dierenarts in Gien, zij heeft een grote camper en met een kleine camper de nauwe Franse straatjes in is natuurlijk handiger, maar ze vindt het ook niet prettig om alleen te gaan. Natuurlijk is dat geen probleem.Gelukkig kunnen ze ’s-middag om 16.30u haar hondje ophalen, ze heeft een roze ballon doorgeslikt en die moet eruit, met een zak vol medicijnen en haar hondje komen ze terug. De volgende morgen is het hondje helemaal blij en springt ze tegen ons op dat komt wel goed dus.

We nemen afscheid van iedereen, we waren even helemaal terug weer solo, 2 avonden kampvuur met de heerlijke verhalen die erbij horen helaas geen gitaarmuziek en zang!

Wat een geweldige afsluiting van onze reis!

29 aug.’21-zondag, km stand: 349014

We nemen afscheid van iedereen ook van boer Sam, en vertrekken om 13.30u. Het is klaar met onze trip we blijven dwars door Frankrijk rijden met de vele rotondes, de smalle weggetjes enz.wat natuurlijk veel tijd kost, naar Cuijk. Natuurlijk zijn we geweldig blij met alle support die we krijgen op welke manier dan ook. We schrijven het voor onszelf zoals de meesten van jullie wel weten, de boeken die we laten drukken zijn goud waard, voor later als we misschien niet meer kunnen reizen.

Alhoewel we ervan uitgaan dat we nog heel lang zo door te kunnen gaan! Tot nu toe hebben we 8652 km’s gereden. Tot Cuijk is het nog een kleine 250 km. Spanje en Frankrijk zijn wat ons betreft fantastische camperlanden vermits je bij de kust wegblijft! Je kunt er veel vrij staan, er zijn altijd wel faciliteiten om je water te vullen je toilet legen en water bij te vullen, ook overal containers waardoor je niet met je vuil blijft zitten. Ze doen niet moeilijk als je een stoeltje cq tafeltje buiten zet!  Spanje is sowieso niet duur, in Frankrijk is de brandstof wel duur maar verder valt het ook wel mee.

Het was een mooie reis door mooie landen.

Lieve familie, vrienden, volgers, enz bedankt dat jullie met ons zijn meegegaan, hopelijk tot een volgende reis! J/P

foto’s Pieter, verhaal: Jeanne