ANDALUSIË vervolg

2 maart 2015

Eerst even de boodschappen doen aan de overkant bij Eroski. 

Het gaat meteen al fout als we vertrekken van onze overnachtingsplek, dwars door het stadje omhoog naar het kasteel. Toch maar weer terug want zo komen we er niet.  De A324 moeten we hebben om richting Jaen te gaan.  We rijden door een olijfgebied, kilometers lang zo ver het oog reikt zien we de bomen ook op de toppen van de bergen. Langs de A 323 waar we al gauw opkomen ligt Mac Donalds, dat is de plek om ons reisverslag te verzenden. 

Via de A306 rijden we naar Cordoba waar we om 18.30 uur op de camperplek aankomen, (campercontact). Geen voorzieningen. Lastig om de juiste parking te vinden, niet aangegeven.

Heel gunstig nabij de oude stad die verscholen ligt achter de oude stadsmuur, waar we dan ook s’avonds nog binnen lopen, leuke smalle smetteloze straatjes, met kleine winkeltjes, pleintjes met terrasjes, het lijkt of we in de medina zijn beland.  De Moorse invloeden zijn hier dan ook heel duidelijk herkenbaar.  We lopen om de Moskee (Mezquita) heen, alleen de buitenmuur is al een bezichtiging waard. 

Cordoba, wat betekend ver en eenzaam. Hier wonen zo’n 300.000 mensen en is redelijk welvarend. Deze stad was ooit de hoofdstad van het Moorse Spanje en de belangrijkste stad van Europa.

Een Romeinse brug (1e eeuw)  over de rivier Gualdalquivir verbind de beide oevers. De rivier wordt niet bevaren er liggen veel eilandjes met wildgroei en ruïnes. Het zijn de resten van moorse papiermolens. In de 2 Moorse torens, rechteroever, die in de 14e eeuw tot een geheel zijn verbouwd zit tegenwoordig een museum dat de raakpunten tussen de Islam, Jodendom en Christenen  wil uitdragen. Het is niet te geloven maar ooit leefden deze geloven vredig naast en met elkaar.   Aan de andere kant van de brug zien we de 16e eeuwse stadspoort en daar achter de Moskee en midden in deze Moskee een echte kathedraal. We gaan jullie niet een lesje geschiedenis geven, maar willen wel laten weten dat je deze zeker moet bezoeken. 

Via de patio de los Naranjos, het plein waar de moslims zich in de fontein ritueel wasten voor ze de gebedsruimte betraden, komen we in een woud van zuilen en allemaal anders, verschillend van hoogte en van kleur, de houten plafonds soms mooi beschilderd of kaal. En midden in deze moskee een kathedraal die er op bevel van een bisschop in de 16e eeuw en met toestemming van Karel V is neergezet. Voor de bouw zijn 150 zuilen verwijderd, er zijn nog 856 zuilen over. Het is prachtig en uniek.  Bijzonder is ook de oude (Juderia) joodse wijk met een wirwar van witte straatjes en een 14e eeuwse synagoge. 

Er zijn veel pittoreske pleintjes met terrasjes en bankjes en muziek, er is nl een muziekschool in het centrum. 

We eten gezond, sla met kip op Plaza de la Corredera, een enorm plein. Hier werden in het verleden stierengevechten gehouden en ketters terecht gesteld.

Het is een typisch Spaans plein met de vele bogen, waaronder van alles en nog wat wordt verkocht en daarboven de vele vensters  van de appartementen die verbonden zijn door lange balkons. 

Volop Sinaasappelbomen in de straten de pleinen en het park, zonde dat dit geen eetbare sinaasappels zijn, het hangt er vol van.

We hadden nog veel meer kunnen bezoeken, museum’s, een stuk of wat kerken, cultureel is er veel te doen.  Natuurlijk ontbreekt ook een park niet, het is een gewone grote stad met veel winkels, terrassen en verkeer.  Mooie stad en met de fiets is het allemaal heel goed te doen.  Als we na deze lange dag terug komen bij de camper en een stoeltje buiten zetten om nog even van de avondzon te genieten, komt de bewaker zeggen dat het geen camping is. Jammer maar hij heeft gelijk. In Andalusie bestaat er een wet die zegt dat je wel mag overnachten op een parkeerplaats maar geen camping activiteiten ondernemen.

Over de N432 rijden we richting Beana. In het gebied Subbetica waar we door rijden ligt het stadje Cabra, hier is een camperplek vlak bij een ziekenhuis met voorzieningen zonder electr. ( Campercontact) ligt ongeveer 70km zuidelijk van Cordoba. Hier is een fietspad, waar eerst een spoorlijn liep. Langs het ziekenhuis fietsen we naar het stationnetje wat nu een restaurant is. Als monument staat hier    nog een oude loc, hier starten we en fietsen zo’n 30 km  over dit pad naar Zuheros, een klein prachtig echt Andalusies dorpje met hele kleine voortuintjes vol bloemen. We moeten er wel steil voor omhoog klimmen, de fietsen laten we halverwege achter. Maar boven, bij de ruïne van een kasteel, op de Plaza de la Paz, worden we getrakteerd op een adembenemend uitzicht en wij trakteren onszelf op een heerlijke maaltijd met een koel glas sumo de naranga. Dit  mooie dorpje telt ongeveer 1000 inwoners. Over hetzelfde fietspad gaan we ook weer de 30 km terug het gaat bijna vanzelf, nu blijkt dat we op de heenweg falsplat hebben gehad. 

We vertrekken en komen op de A384, een prachtige weg door een fabelachtig landschap.

Camperplek Puerto Serrano (campercontact) een prima plaats en het begin van: Via Verde de la Sierra, ook een spoorlijntje die is aangelegd in 1936 incl 30 tunnels,  4 viaducten en 5 stations, maar deze zijn nooit in gebruik geweest. Het is nu een fietspad  tot en met Olvera en 36km lang. De tunnels variëren in lengte van 35 tot 990 m. De korte tunnels hebben geen verlichting maar de langere zijn voorzien van licht dat automatisch aanfloept als je de tunnel binnen rijdt.

Wederom gaan de fietsen van de camper en dit is werkelijk een fantastische fietstocht door de tunnels, onderweg een bakkie met iets erbij, voorheen station nu een hotel restaurant, dan nog een aantal km’s en we komen bij een ander stationnetje wat nu een infocentrum is, het meisje heeft niets te doen en laat ons de camera’s die op de Penon gericht zijn zien. We zien de vale Gier en de Klimgeiten, ongelooflijk hoe die naar beneden snellen over deze zeer steile rotsen. Dit is het grootste Gier- reservaat van Europa. Vandaag een km of 50 gefietst. Een aanrader!

We rijden  op 1000m hoogte door de Serrania de Ronda en zien enorm veel rotsblokken diepe ravijnen veel stenen en weinig bewoners een bizar gezicht. 

Dan komen komen we langs een stuwmeer deze is in de jaren 70 van de twintigste eeuw aangelegd samen met een nieuw dorp Nuevo Castellar. Hier is een camperplek, Castellar de la Frontera. (campercontact). 

   We gaan eerst naar het romantische kasteel dat we al van veraf zien liggen. Natuurlijk een smalle en steile weg maar omzoomd met prachtige kurkeiken. 

Toen de bewoners van deze vesting naar beneden verhuisden ivm werkgelegenheid werd deze ingenomen door hippies uit Engeland en Duitsland waarvan er nog veel hier wonen. In de verte zien we de rots van Gibraltar en Marokko liggen.

Dat is precies de kant die we vandaag opgaan.

tot de volgende keer weer J/P