Algarve, Alentejo..........

16 maart 2015. 

In de 14e eeuw was de burcht hier het hoofdkwartier van de Cristusorde onder leiding van Hendrik de Zeevaarder. Burchten staan altijd hoog boven een stad dus dat wordt weer klimmen, we gaan de restanten bekijken, deze worden nog gebruikt  voor de Dias Medivais (middeleeuwse dagen), die gehouden wordt in september. We hebben een beeldschoon uitzicht over de Rio Guadiana en de zoutpannen. 

De wegen zijn hier een stuk minder mooi en goed dan in Spanje. 

Er worden ontzettend veel sinaasappels en mandarijnen langs de kant van de weg verkocht, 5 kg voor 

€ 2,00 of 3 zakken voor € 5,00. Wij kopen alles langs de weg of van de mensen die hun waar op de camperplaatsen komen verkopen, aardbeien,  sinaasappels, honing, vijgen, lootjes enz.  

In Silves vinden we ons volgende plekje, helaas de camperplek, voor de was, douchen enz, is bezet dus naar de parkeerplaats waar al erg veel campers staan, en morgen maar weer proberen. Het is half 10 als we wakker worden van wegrijdende campers, de politie is er en iedereen wordt weggestuurd sommigen met een bon, de kentekens worden opgeschreven er worden formulieren uitgedeeld, maar wij mogen blijven omdat we maar 1 parkeerplek in beslag nemen. Het is niet leuk maar wel te begrijpen, in de Algarve sterft het van de campers en ze parkeren veel op gewone parkeerplaatsen waar ze 3 tot meer plekken bezet houden.  Wij gaan weer kijken bij de camperplek (MotorHomePark) en er is plaats, hier blijven we een paar dagen staan, € 4,50 Incl. internet. Het weer is omgeslagen en we hebben regen, kou, af en toe zon.

Silves is tijdens de Moorse overheersing de hoofdstad van Algarve geweest. De witte huisjes liggen prachtig tegen een heuvel aangeplakt en ergens daarboven zie je de roodstenen muren van het kasteel. Op de plek waar eens een moskee stond staat nu de 13de eeuwse kathedraal. Silves was tijdens de Arabische overheersing belangrijker dan Lissabon en had 30.000 inwoners waarvan het grootste gedeelte afkomstig was uit Jemen. De stad was vermaard om de schoonheid van de vrouwen en de geneugten die ze te bieden hadden en telde velen rijke paleizen, parken en bazaars. Door Silves loopt de rivier Arade waarover de Romeinen een brug hebben gebouwd.

Na een paar dagen vertrekken we, via allerlei leuke kleine strandjes en wat eens vissersdorpjes waren, de tonijn vangst heeft nu plaats gemaakt voor de toeristen industrie waar Algarve het van moet hebben, naar Cabo de São Vicente het meest Zuidwestelijke puntje  van Europa. De kliffen van maar liefst 75 m hoogte bieden een spectaculair uitzicht. Het fort is nu een vuurtoren.

Er staan mannen halverwege deze kliffen met ware doodsverachting te vissen. verder is het toeristisch met kraampjes die vuurtorentjes, tegeltjes, warme truien en vesten verkopen (want het kan er behoorlijk koud zijn) en nog meer spul waar je als toerist of van kotst of blij van wordt.

Het landschap van de Algarve is zeer gevarieerd, de kust met de kleine strandjes en hoge kliffen maar het heeft, ook kilometers lange zandstranden. 

Sagres heeft een rijke historie, het was hier dat prins Hendrik de Navigator zich terug trok en er in de 15e eeuw een Navigatieschool startte. Deze kennis werd de basis van grote ontdekkingen. Het maken van landkaarten, globes enz. werd ook nader bekeken en het resultaat was dat de Portugezen de absolute heerschappij  op dit gebied hadden. 

       De N268 brengt ons naar een erg leuk strandje Praia Anado waar we overnachten. De woeste natuur aan de westkust is ongerept en van ongekende schoonheid met de prachtige dalen die in zee uitlopen. Het heuvelachtige binnenland bestaat voor een deel uit afgebrande naaldbossen. Een mooie route naar Aljezur waar we de auto op een parkeerplaats neer zetten en rondlopen.  Aljezur is een rustig stadje met niet veel inwoners.  Op een terrasje bij de kerk zitten een aantal (ouwe) hippy’s, die uit de jaren 60 zijn blijven hangen. 

Vanaf hier gaan we de N 267 op naar Monchique, onderweg nemen we een zijweg om naar het hoogste punt (902) Foia, te gaan. Het weer is slecht dus een vergezicht kunnen we vergeten, wat wel erg bijzonder is zijn de vele steentjes die op elkaar gestapeld zijn, hele velden vol.

De Romeinen noemden de Serra, bloemenberg. Ook nu bloeit er veel, de wilde orchidee, mimosa’s, irissen en nog vele anderen die we niet bij naam kennen.

Het is koud en nat en mistig. Gauw naar beneden om in het eerste het beste cafe/restaurant  op een pleintje in Monchiqua een warme hap te gaan nuttigen. Daarna een wandeling door het centrum waar we de kerk bezichtigen. 

Provincie Alentejo.

Over de N 266 rijden we naar het stuwmeer van Barragem, Sta Clara waar we op een mooie camperplek (campercontact) nog even van het zonnetje kunnen genieten die inmiddels is doorgekomen. Dit is een grappige plek waar veel alternatief volk komt die hier hun creativiteit hebben uitgestald. Ook nu staan er jongelui met een busje, de was hangt, gitaarspelend, relaxed rokend.

De groenteboer komt langs en bij het openen van zijn klep rollen de appels over de grond. Als de zon verdwijnt rond 14.00 uur komt er regen en onweer, de temperatuur was vanochtend 20º en daalt nu naar 7º , 22.00 uur.

Maar we staan met zon op en rijden om half 11 weg.  Na 8 km over de N266 gereden te hebben gaan we rechtsaf de N125 op tot Sao Martinho das Amoreiras, hier nemen we de N1123-1 tot Santana da Serra, een prachtige route over een smalle weg, waar we 6 mannen met stokken zien die een stier uit de kraal proberen te drijven, 1 van de mannen maakt een noodsprong over een hek, net op tijd. Over verschillende goede wegen rijden we om Beja heen om bij Serpa een stop te maken. Hier bezoeken we maar weer eens een burcht deze is in 1707 door de Spanjaarden opgeblazen waarvan de gevolgen nog te zien zijn.  Er zijn nog 2 van de 5 stadspoorten open. Het aquaduct wat boven de stadsmuren ligt lijkt ons heel bijzonder zeker omdat we een (Nora), een Arabisch waterrad zien.

Het is een rustig agrarisch plaatsje en bekend om zijn schapenkaas en het is in Portugal beroemd om zijn zangkoren die alleen bestaat uit mannen en ze zingen de traditionele Alentejaanse (lijkt op gregoriaans) liederen tweestemmig. In de vijftiende eeuw stichten de broeders  van Paulus van het Kruis volkszangscholen in Serpa, misschien verklaard dat de beroemdheid? Na Moura komen we in een van de mooiste gebieden die er zijn, de Barragem d’ Alqueva die de rio Guadiana in toom houdt, deze rivier zijn we al verschillende keren over gegaan en is tevens hier en daar een grens tussen Spanje en Portugal. Het wordt vervelend maar de uitzichten zijn schitterend als we hier de zon zien ondergaan boven de meren.

In Luz vinden we een camperplek (campercontact).

8 februari 2002 wordt de dam van Alqueva gesloten.

Tussen de zomer en herfst in datzelfde jaar worden de mensen, (doden en levenden), planten, dieren en goederen enz, verhuisd naar het nieuwe dorp 3 km verwijderd van het oude Luz.

Het laatste feest, vond plaats in september 2002 in het oude Luz, deze werd afgebroken tussen maart en september 2003 voordat het gebied onderliep. De dag van de verhuizing telde het dorp 363 inwoners. Het nieuwe dorp is geen replica geworden maar er is wel rekening gehouden met de traditionele architectuur en de positie van  de kerk,  Our Lady of Luz, het kerkhof, de straten en de buren bleven buren. Elk jaar in september wordt er een feest gehouden ter ere van deze ingrijpende verhuizing voor deze mensen die er hun hele leven al woonden.

Het Museum dat we bezoeken (zeer de moeite waard), is gebouwd als een plaats voor herinnering, en het promoten van dit nieuwe dorp in een veranderd landschap wat nu het grootste kunstmatige meer is van West Europa. De film die er doorlopend vertoond wordt laat goed zien hoe het in zijn werk is gegaan, een drama voor de bevolking. Voor de kosten hoef je het niet te laten, slechts € 1,00 pp voor pensionado’s en anders € 2,00 pp.   Verder gaat het naar  Monsaraz, een middeleeuws stadje aan de Spaanse grens. Hier is een werkelijk unieke camperplek (campercontact) met een formidabel uitzicht over Barragem d’ Alqueva .

De mensen die voortdurend moesten vluchten voor de Spaanse aanvallen zochten hier hun toevlucht.  Maar in 1381 kwam het gevaar van de graaf van Cambridge, de bondgenoot van Portugal die razend was  vanwege onbetaalde soldij en zijn verbroken verloving met de dochter  van Fernando 1.  Het is een aardig kasteel-gehalte geworden maar dat kan ook bijna niet anders want we rijden voortdurend langs de grens met Spanje en daar zijn door de eeuwen heen veel oorlogen geweest en op elke berg staat wel een prachtig kasteel.

Toen we 3 jaar terug in Estremoz waren, op de grote parkeerplaats (campercontact), hadden we gratis internet, helaas nu niet meer. Het is een stadje van marmer, erg mooi, maar daar hebben we al eerder over geschreven.

Het landschap veranderd voortdurend, olijfboomgaarden, steen- en  kurkeiken-boomgaarden, de kurkeik wordt gepeld als de schors 3 tot 5 cm dik is, er  wordt een cijfer opgeschilderd, deze eik heeft een 4 (2014) dat houdt in dat deze eik over 9 jaar opnieuw geoogst kan worden en dat is dus in 2023. Ter afwisseling de vele wijngaarden de bossen van naaldbomen en bomen waar de vellen aanhangen, geen idee hoe die heten, platanen en veel mimosa, ruige gebieden waar enorme keien liggen. Het is licht tot sterk glooiend en soms tot grote hoogte 1000m stijgend en dalend en fantastisch om doorheen te rijden.  

8 gr als we om 09.00 opstaan, inmiddels zijn we in Casal da Lapa, tussen Casstello Branco en Coimbra aan de N112. 

Hoi allemaal, we hopen dat jullie ook hier weer plezier aan beleven net als wij, tot de volgende keer, gr J/P