Albanië en Macedonie

We volgen de borden naar El Bassan en vandaar naar Tushemisti en  rijden langs het meer van Ohrid wat een van de oudste en diepste meren van Europa is. Er leven veel bijzondere vissoorten in dit meer en staat onder bescherming van UNESCO. Bij een jonge knul stoppen we om een foto te maken en vis voor vissoep te kopen. Een echt handelaartje, voor de foto € 1,00. Die betaald Pieter.
Voor de 3 kleine visjes € 4,00. Ja echt hij wilde het in euro's. We hebben al boodschappen in dit land gedaan en weten dat dit meer dan de hoofdprijs is, natuurlijk willen we best wel wat betalen maar ons af laten zetten? Pieter wil dan nog wel overstag gaan, uiteindelijk loop ik weg en ja dan betalen we met Albanese lek, nog teveel, maar zijn we beiden tevreden.

Macedonië 19 oktober 2015
Temperatuur rond de 19gr. Om 15.00 uur passeren we een kleine grensovergang bij Tushemisti en zonder problemen rijden we Macedonië binnen.
De republiek Macedonië ligt in het midden van de Balkan. Ingeklemd door de landen, Albanië, Griekenland, Kosovo, Bulgarije en Servië. Niet de leukste buren. Door een geschil met Griekenland, waarvan het noordelijke deel ook de naam Macedonië heeft, is er door de verenigde naties in 1993 besloten dat Macedonië aangeduid mag worden als "Voormalig Joegoslavische Republiek Macedonië". Albanië ligt ook gevoelig, de Albanezen in Macedonië, streefden naar onafhankelijkheid, wat in 2001 leidde tot een korte strijd tussen de etnische Albanezen en het regeringsleger van Macedonië. Het geweld stopte en het Akkoord van Ohrid werd ondertekend.
Er is geen kust, maar er zijn meer dan 50 meren en zestien bergen hoger dan 2000 meter. Het is kleiner dan Nederland en heeft ruim 2 miljoen inwoners, Nederland telt ruim 16 miljoen.
We rijden meteen naar Ohrid wat "Op de Heuvel" betekend, deze plaats ligt aan het meer van Ohrid in de oudheid ook wel lichtstad genoemd vanwege het heldere water. We zetten de auto op de parkeerplaats en lopen het gezellige centrum in met zijn leuke winkeltjes, veel bling bling. Bij een bankautomaat pinnen we 6000 dinars = € 100,00. Buiten de stadsmuur de Turkse bazaar, in de Ottomaanse tijd mochten de christenen niet buiten de stadsmuur komen en de Turken wel. Van alles te koop groente, fruit tot elektrische dingen, kleding, bont en wat je maar bedenken kunt. Heerlijk hier rond te zwerven. De volgende morgen bewolkt dus prima weer om de heuvel op te gaan, Xanti kan in de auto blijven. Ohrid had ooit 365 kerken voor elke dag 1 kerk, nu zijn er nog 50 in gebruik het wordt ook wel het Jerusalem van de Balkan genoemd.De Sweti Jovan Kaneo staat boven op een klip dit is waarschijnlijk voor het jaar 1447 gebouwd, in 1964 zijn zeer oude fresco's ontdekt. Voor 100 dinar pp mogen we naar binnen maar geen foto's maken. Het is een zeer klein kerkje prachtig, we vragen om 1 foto te maken, de aardige man zegt oké, alleen van dat en wijst het aan. We zijn blij en kopen een kruisje die we later weer verliezen. Bij alle kerken vragen ze entree. Verder naar boven waar we veel mannen bezig zien met opgravingen. Op weg naar beneden komen we het Antieke Theater tegen, dit is 200 jaar v Chr gebouwd, ooit gebruikt als afvalberg maar gelukkig weer in eren hersteld, het wordt regelmatig gebruikt o.a. voor het Ohrid Summer Festival wat jaarlijks in juli en augustus gehouden wordt. Het is een zalig plaatsje om door te wandelen met museums, mooie hofjes, het is schoon, huizen uit de 18e eeuw en kerken en wat we dan tegenkomen is een klein eenmansbedrijfje waar handgemaakt papier wordt vervaardigd een techniek uit de 16e eeuw. We nemen een kijkje, krijgen uitleg en zien hoe het in zijn werk gaat. Dit bedrijfje is 1 van de 7 in de wereld waar dit nog op deze manier gedaan wordt. We tanken voor 50.50 dinar, is  € 0,85 per liter, zo goedkoop hebben we nergens getankt, Turkije was de duurste gemiddeld € 1,20. Dit is leuk tanken. In Bitola, waar we door rijden zien we een enorme begraafplaats waar Fransen gesneuvelden liggen uit de eerste wereldoorlog. Pieter leest alles van Macedonië en maakt ook de route. Zo komen we in een van God verlaten oord, Rapes genaamd, vierkanten stenen huizen, de meeste onbewoond, een jongetje die de schapen moet verweiden, het is al somber weer en het weggetje wordt steeds slechter het vaste wegdek wordt een geitenpaadje, we dalen flink, Piet bromt, wat is wijsheid en  kijkt naar boven waar een flinke bui dreigt, nog 13 km te gaan naar een Klooster! Er zijn misschien wel honderd kloosters in Macedonië, en altijd ver van de bewoonde wereld, wat is hier dan zo bijzonder aan? Geen idee en we zullen het ook nooit weten want we keren en gaan terug inmiddels zitten we midden in een wolkbreuk, gelukkig halen we het vaste wegdek.
We zijn midden in een tabaksplantage gebied terecht gekomen, vragen het even voor de zekerheid aan een boer die trots zijn geregen bladeren toont. Er wordt keihard gewerkt om de paprika's van de planten te halen deze worden ook geregen om te drogen. Al deze velden worden afgewisseld met gedroogde zonnebloemen en mais. Het is wel afzien voor de camper, kinderkopjesweggetjes, maar wij genieten enorm ook al schijnt de zon niet en is het 16 gr.
Een smal weggetje die omhoog gaat draaien we in om naar het stuwmeer van Tikves te gaan, we zien een enorm soort van bloempot wat wij denken een overloop moet zijn. Nooit eerder gezien. Ongemerkt zitten we ineens in het wijn gebied van Macedonië. In de nadagen van het Ottomaanse rijk werd Tikves in 1885 gesticht door Pane Velkov. De wijncultuur kwam op zijn hoogtepunt tijdens het Romeinse rijk. Geef soldaten wijn van water worden ze ziek, zeiden de keizers. Van heel voormalig Joegoslavië kwam 60 tot 70% van de wijn uit Macedonië. Als we weer terug rijden komen we langs een weegstation en zien containers vol druiven staan, even een fotootje schieten, de man komt naar buiten met zijn dochter Marija, in het Engels geeft ze ons veel informatie over Macedonië. We krijgen druiven mee van haar pa, die er glimlachend en trots op zijn dochter, bij staat. We moeten naar Kvadarcie daar is de wijnfabriek we kunnen in het winkeltje goede wijn kopen en niet duur zegt Marija. En wat doe je dan als wijnliefhebbers? Een paar mooie Vranec,s kopen. 's-Avonds als we de dag doornemen genieten we extra van deze mooie en lekkere Vranec.
Ik word wakker van getik op het dak, regen en de was hangt buiten hoe krijgen we het droog?
Over de tolweg Alexander de Grote (is in Skopje geboren) rijden we Skopje binnen.
Een bezoek aan Skopje in de regen is altijd leuk! We vinden een plekje bij de Stenen Brug die over de Varder het oude met het nieuwe deel van de stad met elkaar verbindt. Deze is het symbool van Skopje, De stenen brug is gebouwd tussen 1451 en 1469 op oude Romeinse fundamenten.in opdracht van de toenmalige heersende Sultans. Een wandeling over deze brug is dan ook de moeite waard. Aan de ene kant van de brug is het Macedonië plein met veel standbeelden, aan de andere kant ligt de oude bazaar.
Het oude station is niet herbouwd als aandenken aan de meer dan 1000 doden die zijn gevallen tijdens de aardbeving van 1963. De klok van het station is stil blijven staan op het tijdstip van de aardbeving 5:17. Het is nu het City Museum of Skopje geworden. Er zijn enorm veel  standbeelden door de hele stad deze zijn in het kader van "Skopje 2014" geplaatst, het ruim 20 meter hoge beeld op het Macedonië plein is een van de grootste en heet, strijder op een paard. We zien de witte Triomfboog maar er is zoveel meer te zien in deze boeiende stad die meerdere keren door aardbevingen is getroffen, de laatste was in 1963 die een sterkte had van 6.1 op de schaal van Richter. Veel mooie gebouwen zijn toen verloren gegaan.
We rijden Skopje uit over de Moeder Teresa tolweg. ook zij is hier geboren, de E 65. Betalen 4 x tolgeld (270 dinar= € 4.50) en slaan af richting Mavrodo we komen tot boven de 1600 meter en zien sneeuw, het is 2 gr! Movrovo is een klein plaatsje met maar 200 inwoners en ligt aan het stuwmeer in het Nationale park, tevens een skigebied. We maken onze dinars op in een klein restaurantje, eten een traditioneel Macedonische stoofpot met een heerlijke wijn uit Tikves.
De verwarming gaat aan de was hangt te drogen in de camper,
Vrijdag 23 oktober. Nog steeds 2gr als we opstaan, toch warm in de camper omdat we de verwarming op de klok hebben gezet.
Aarzelend komt er een zonnetje te voorschijn, de regen is gestopt en dan worden we toch nog aangehouden door de politie, de lichten moeten aan en meteen maar het rijbewijs tonen en de papieren. we zien veel controles langs de weg maar wij mogen altijd doorrijden  er wordt dan gezwaaid of zelfs gesalueerd!
Wat is de herfst hier ook prachtig al die kleuren! Er is ontzettend veel bos ook op 2000 m hoogte, de bergen vloeien in elkaar over we komen door een kloof, adembenemend.
In Kosovraska Banja stappen we even uit om te informeren of we kunnen zwemmen, hier zijn n.l. koolzuurhoudende zwavelbaden, helaas vol vandaag. Toch maar even voelen hoe warm het water is dat naar beneden stroomt, rond de 50 gr!
Een mooi land, in de zomer vliegt Transavia wekelijks op Ohrid waar je nog voordelig met vakantie kunt gaan, de mensen zijn vriendelijk en je voelt je welkom. Ook voor de camperaars een goed en gastvrij land alleen in deze periode zijn de campings al gesloten, maar er wordt je overal, zodra je stil staat, een kamer aangeboden. Wel rekening houden met slechte wegen.
Dag lief Macedonië.

Terug naar Albanië. 

Bij Debar gaan we de grens over en komen we weer in Albanië, het landschap is meteen veel rotsiger. We rijden over de Formula E Pagezimit, een bloedstollende weg, hoog door de bergen zeer bochtig met enorme gaten en geen vangrails wel veel monumentjes zodat we weten, hier is het misgegaan, ik kijk in de afgrond en wetende dat ze hier echt als gekken rijden, hoop ik dat we vanavond aan een lekkere maaltijd zitten op een leuk plekje.
Vader en moeder varken komen aan met 5 jonkies, ze scharrelen rond de camper als we net klaar staan om weg te gaan. We voeren Koman in want we hebben gelezen dat we met de ferry naar Fierzë kunnen door fjorden. Onderweg stoppen we bij een café en zien een beer (Tommy) in een kooi! Hoort die niet in de bossen in vrijheid te leven? We rijden maar snel door, de laatste 35 km zijn zo erbarmelijk slecht dat we er 2 uur overdoen, maar het is het waard, onbeschrijfelijk mooi! Als we in Koman aankomen zijn we er nog niet want we moeten nog een stukje verder en komen langs een hokje waar een bewapende bewaker staat, Skofi (rechtdoor), zegt hij, we kunnen het nauwelijks geloven dat we over dat stukje weg naar de ferry rijden maar als we de tunnel uitkomen zien we dat er een bootje ligt, is dat het? Ja dat is hem, de grote ferry ligt er 4 maanden uit, we kunnen niet geloven dat dit bootje ons 3 uur lang door de fjorden veilig naar  Fierzë zal varen. We eten en drinken iets in het café restaurant, ik bestel een glaasje rode wijn, ik schrik als hij er mee aankomt, een groot Heineken glas van 0.25 ml vol, Pieter een halve liter bier en die krijgt er een klein wijnglaasje bij! De man wijst ons waar we Maria kunnen zien, een houten looppad langs de rots en dan komen we in een grot en heel hoog zien we een klein beeldje van Maria, nu we het bootje hebben gezien steken we een kaarsje aan.  We mogen op de kade overnachten, het bootje, er kunnen 6 auto's op, vaart misschien morgen uit, ligt eraan of er meer passagiers mee willen.
Nu ik dit allemaal in tik staat de camper te zwaaien, het stormt buiten, in mijn hart hoop ik dat wij de enige zijn en dus niet uitvaren.

zondag 23 okt,
De kapitein, ik denk rond de 30 jaar, komt zeggen dat we mee kunnen. De klok is een uur terug gegaan vannacht het is steenkoud en 7.00 uur. Er is zoveel bedrijvigheid, er komen kleine bootjes aan, busjes met ladingen spullen voor de mensen in de bergen, die behoorlijk geïsoleerd leven, er wordt van alles uitgeladen uit de bootjes en dat nemen de busjes weer mee. Een drukte van belang. We slaan het gade en als we net een ontbijtje willen doen komt Bardo, de kapitein, zeggen dat Pieter de auto de boot op kan rijden. De loopplank is niet heel breed dus een secuur werkje. Er komt nog een Mercedes, hoe kan het anders, aan die ook meegaat en een paar backpackers.
De tocht is fantastisch, Bardo komt steeds met ons praten dan neemt zijn broer het roer over, en vertelt van alles over de bergen, hij woont daar en als we langs varen zien we zijn huis, er wonen 10 families en alles gaat alleen per boot. Ze hebben koeien, schapen, fruitbomen, groentes uit eigen tuin en de rest wordt per boot gebracht,  kortom ze  komen niets te kort. De kinderen moeten een uur lopen om naar school te gaan. Zieken worden per snelle boot naar de wal vervoerd. Als we door een smal gedeelte komen zegt hij, hier is een aantal jaren terug een ongeluk gebeurd met een boot de kapitein had raki gedronken en was in slaap gevallen, de mensen hebben zich allemaal kunnen redden door naar de kant te zwemmen, toen hij langs kwam varen dacht hij shit wat doen die mensen allemaal op de kant? De boot was inmiddels al naar beneden gezonken. gelukkig niemand verdronken.
De tocht duurt 3 uren, je waant je in de fjorden van Noorwegen alleen geen luxe aan boord zoals koffie of broodjes, Bardo komt bij ons op de koffie!
De mensen van de Mercedes komen ook een praatje maken alleen we begrijpen ze niet en zij ons niet toch lachen we wat af. Als we in Fierzë aankomen moeten de broers hard werken om de loopplank geleidelijk af te laten lopen, met keien en touwen moet het gaan lukken, Pieter gaat er als eerste achteruit af spannend. De backpackers moeten naar Valbona en vragen of wij die kant op gaan, we waren dat niet van plan, Valbona ligt 45 km van Fierzé als je daar bent moet je dezelfde weg terug want het loopt dood. Maar ze kunnen geen kant op want er is helemaal niets. Natuurlijk nemen we ze mee, na 3 uren ben je toch een beetje familie! We krijgen een lunch aangeboden van het stel, Gani en Driton, de jongeman is snel doorgegaan want die had nog 5 uren lopen voor de boeg door dit grillige gebergte, ook wel de Alpen van Albanië genoemd. Tijdens de lunch komen de mensen van de Mercedes naast ons zitten en vragen of we mee willen naar de waterval, ze hebben een busje besteld, ach waarom niet? Het busje, een Mercedes en zeker 25 jaar oud, rijdt over enorme keien en door riviertjes en zet ons ergens af, we lopen een eind naar beneden en zien een klein straaltje de berg uit komen, spectaculair kunnen we dit niet vinden.
Het gebied is ruig er ligt veel sneeuw op de bergen de temp is aangenaam 18 gr de zon schijnt onze dag kan niet meer stuk. Het noorden van Albanië is zo fantastisch mooi. Over een grillige weg door de bergen tot een hoogte van 950 meter rijden we richting Shkoder, waar we bij de fam. Wesselingh in Bushat/Barbullysh een overnachting vinden op hun camping.                                                                                                Morgen gaan we naar Montenegro en we hopen dat jullie allemaal weer met ons mee willen reizen.

Tot ons volgende bloq