van 9 t/m 14 april 2019

Ha lieve volgers, dit zal de op 1 na laatste blog zijn, hopelijk hebben wij jullie niet overvoedt met onze belevenissen, 

9-4-2019 - Tuba City - Camping
Heerlijk geslapen niet koud. De hoofdpijn begint minder te worden, waarschijnlijk had ik van de val een lichte hersenschudding opgelopen!  We vertrekken rond een uurtje of 10. Vandaag rijden we over de 64  West de Grand Canyon in. Ligt in de staat Arizona en is een van de oudste en bekendste parken in de VS. Het is een zeer brede, diepe en steile kloof uitgesleten door watererosie van de rivier de Colorado wat miljoenen jaren terug is ontstaan! In de diepte (1600m) zien we de rivier stromen. De Canyon is bijna 435km lang en varieert van breedte tussen de 15 en 30km. Het is een waanzinnig mooi gebied met onvoorstelbaar mooie kleurencombinaties.  Je kunt er, net als in die andere Nationale parken, mooie wandelingen maken maar ook hier zijn er paden en wegen afgesloten. Het is toch vreemd dat we zo'n 8 uur achter liggen bij jullie in Nederland, als ik hier zit te tikken is het 20,00 uur dan is het in Nederland 5 uur in de ochtend! We hebben net heerlijk gegeten, de douche was zeer matig, voor 2 dollar 8 minuten, wel lekker warm, 2 douches voor een groot aantal campers, met een plastic gordijntje ervoor. Waarschijnlijk gebruiken ze allemaal hun eigen badkamer die, wat ik in kan schatten, enorm is! Wij hebben het ook wel gedaan in deze camper en het is goed te doen. Elke dag hebben we happy hour, maar in Utah is het niet makkelijk om aan alcoholische dranken te komen, zodra we een winkeltje zien stoppen we dan ook meteen om, Ipa’s, whiskey/brandy en wijn in te slaan! Uiteraard heeft dat een prijskaartje maar dat mag de pret niet drukken.

10-4-2019 - Tusayan - Arizona - Camping.                                                                                           We worden wakker met sneeuw, de weers-en hoogteverschillen zijn groot, zo is het 24gr, en een dag en 200 mijl verder zitten we in de sneeuw. Als we vertrekken dan komt er een wazig zonnetje door.  We hebben tot nu 2727 Miles gereden. We gaan ri Williams het is een fraai bosrijk gebied  “KaiBab Nat Forest”.  Daar wisselen we van weg en gaan de Hwy 40 op. De storm is weer enorm en we krijgen af en toe flinke klappen te verduren. In Ask York drinken we een bakkie  en nemen er een toetje bij, appeltaart, ijs en slagroom in een schaal waar we gezamenlijk uit eten, we zijn de enige gasten en de dame blijft kletsen met ons zo leuk vindt ze het.  Het oude gedeelte van Route 66 begint hier staat er op de bordjes, maar als we de oude weg op willen rijden ligt er puin en is de weg weg! Dus terug de  40 op om later bij afslag 139 alsnog Route 66 te volgen. Het dorpje Seligman is leuk maar erg toeristisch. Het is genoemd naar Jesse Seligman, een van de financiers van de spoorlijn die hier ligt sinds 1882. Daarvoor werd deze plaats ontdekt door de rijke eigenaars Theuth- en Moultriefamilie, van slachthuizen  die alles verloren tijdens de burgeroorlog en toen op zoek naar een nieuw leven in het onbevolkte Arizona terecht kwamen.  Ze namen het gebied over van de Apache.  Seligman leeft van de toeristen, heel veel winkeltjes waar je alles kunt kopen afgestemd op hen. Er staan veel heel oude auto’s zoals cadillacs en busjes,  maar grappig en leuk is het zeker. We vervolgen Route  66 die eigenlijk lang, recht en saai is. Het valt op dat kapotte auto’s, trucks enz gewoon achter gelaten wordt langs de wegen of tegen bomen en in de tuinen van de mensen. Na uren gaan we de 40 weer op en draaien af naar Oatman, hier volgen we de originele oude route 66 verder over een bergpas die behoorlijk smal is, het landschap wordt tropisch met Cactussen en Yuca’s, zooooo fantastisch, we stijgen tot een hoogte van 830m. We zijn in Oatman, dit plaatsje begon met een tentenkamp in 1915 toen er goud ter waarde van 10 miljoen dollar werd gevonden. het was toen al bewoond en groeide uit tot 3500 inwoners. De naam komt van Olive Oatman, een jong meisje dat werd ontvoerd door vermoedelijk de Yavapai (Apache indianen). Ze werd slavin en later verkocht aan de Mohave-Indianen. In 1855 werd ze vrijgelaten in de buurt van Oatman. In het dorpje aangekomen moeten we goed uitkijken voor de wilde burro’s (kleine ezels) die hier door de straatjes lopen,  als we de camper geparkeerd hebben dan komt de brutaalste meteen tussen de campers in staan om ons te begroeten. We lopen door het straatje en bijna elke winkel verkoopt voor 1 dollar voer voor de ezeltjes, het zijn beschermde dieren die afstammen van de pakezels die vroeger werden gebruikt.  We drinken bij de enige saloon die open is een tap biertje, 1/2 ltr, $ 10,00 echt super goedkoop voor 4x. Er zitten alleen maar locals en ook die zijn nieuwsgierig waar we vandaan komen en waar we naartoe gaan. We zien een mooie plek voor de overnachting, het is eigenlijk een plek tussen 2 wegen in, prima!

11-04-2019 Oatman - Arizona - vrije plek                                                                              Donderdag. Fijn wakker worden met een prachtig uitzicht op de bergen en in de zon, drinken buiten koffie en vertrekken. In Las Vegas  (Spaans voor De Weilanden) aangekomen rijden we meteen naar de KOA camping,  deze plaats is vanaf 1911 officieel een stad en ligt in de woestijn, er zijn met de plaatsen die er omheen liggen zo’n 2 miljoen inwoners. We krijgen info en nemen de shuttlebus naar  Freemontstreet dit is het oudste gedeelte van Las Vegas, we eten in de Golden Nugget (schijnt heel bekend te zijn),  ook het Golden Gate hotel die al bestaat sinds 1906. We vergapen ons aan al die drukte van casino’s, straatartiesten, lichtreclame’s en uiteraard aan de mensen die langs lopen als we een drankje, zeg maar drank, drinken bij een bar. Je mag overal roken, blowen, drinken. Er lopen meisjes bijna bloot over de straat heel verleidelijk te zijn naar de mannen met wie ze op de foto willen, uiteraard voor money! Maar ook mannen verkleed als batman of met ontbloot bovenlijf, brede schouders, strakke buiken, goed passend en niets verhullend broekje, verleiden de vrouwen, om met ze op de foto te gaan. Er wordt door schaars geklede meisjes gedanst op de bar. In de casino’s wordt flink gespeeld en verloren een enkeling wint iets, wij wagen ons er toch maar niet aan ook al is het verleidelijk genoeg. De tegenstellingen zijn enorm groot, zwervers zitten met hun weinige bezit in portiekjes, eentje is er zo slim en heeft een karton in zijn handen die hij omhoog houdt, die vraagt een donatie voor een onderzoek naar Cannabis! Er werken ontzettend veel mannen en vrouwen in de hotels, casino’s, restaurants, terwijl er gegokt, gegeten en gedronken wordt, het is dag en nacht open dus moet er de constant gewerkt worden. We nemen de shuttle naar de strip, hier bevinden zich de meeste hotels en evenzoveel casino’s deze liggen aan de las Vegas Boulevard. Grote hotels zoals The Venetian hebben wel 4049 suites en een casino van 11.148 vierkante meters groot! Niet te geloven de plafonds zijn beschilderd met wolken en we zouden een heuze gondelvaart kunnen maken, een prachtig gebouw met de toren en brug van Venetië. The Mirage heeft ook veel kamers over 30 verdiepingen verdeeld, er wordt flink gegokt en verloren zagen we, ook Parijs is aanwezig met een Eiffeltoren, een pianobar veel kamers en net als de andere hotels een winkelcentrum en een zeer groot casino, zoveel te  zien op deze Boulevard.  Behoorlijk moe geworden nemen we een taxi naar onze camping. Las Vegas is absoluut een inspiratie bron voor films, (The Goodfather, Casino, en nog vele anderen), vakantiereisjes, afrekeningen, maar ook voor huwelijken, je kunt er overal meteen trouwen de kapelletjes zijn open. Nog niet zo lang geleden kwam Las Vegas in het nieuws toen er in Oktober 2017 tijdens een muziekfestival aan de Strip een schutter vanuit een hotelkamer op het publiek schoot, 59 mensen kwamen om en meer dan 500 raakten gewond.

12-04-2019 - Las Vegas - Koa camping - Sam’s Town - Nevada                                                      We hebben er ruim 3000 Miles opzitten.  We rijden naar Pahrump en volgen de borden  Death Valley wat doodsvallei betekend. Het is een national park in een woestijngebied met zoutvlakten, rotsformaties, canyons, zandduinen, bergen en in de zomer een van de heetste plekken op aarde evenals de woestijngebieden in Afrika en het Midden-Oosten. Het Badwaterbekken is 86mtr onder de zeespiegel en het laagste punt van Nrd Amerika. Een groep goudzoekers die in 1849 de vallei over wilden steken op weg naar goud raakten de weg kwijt. Ze besloten te gaan splitsen maar de ene groep heeft het niet overleefd waarop een vrouw van de groep overlevers  riep: Goodbye Death Valley. Gelukkig zijn wij hier om deze tijd (april) en is de temperatuur 26gr, er waait een tropisch warme wind. We starten bij Zabriskie Point een van de beroemdste vergezichten van de VS, en kijken uit over de vlaktes terwijl de kleuren constant veranderen door de zon, schaduw? Het is een klein stukje naar boven lopen vanaf de parkeerplaats. We rijden verder naar Badwater Basin Salt Flats. We parkeren en lopen de zoutvlakte op en proeven hoe zout het is. Met de grote van onze camper 29ft, mogen we niet alle weggetjes op. Nooit eerder hebben we zo’n verschillende kleuren gezien in rotsformaties. zwart, paars, groen, blauw, rood, geel, roze enz. Er zijn camp-grounds en wij gaan staan op Sunset. Tot laat zitten we buiten te genieten van het heerlijke warme weer, life is good.

13-04-2019 - Death Valley - Camp ground Sunset - Californië.                                                      Een fantastische weg is de hwy West, we wanen ons hier echt op een road trip door de country. Prachtig om te rijden en te genieten van alle uitzichten op deze 225 km lange trip door het dal van de Mojavewoestijn. De uitgestrekte vlaktes, de gekleurde rotsen, de zoutvlaktes, zandduinen te veel om na te vertellen. De weg is smal, en heel bochtig, het is een soort 8-baan en soms zo steil dat je het in je onderbuik voelt.  We zien van verre de Sierra Nevada bedekt met sneeuw, aan de voet van de keten ligt de Highway 395 die we verder gaan volgen maar  waar we ook weer vanaf gaan om via de 178  in Lake Isabelle aan te komen, de camping is gesloten dus we blijven overnachten op de parking een mooie plek met uitzicht op het meer waar een viswedstrijd aan de gang is.

14-04-2019 - Lake Isabelle - Californië                                                                                                 Dit is de dag dat we Miles gaan maken om aan de Stille Oceaan te komen, een waanzinnige route door wederom diverse landschappen. Beginnen bij de Highway’s  155, afgeslagen naar de  Hwy 65 , dan de Hwy 46, afgeslagen op de  Hwy 41 die ons brengt bij Morro Bay waar we gelukkig nog 2 plekken voor onze campers vinden. Eindelijk op Internet dus meteen gebruik maken van dit fenomeen. Morgen gaan we verder over de Highway One, langs de Stille Oceaan naar San Francisco.

Voor nu lieve volgers, we gaan naar het einde van onze trip, bedankt ook nu weer voor jullie support, tot de laatste die van uit ons huis geschreven gaat worden, xxx J/P

p.s wij liggen nu 9 uren achter bij jullie!!!!!!