Scandinavië deel 4 - Lofoten

Vanuit een regenachtige omgeving, hoop dat het bij jullie veel warmer en droger is, bedanken wij wederom iedereen voor de leuke reacties. 

Donderdag 6 juli 2017. Wisselend bewolkt, rond de 16gr. In Strömsund doen we eerst nog veel boodschappen voor we wegrijden. Bij Størbergvika gaan we de grens van Zweden-Noorwegen over, weg nr 340 wordt in Noorwegen 765 en tot Grong 74, een weergaloos mooie route (nu open in de winter gesloten) en zo komen we op de E6 die doorloopt tot Finnmark. Wij verlaten de E6 en gaan voor de RV17. Sinds de jaren 80 is er druk gewerkt aan deze kustweg tussen Steinkjer en Bodø er zijn bruggen, tunnels maar ook 6 veerboten waar we mee, door de fjorden, naar de volgende eilandjes hoppen. In de provincie Nord-Trøndelag maken we een stop, het weer is heerlijk zonnig dus lekker buiten eten, halverwege nemen we de benen want we worden opgevreten door hele kleine vliegjes (knot genaamd). De afwas doen we buiten maar wel met een Muskietenheat op. De volgende morgen zonnig warm 18gr geen vliegjes we blijven tot na de lunch  en vervolgen onze weg.  Onze eerste oversteek is Holm-Venesund (20min) vanaf hier wordt het echt een kustweg, deze streek was tot 1965 alleen maar over zee te bereiken. In Brønnøysund zien we om half 1 s’nacht de Hurtigruten (de postboot) aanleggen.  Via een prachtige brug rijden we het eiland Torget op. De Torghatten (rotsen) door erosie aangetast met een gat die een hoogte van 30m en een lengte van 160m heeft, is een natuurwonder, deze kloof gaan we bedwingen, een flinke klim over rotsen, helaas heb ik moeten afhaken maar Pieter heeft het wel gehaald en zo zie ik het ook door de foto’s.  Na deze overwinning rijden we naar de volgende veerboot, Horn- Åndelsvagen (20min), we zijn nu in Helgaland aangekomen dat hoofdzakelijk landbouwgebied is. De volgende boottocht door deze fjorden is van Forvik-Tjøtta (60min) maar onderweg landen we aan op het eiland Rødøya om een auto uit en een auto, die er achteruit op komt rijden, in te laden. De eilandbewoners hebben natuurlijk voorrang en laten weten wanneer ze van de veerboot gebruik willen maken. Inmiddels is het gaan regenen en kouder geworden. De RV17 gaat nu om Sjona heen, de hoofdroute wordt nu RV12 en gaat verder het land in. Wij blijven op de RV17, Kilboghamn-Jektvit, (60min) we kunnen net niet mee met deze veerboot en moeten een paar uur wachten tot deze terug komt. Je moet geen haast hebben als je deze route gaat volgen de frequentie is laag.  We gaan maar een broodje knakworst met friet eten in de snackbar. Het meisje vraagt met een mannenstem, where you come from? Ooo zo mooi daar ik ben geweest, tulpen, molens, even later zien we haar op de boot de vloeren dweilen. Wij denken een Thaise!  We hadden verwacht dat er wel wat aandacht besteed zou worden bij het passeren van de Arctic cirkel! We vragen het de kapitein en na een kwartier varen gaan we over de Poolcirkel al zie je er niets van zo op water. Om 21.00 stoppen we en is het eindelijk droog.

10 juli 2017. Ågskerdet, regen 10gr. kachel aan. We vergaderen over volgende route die we gaan rijden, er zijn verschillende opties. Na 2 minuten staan we al bij veerboot nr 6, Ågskardet-Forøy (10min), half uur wachten, ze varen precies op tijd. Wij zijn geen trollen maar mollen, je bent de tunnel nog niet uit of je rijdt er al weer in, maar steeds weer ben je verrast over de prachtige uitzichten, zoals de Gletsjer Swartisen (het zwarte ijs) bij Meloy de 1 na grootste  op het vaste Noorse land, je kunt met een pontje naar de overkant om naar boven te gaan.  We zien het blauwige ijs hoog boven ons.  Bij Saltsstraumen  gaan we een hele hoge brug over, hier verlaten we de RV17 bij de t-spitsing gaan we rechtsaf,  linksaf is naar Bodø, het is een zeer mooie en absoluut aan te rade route, we hebben veel vee en landbouw gezien, kale rotsen maar ook bossen en altijd wel een plekje waar je kunt staan. In Fauske tanken we, bij Shel kost de diesel 14,97kr en bij de Esso aan de andere kant van de weg 12.02kr, de keus is makkelijk we zijn bijna leeg. Als we wegrijden met een volle tank zien we de prijs verspringen naar 14.89kr, dat is geluk hebben!  We zijn weer op de E6. We worden wakker van de warmte, de zon staat helder te schijnen dus om 8.00 zitten we al aan het ontbijt. Bij Bognes nemen we de veerboot naar Lødingen 1 uur varen het is tijd voor de lunch die we op de boot nuttigen. We rijden het eiland Austvågøya op, toegangspoort tot de Lofoten! De Lofoten bestaan uit een aantal eilandjes van bijna 200km lengte.  De E10 (Kong Olavsveg) is genoemd naar de in 1991 overleden koning Olav, is een slingerende weg langs kale rotsen tussen de fjorden en behoorlijk lang van de grens van Zweden via Narvik naar Å is die 382 km maar een van de mooiste wegen van de wereld. Deze weg brengt ons naar de hoofdstad van de Lofoten, Svolvær. Een marktplein waar ze Noorse truien, rendierhuiden, walvisstukjes, stokvis evenals rendiervlees te koop aanbieden. We lopen het VVV winkeltje binnen en nemen wat folders mee, hiervandaan kun je veel excursies maken. We vinden Henningsvær veel gezelliger het is een klein pittig vissersdorpje, een km of 15 rijden, aan het einde van de weg. De zon heeft plaats gemaakt voor regen maar we lopen toch even het dorpje in en zien  grote pakhuizen waar de vis gereed ligt voor verscheping en Stokvisstellages. Stokvis wordt meestal gemaakt van Kabeljauw. Kabeljauwen verlaten tussen eind Januari en begin April de koude Barentszzee om hier, in de door de golfstroom verwarmde Vestfjord, te paaien. Al 800 jaar worden ze opgewacht door de vissers die hier een prima bestaan aan hebben. De Vikingen keken rond het jaar 1000 op hun reizen het drogen van vis in de koude lucht af van de indianen aan de oostkust van Canada. Deze noemde ze Stokvis omdat ze aan stokken werden gedroogd. De Portugezen beschikten over zout en zoutten de kabeljauw eerst alvorens hem te drogen zo bleef de vis nog langer houdbaar soms  wel langer dan een jaar.  De tijd van drogen is blijkbaar voorbij want we zien alleen maar overal de stinkende koppen hangen (voor de soep). Ergens onderweg zien we in een schuur wel balen stokvis liggen.   We gaan terug naar de E10 en vervolgen onze weg naar het zuidelijkste gehucht Å, 1 letter, dit is toch de mooiste plaatsnaam die je ooit hebt gehoord? Het is de laatste letter van het Noorse alfabet. Onderweg pakken we af en toe een zijweg als dat er is want de terugweg gaat ook weer over de E10.  Deze eilanden bestaan hoofdzakelijk uit grillige uit zee oprijzende kale bergen die wel tot 1000m hoog zijn. Soms begroeid met mos met hier en daar een pluk sneeuw, een zeer ruig gebied af en toe een gehucht of een klein haventje, bijna geen landbouw en soms zien we wat koeien en schapen.  De eilanden zijn verbonden door bruggen en  een zeetunnel, naarmate we Å naderen wordt het alsmaar drukker, de E10 is ook niet echt heel breed dus vaak stoppen voor de tegenliggers, fietsers dan wel wandelaars. Maar het is fantastisch dus we hebben het er wel voor over. We lopen rond zien nestelende meeuwen met kleintjes, onbegrijpelijk dat ze blijven zitten. Het is een museumdorpje waar we kunnen zien hoe al eeuwen de productie van de stokvis gaat. Er zijn veel houten huisjes (rorbuer) op palen op de rotsen en in de zee te huur, ooit verbleven hier de kabeljauwvissers, nu zijn het opgeknapte vakantieverblijven. De stank van Stokvis ruik je overal maar ze leven er hier van dus hun motto is: (In cod we trust)  kabeljauw zij met ons. Vandaag was het een goede dag wat het weer betreft, 14gr en droog. Op de kleine strandjes die we tegenkwamen werd gezwommen door de jeugd, het is tenslotte zomer en vakantie voor ze. De temperaturen liggen gemiddeld van juni t/m augustus rond de 12gr.  Op de terugweg rijden we Reine in, 309 inw. moet een van de mooiste plaatsjes zijn, ach ieder zijn smaak. Het kan ook komen omdat we het zo koud hebben, 9gr maar gevoelsmatig min9! Wel droog maar grijs. We gaan voor de 2e keer de zeetunnel in, Napstraumtunnel (1776m), en zien veel grote ronde kweekvijvers voor de zalm. Bij het Vikingmuseum staat een enorme rij wachtenden dus wij gaan verder. De grootste houten kathedraal staat in kabelvag gebouwd in 1898 en is groot genoeg voor 1200 mensen.  In Fiskebøl moeten we wachten op de veerboot die ons naar Melby op het eiland Hadseløya brengt. Vanaf nu gaan we verder op de  eilandengroep Vesterålen. De lofoten zijn toch wel verregend en dat is jammer maar dat neemt niet weg dat het hier desondanks toch prachtig is en wij van de landschappen hebben genoten. Gelukkig zitten we lekker warm en droog in de Blauwe. Tot de volgende keer, groetjes van ons J/P

.