Camperreis in Corona tijd! deel II

7 sept. Boutzen in het Slavisch Budysin, ligt in de deelstaat Saksen aan de rivier De Spree, dat is onze volgende overnachtingsplaats dicht bij het mooie centrum. De stad is gedeeltelijk ommuurd. Het is de hoofdstad van de Sorben een Slavisch volk met hun eigen cultuur en taal. De Duitsers veroverden dit gebied en onderdrukten en discrimineerden de Sorben lange tijd. Maar tijdens de DDR-periode werden ze erkend en konden ze aan de wederopbouw begonnen van hun cultuur. Er leven nog zo’n 40.000 duizend Sorben in deze omgeving. De Plaatsnamen- en straatborden zijn 2-talig. Bij het binnen rijden zien we veel torens, ik lees dat er 24 in totaal zijn. Het wordt dan ook de stad van de torens genoemd! Over de rivier de Spree lopen we het historische (stamt uit 1002) centrum in. Het heeft wel 1000 historische gebouwen. De burcht was in de 2e wereldoorlog berucht om de Gestapo gevangenis en tijdens de DDR periode fungeerde deze als Stasi gevangenis pas in 1990 werden de laatste gevangenen vrijgelaten. De Reichenturn die 1.45 meter uit het lood staat en ook wel vergeleken wordt met de toren van Pisa! De prachtige gevels, poortjes, smalle straatjes met leuke terrasjes, een watertoren. Bij een Italiaans restaurant op het marktplein eten we iets met natuurlijk een halve liter bier van ’t vat! Kortom een stad die een bezoek zeker waard is!

Woensdag 9 sept. Vertrekken we na alles gevuld en geleegd te hebben, naar Bastei, dit is een steile rotsformatie met een hoogte van 305 meter in de Sächsische Schweiz aan de oevers van de Elbe. Een bijzondere zeer geliefde plek onder toeristen, wandelaars en bergbeklimmers. We zien deze laatste tegen de  steile rotsen aanhangen sommigen hebben het gehaald en zitten er bovenop. Op de wandelpaden en de uitzichtpunten is het vol met mensen! Ook de shuttlebus die ons heeft gebracht en waar we ook weer mee naar beneden gaan is overvol, wij voelen ons er niet echt prettig bij. Maar gelukkig dragen we mondkapjes en proberen toch zoveel mogelijk afstand te bewaren. Maar het is een van de mooiste plekken in Duitsland. Ienieminie vergelijkbaar met de Grand Canyon. We hadden in de planning grote steden en drukke plekken te vermijden, maar helaas lukt dat dus niet altijd.

10 september 2020. Camperplek bij de Camperfabriek Sunlight in Neustadt. Alle faciliteiten zijn er gratis! We staan er rustig er is een picknick plek waar we tot laat buiten zitten. Tot nu toe mogen we niet klagen over het weer we hebben 1 dag regen gehad en soms in de nacht een bui, maar de temperatuur ligt gemiddeld tussen de 18 en 24 gr. en zonnig. Over een brug gaan we de Elbe over en Köningstein binnen, maar er is geen parking te vinden dus rijden we verder door het mooie Erzgebirge om bij Rubenau de grens met Tsjechië  te passeren.

Karlovy Vary voorheen Karlsbad is een van de bekendste kuuroorden met zijn warmwaterbronnen die geneeskrachtig zouden zijn. De stad is gesticht door de Boheemse koning en de Duitse keizer Karel IV.  Naar hem is de stad vernoemd. De elite uit Midden en Oost Europa kwamen hier om van hun kwalen te genezen in de baden.  Maar ook als drinkwater heeft het een genezende werking. Een speciaal daarvoor ontworpen porseleinen drinkbeker met een dun handvat, hier drink je uit zodat het hete water afkoelt voordat het je mond bereikt. Het zwavel en zouthoudende water kan wel 30 tot 70gr zijn. Overal vindt je bronnen in de stad. Het is een beetje vergane glorie met nog steeds prachtige gebouwen en een unieke geschiedenis maar toch heel leuk om er doorheen te slenteren de oubollige etalages met kleding, waar wij allang niet meer in lopen, te bekijken, op een terras iets nuttigen, en alles is op loopafstand, ook de bewaakte parking waar we overnachten.

Zaterdag 12 sept. 11.00 uur met zon vertrekken we naar Tepla daar is een kleine familie camping (Betlem Autokemp) aan een meer. In een beschermd landschapsgebied. Hier blijven we 2 dagen en zwemmen, luieren, lezen, wandelen, weer een was wegwerken. Het is zo’n gezellige camping, je mag je eigen houtvuur maken, er zijn geen gemarkeerde plaatsen, sanitair/douches  is eenvoudig  maar netjes, afrekenen? O als jullie weggaan kom maar langs. De gasten lopen allemaal met een mandje sommigen boordevol gevuld met bospaddestoelen, die kun je blijkbaar hier in het bos plukken. In de avond is er muziek een paar mannen spelen gitaar en veel campinggasten zitten rondom en zingen luidkeels mee! Er wordt flink gedronken super gezellig maar van de anderhalve maatregel is niets te zien!  Wij bekijken het op veilige afstand.

Maandag. Het klooster van Tepla -Kláster is hier 2 km vandaan.  Dit klooster werd in 1193 opgericht door de zalige Hroznata, de monniken kwamen uit een klooster in Praag. De kruisweg is er één zoals ik die nog niet eerder heb gezien, zo mooi, het zijn beeldjes op een sokkel heel sprekend maar verweerd. De tuinen zijn prachtig er is een geroeste Oranjerie waar nu tomaten in groeien, een deel van het klooster is vervallen en een deel is al mooi opgeknapt. We gaan door en komen rond 16.30u aan op onze camperplek.

15 sept. Het is nu nog maar 85 km naar Passau we komen vrij vroeg in de ochtend aan, halen de fietsen van het rek want vandaag gaan we langs de Donau fietsen. Dit is een van de drukste lange afstands- fietspaden van Europa. We starten en rijden kriskras door Passau om de Oostenrijkse kant als eerste te nemen, na een km of 20 gaan we het pontje over en rijden aan de Duitse kant terug. Een mooie tocht bij 27gr, in Passau aangekomen zakken we meteen op een terras neer om een heerlijke blonde naar binnen te buffelen. Binnen in de camper is het 39gr! 

De volgende morgen fietsen we het oude stadje in hier komen 3 rivieren bijeen de Donau de Inn en de Ilz. De stad wordt ook wel Dreiflüssestadt genoemd en staat regelmatig onder water vanwege overstromingen. Het is er gezellig maar heel toeristisch. Als we bij de camper komen staat er een rode VW Exclusive, deze is van Cor een vriend van Pieter die ons op komt zoeken, hij was toch in de buurt. We maken er een gezellige middag cq avond van.

17 sept. We twijfelen bij het opstaan of we onze plannen om naar de Dolomieten te gaan niet moeten wijzigen. De oplopende besmettingen van Covid 19 in alle landen baart ons zorgen, maar na overleg besluiten we toch door te gaan en rijden Oostenrijk binnen wat prachtig is het hier.  De Großglockner hebben we eerder gereden overdag nu willen we hem gaan rijden in de avond en dan overnachten boven op de top! Voor Salzburg gaan we naar Ferleiten waar we om 18.15 uur een dagkaart kopen, na 18.00 uur is het € 10.00 goedkoper, de kaartverkoper had natuurlijk wel in de gaten dat we wilden overnachten maar zei meteen dat we dat konden vergeten! Helaas maar we genieten van de geweldige route over de hoogste berg van Oostenrijk (3798 m) wij komen tot een hoogte van 2504m en het is koud 7.8 gr. Gelukkig is het om deze tijd vrij rustig want naar beneden vergt ook nogal wat van de bestuurder, Pieter in dit geval. In het donker rijden we Heiligenblut  binnen waar we op een parking gaan staan. De naam heeft te maken met een legende! Ongeveer 1100 jaar terug woonde er een Deen, Briccius, aan het hof van de Byzantijnse keizer in Constantinopel. Maar hij wilde terug en al lopend kwam hij in dit bergachtige gebied terecht en werd bedolven onder een lawine. Boeren vonden zijn lichaam met een flesje heilig bloed in de wond van zijn been. Hoe ze dat wisten is natuurlijk een raadsel maar sindsdien is hij de Heilige Briccius en wordt het flesje in de 14e eeuwse St. Vinzenz-kerk bewaard hier in dit schattige dorpje. Onderweg doen we nog in een klein dorpje wat boodschappen, heel veilig allemaal.

De Dolomieten, de vergeten naam is Bleke bergen, zijn een bergketen in Italië in de zuidelijke  Karpaten  met steile rotswanden en pieken ontstaan door erosie en verwering. Er bestaan vele mythes en legendes over deze fascinerende bergen. Een ervan is het sprookje van een jonge prins die altijd droomde om naar de maan te vliegen. Op een dag ontmoette hij twee kleine oude mannen in het bos. De nieuwsgierige wezens onthulden aan de prins dat ze op de maan woonden en hem met zich mee konden nemen. Toen ze op de maan arriveerden, ontmoette de prins de dochter van de maankoning. Hij werd meteen verliefd. Dat werd zij ook, want de prins had de mooiste rode rododendrons meegenomen. Op de maan was alles wit en zo werd de Prins langzaam blind. Ze besloten samen terug te keren naar de Aarde. De prinses nam een handvol witte bloemen mee als geschenk. De mensen waren dol op die witte bloemen met die mooie glans en besloten ze Edelweiss te noemen. Maar met de prinses ging het op aarde niet goed ze kreeg heimwee, de bergen waren zo donker en dreigend dat ze angstaanvallen kreeg. Ze gingen naar de koning van de dwergen en vroegen hem of hij hen kon helpen! Met de glimmende vezels van de maan schilderde hij de bergen in lichte zilvergrijze kleuren die de prinses aan haar geliefde maan deed denken. En zo leefden ze nog lang en gelukkig.

Het weer is hier heerlijk, 300 dagen per jaar schijnt de zon dus perfect om het hele jaar hier op vakantie te gaan, Er wordt veel gewandeld, bergen beklommen en geskied maar er gebeuren veel ongelukken zeker tijdens het bergbeklimmen maar ook met berg-wandelen en het skiën moeten de reddingsdiensten vaak uitrukken. Sommigen worden nooit gevonden!

Vrijdagmiddag komen we In Passo Tre Croci aan om het weekend door te brengen. We staan op 1700 meter hoogte op een plateau bij een klein stromend beekje met een prachtig uitzicht. Tijd om de boel weer een goede beurt te geven!