Van Sinop naar Ankara

J/PSinop is een kleine 10km van de camping verwijderd alhoewel het geen vlakke weg is vinden wij het een makkie om te fietsen, dit plaatsje ligt op een uitstekend schiereiland en volgens de overlevering genoemd naar een nimf. Zeus wordt verliefd op de mooie Sinope, dochter van een riviergod. Maar voor hij haar overweldigd staat hij haar een wens toe, het meisje vraagt om eeuwige maagdelijkheid. Door het smalste gedeelte, deze was in het verleden extra versterkt, komen we in een alleraardigst stadje. De stadspoorten stammen uit de 13e eeuw. We gaan via oude trappen naar boven waar we mooi uitzicht hebben op de havens. Er is een gevangenis die je kunt bezoeken het is erg groot en ligt binnen een extra ommuring van de stadswallen. Het is nu een museum. Op 30 november 1853 lag een kleine vloot Turkse marineschepen onder leiding van admiraal Osman Pasa voor anker bij Sinop. De Russische vice-admiraal Korrnilov zag zijn kans schoon en voor de eerste keer in de geschiedenis vuurde zijn kanonnen geen kogels maar granaten. En binnen een uur lag de kust van de baai vol met scheepswrakken en lag de kust vol met lijken. Met de opbrengst van de munten die in hun zakken werden aangetroffen werd de fontein van de martelaren gebouwd die nog steeds bestaat. Het is ontzettend druk op de pier, en in het stadje en erg gezellig met marktkraampjes terrasjes enz, eigenlijk zoals bijna overal waar het toeristisch is. We zorgen voor het donker is terug te zijn want met de fiets tegen een koe aanbotsen of in een gat te duiken lijkt ons geen goed plan. We duiken liever nog even de zwarte zee in. We blijven nog een extra dagje om te zwemmen, zonnen, luieren. Morgen gaan we de zwarte zee verlaten.

De 010 is vanaf hier tot aan Samsung een mooie 4-baansweg. Hier bezoeken we de boot van Ata Türk. Vier dagen nadat de Grieken Smyrna hadden bezet stoomden op 19 mei 1919 de Bandirma, een oorspronkelijk Engels schip de haven van Samsung aan de zwarte zee binnen. Aan boord bevond zich generaal Mustafa-Kemal die was belast met het opperbevelhebberschap van de Turken. Deze werd de drijvende kracht achter de verzetsbeweging tegen de huidige regering. De landing van Mustafa in Samsung wordt dan ook beschouwd als de geboorte van de huidige Turkse republiek. Toen de generaal de Grieken verslagen had en ook de laatste sultan het land had uitgestuurd werd op 29 okt 1923 de republiek Turkije uitgeroepen met Mustafa als de eerste president, beter bekend als Ata Türk. Zijn grootste verdiensten waren een aantal grote hervormingen, zo werd religie en staat gescheiden, werd de westerse klok en kalender, het Latijnse schrift, Europesche maten en gewichten ingevoerd. Ook werden vrouwen aangemoedigd hoofdbedekkingen achterwege te laten. In 1934 werd het gebruik van achternamen verplicht. Mustafa Kemal kreeg of nam de naam Ata Türk oftewel vader Türk. Over de 795 gaan we naar Amasya deze stad wordt door de rivier Yesilirmak gespleten, het is de hoofdstad van de gelijknamige provincie.We vinden een mooi plekje naast de rivier en wandelen na het eten de boulevard op, het is een doordeweekse dag maar er loopt ontzettend veel volk incl. kinderen. Amasya was de hoofdstad van het koningkrijk Pontus (oud Grieks woord), deze werd gesticht in 281 v Chr. hier hadden de koningen hun paleis en werden begraven in de uitgehouwen rotsen die we verlicht zien boven de stad. Het is schilderachtig mooi. Overdag gaan we de trappen op om het van dichtbij te bekijken. Op de terugweg gaan we via het plein waar een prachtig beeld van Ata Türk staat en waar de schoenpoetsers hun werk doen en graag voor de foto poseren. Er staan mooie oude houten huizen waarvan de erkers boven het water hangen. De moskee Sultan Beyazit II Cami is een bezienswaardigheid, als we er langs komen is het net de tijd dat de mannen naar binnen gaan, de schoenen gaan uit. De vrouwen gaan aan de zijkant naar binnen. het voorportaal met vijfbogige arcade ligt aan de rivierkant. De 2 minaretten zijn verschillend. Gisterenavond hebben we al een kijkje binnen kunnen nemen. Er staan 2 vissers voor de auto als we terugkomen. We maken een praatje, ik krijg een lijntje in mijn handen gedrukt. Een van de mannen zijn vrouw is geboren in Nederland, Oldenzaal en als hij haar belt komt ze meteen. Ze is als 16 jarig meisje met haar ouders teruggegaan naar Turkije en zal nu ongeveer rond de 40 zijn. Ze bieden ons een slaapplaats, douche en eten aan. Hartstikke lief maar we blijven toch maar in de camper.

We volgen de borden naar Ankara en leggen de 354 km vlot af, het is een fantastische weg, soms 2 dan weer 3 baans, je zou bijna denken dat het een snelweg is maar dan kom je bedrogen uit want er rijdt van alles op, tractoren en fietsen, de weg gaat ook dwars door verschillende plaatsen met stoplichten. Het landschap is heuvelachtig en het ziet er uit zoals je bergen ziet vanuit een vliegtuig, prachtige steppenvegetatie en in zo’n gebied ligt Ankara op 938 m. We komen in het begin van de avond aan bij het hotel Ulasan in Cölbasi, 15 km van het centrum van Ankara. Voor degene die hier ook naar toe willen en een caravan of camperplek zoeken, Konya Yolu 3, KM, 06830, Gölbasi/Ankara.                                                                                                                                                                                                                                         Ankara is de hoofdstad van Turkije en ligt in de provincie Ankara met zijn 5 miljoen inwoners kleiner dan Istanboel . Er zijn veel Universiteiten en er is een Militaire Academie. Ondanks dat het een droog gebied is zijn er veel groene parken. De stad is volgens een oude sage gesticht door koning Midas, 9e eeuw v Chr. Daarna werd het de hoofdstad van de Galaten, in 621 na Chr werd de stad door de Arabieren ingenomen en niet lang daarna kwam het in handen van de Byzantijnen. In de 13e eeuw gingen de Turkse Seltsjoeken over het bewind. In 1919 koos Ata Türk de stad als zijn woonplaats en werd Ankara de hoofdstad. Vandaag doen we luxe en pakken een taxi naar het Anitkabir (Mausoleum) waar Ata Türk begraven ligt. Slechts 80 lire. We moeten door een detectie poortje en de bagage wordt gecontroleerd maar je mag er gratis in. Het ligt in een prachtig park en ziet eruit als een Tempel. Het is zeer groot, we lopen door een verzameling van het leven en werk van Ata Türk zoals, privé bibliotheek, documenten, boeken, muntstukken, wapens, wandelstokken enz. Maar vooral wordt zijn militaire heldenrol door 3 dimensionale panorama’s en door schilderijen en foto’s verteld. Voor ons als nuchtere Nederlanders ietwat overdreven. Als wij om ons heen kijken zien wij dat de mensen hem hier nog steeds aanbidden en hem beschouwen als de vader des vaderlands. Met de taxi laten wij ons naar de oude stad vervoeren, waar we eerst een hapje gaan eten op een gezellig terrasje. Dan de kasteelruïne op en zien een werkelijk mooie moderne stad rondom liggen. We lopen nog even door de gezellige drukke straten, maar nemen dan toch maar de Dolmus richting Cölbasi. Er gaat een  dikke 6 baansweg door Ankara en het is een stuk overzichtelijker en rustiger dan Istanboel. De temperatuur is bijna 30gr daarom duiken we meteen het zwembad in.

Het is weer een heel verhaal geworden met veel foto's.  We gaan nu richting Cappadocië en hopen dat jullie ons nog niet moe zijn.

Dus lieve mensen, tot het volgende bloq!