Marokko deel 3

Hallo allemaal, leuke reacties zeg gehad, welkom allemaal en we gaan nu voor deel 3, 09-03-2018 - Vrijdag - Zagora   

De nachten in de woestijn zijn heerlijk koel het kwik daalt dan naar ongeveer 10gr. Het is al warm als we vertrekken richting de  woestijn van Erg Chigaga maar eerst  slaan  we water in,  dat is een zeer belangrijk gebeuren, en hulp krijg je altijd! Graag nemen ze de lege 5ltr flessen terug.  Over de N9 vanaf hier is er maar één weg richting het grensplaatsje M’Hamid, dit ligt 40 km van de Algerijnse grens af en is één van de laatste oases voordat je de woestijn intrekt. Historisch gezien was dit een belangrijk punt voor de kamelen-karavanen omdat zij hier voor de laatste maal bijeen kwamen voordat ze begonnen aan de grote handelsroute naar Timboektoe (Mali) waar ze 50 dagen over deden. Soms waren hier wel 5000 kamelen (dromedarissen) op deze plek als er veel karavanen tegelijk binnen kwamen. De handel bestond uit zout wat gedolven werd uit het noordelijke gedeelte van de sahara woestijn en getransporteerd naar Timboektoe, hier werd het verhandeld tegen goud en slaven.  Er zijn altijd veel politieke spanningen geweest tussen Algerije en Marokko vanwege de westelijke Sahara en Polisario maar sinds de jaren 90 is het rustiger geworden. Alhoewel het niet normaal is hoeveel militaire kazernes je hier ziet.  Aan het einde van de geasfalteerde weg is een zeer eenvoudige camping (Laboussole) waar we op een mooie plek gaan staan. We worden hartelijk verwelkomt door de campinghouder met muntthee. Inmiddels 32gr in de schaduw.  De laatste 2 weken zijn er veel zandstormen geweest waardoor alle campinggasten zijn vertrokken, er ligt nog best veel zand en daarom kunnen we niet boven op de heuvel staan maar een stukje daaronder. Maakt voor het uitzicht niet uit dat is fabuleus.  We gaan het dorpje in en ach, ze lopen mee willen wat verkopen een safari aanbieden maar dat hebben we al geboekt bij onze camping. We kopen brood. Ik loop langs 2 meisjes die zitten te lezen in een prentenboek als ze me aanspreken, natuurlijk vragen ze ergens om, ik kijk in hun boek en maak geluidjes van de beesten die ik zie, ze lachen en we hebben pret. Als ik ze later beide een 1dm muntje (8ct) geef omhelzen ze me zo blij zijn ze. 

Gereden km’s-99.

10-03-2018 -Zaterdag - H’Mid

De rode zandduinen van Erg Chebbi bij Merzouga hebben we niet gedaan, maar de duinen van Erg Chigaga gaat het worden om een dagje erop uit te trekken met een 4-wheel drive. Om 10.00 uur hebben we afgesproken de campingbaas komt ons zeggen dat het half 10 wordt ivm opkomende storm. We zijn er klaar voor.  Onze chauffeur zijn naam is Hassan en schijnt bekwaam te zijn. Hij komt aan met een Toyota landcruiser op zijn blote pootjes. Schoenen of iets wat er op lijkt  doet hij niet aan. Een adembenemende tocht waar we flink door elkaar geschut worden soms liggen we zo schreef dat ik denk om te slaan, we zien duizenden dromedarissen, en dan zomaar ineens een waterput, soms wordt het zand groen waar ze van eten en hier en daar een boom. We komen na 3 uur in een nomadendorpje waar we mierzoete thee drinken. Er is niet veel volk maar we mogen rond kijken en foto’s maken. Er wonen 90 personen de meesten zijn bij de kamelen in de sahara. We hebben dus niet voor eten gekozen en gaan na een half uur weer terug en nemen Yusef mee. Yusef is een Toeareg-Berber en is daar trots op.  Het is inmiddels gaan stormen en na een uur zitten we vast in een zandduin. Scheppen, takken die afgebroken worden en achter de wielen gelegd, duwen trekken niets helpt, Yusef helpt fantastisch werkt zich rot en belt wat af om hulp die eindelijk ook komt in de vorm van een Pick up, de man trekt ons eruit geeft een andere accu, die was na steeds weer proberen gestopt, komt mij een hand geven en rijd weg. De jongens zijn nog een hele tijd bezig de accu te plaatsen. Wij zijn helemaal rood van het fijne rode zand die echt overal ingewaaid is, oren- neus- mond je wil niet weten waar het allemaal in is gaan zitten. Dan met een noodvaart, zover als mogelijk, naar M’Hamid en maar hopen geen dromedaris, geit of ezel aan te rijden want echt je ziet helemaal niets, de zandduinen zijn verplaatst, geen weg te zien. Maar het is zoals Yusef zegt, ze zijn mannen van de Sahara en komen er altijd uit.Als we plotseling bij de camping zijn bedanken we de jongens met een dikke fooi het was een mooi avontuur. In de camper is ook alles bedekt met rood zand. Wat voelen wij ons smerig zeg. Het douchen heeft even geen zin want dat is te ver lopen vanaf de camper. We wassen ons in de camper ook de haren, wat een zand komt er af en uit. Het blijft stormen.

11-03-2018 Zondag - H’Mid

Camping Laboussole, 50dagen naar Timboektoe. De elektriciteit en het water liggen eruit. We krijgen een warm stokbrood, een lieve man die ’s-nachts buiten voor zijn hutje slaapt. We proberen het ergste zand uit de camper te verwijderen. We nemen afscheid en gaan over de N9 terug. Als we willen tanken blijkt ook in Zagora de  elektriciteit uit gevallen te zijn dus of we wachten of we gokken het naar de eerstvolgende grotere plaats. Maar eerst worden we nog uitgenodigd in het winkeltje van Lache, hij heeft ons geholpen met een nieuw internetkaartje te installeren, en krijgen thee, hij laat ons kleedjes zien, sieraden, en praat honderd uit. We gaan natuurlijk voor de bijl voor een ketting van onyx met een hangertje die een soort van GPS is in de Sahara. Zo kun je altijd de weg vinden! Hij vraagt er 800 dm= €72,00, uiteindelijk hebben we het voor 150dh, en nog is dat goed betaald.  We rijden verder de N12 op ri Tata. Het is een vrij saaie weg met toch wel wat hoogtepunten. Dan is het ineens adembenemend. Het is eigenlijk een vlakte tussen de bergen Jnbel Bani, de rivier Oued Ouled Hetitat slingert zich erdoor. In Foum-Zguid kunnen we tanken, 700 dh. Het is 97 dm per liter, we hebben zeer zuinig gereden nog net niet op de reserve. Tata is een oase in het Anti Atlasgebied, in de zomer is dit het heetste stadje van Marokko, en heeft ongeveer 16.000 inwoners. We gaan staan op de Camping Municipaal, in het centrum, een verrekte leuke plaats, gezellig druk. Heerlijk om gewoon rond te lopen en niemand die je benaderd om iets te kopen, het ruikt heerlijk naar kruiden, de place Marche Verte is het plein waar van alles gebeurd vooral de mannen vermaken zich hier prima in de cafe’s met thee en voetbal op de TV. De winkels bevinden zich bijna allemaal onder de Arcades waar dit stadje rijk aan is.  We hebben geluk want op zondag is er markt. Een klein meisje roept bonjour, als wij haar gedag zeggen rent ze spontaan op me af en geeft me een knuffel. Pieter krijgt er ook een. Hartverwarmend. We hebben alles in huis voor een heerlijke groentestoof met kruiden als we de dieselkoker niet aan krijgen, wat blijkt de huishoudaccu geeft geen stroom Een vonk hebben we toch echt nodig! Gelukkig kunnen we op elektriciteit staan dus voor vanavond redden we ons wel. We krijgen van het mannetje (Ali) wat hier een beetje rondloopt stukken pizza, hij denkt dat we niet meer kunnen koken.

Gereden km’s-363.

12-03-2018 - Maandag - Tata camping Minucipaal 

De huisaccu is definitief kapot, pas 2 jaar oud. Ali blijkt een duizendpoot te zijn, heel hulpvaardig en weet wel raad met ons probleem. Hij neemt Pieter  bij de hand en samen gaan ze, met een oude fiets, op weg naar een heel klein winkeltje en komen terug met een accu, een alternatief dat wel! Hadden we eerst een Bosch L5 077 1000A (EN) 180Ah (20h) 12V nu hebben we een Varta 600018 12V 100Ah 850A (EN). En betalen er 1100 Dh voor.  Terwijl Pieter de accu plaatst komt Ali mij een bosje groen brengen, een of ander kruid het ruikt heerlijk, we geven hem 100Dh voor zijn hulp en we vertrekken. De N12 richting Akka is niet veel aan, een kaal bergachtig landschap met zandduinen en af en toe een kleine oase. De Imazighen (berbers)  hebben hier een bijna zwarte huidskleur. In het gehucht Icht is niets te beleven behalve dan dat er een soort van Dacar-rally door Marokko gaat en de camping waar wij een oogje op hadden, (die zouden koud bier schenken), volgeboekt is. Het staat er vol met jeeps, en onderhoudsploegen ook een Nederlandse  equipe is aanwezig. Wij wijken uit naar de andere camping, Amerdoul, heel rustig ommuurd maar wel met een zwembad waar ik meteen induik. Het is pas 14.30 uur, we staan lekker tussen de palmbomen. En blijven nog lang zo zitten staren naar de prachtige sterrenhemel en zeggen, wat zijn wij toch bevoorrecht dat we dit mee mogen maken. 

Gereden km’s- 151.

13-03-2018 - Dinsdag -  Icht - Camping Amerdoul

De ezel achter de muur waar wij staan staat zo zielig te blaten, het beestje staat vast en niemand brengt hem eten of drinken. Dus ga ik hem wat brood geven. Terug de N12 op en km’s maken. Het verste punt (voor ons dan) is Assa, hier worden we aangehouden, controle van de paspoorten, de agenten zijn uiterst vriendelijk willen graag de kaart zien. Zelf zijn ze nog nergens geweest en zijn gestationeerd een eind van hun woonplaats af. Tenminste dat horen we telkens weer, ze willen graag met je praten. Asda-Zag  is een provincie in de  Guelmim-Es Semara en telt 43.535 inwoners. Het heeft een oppervlakte van 18.428 km’2.  Het zuidelijke deel van deze provincie ligt in het door Marokko bezette gebied van de Westelijke Sahara. Als we Guelmim in rijden zien we supermarkt Marjanne, heerlijk weer vis en vlees we slaan van alles in. Deze  hoofdstad wordt ook wel de Poort naar de Sahara genoemd. Er komt een man op een brommertje naar ons toe terwijl wij de auto aan het inladen zijn, Er is een Nomadenmarkt een kilometer buiten het stadje en hij wil wel met ons meegaan.   We slaan zijn aanbod af, we hebben gelezen dat er kamelen, schapen en  geiten verhandeld worden en dat er niet zachtzinnig met de dieren wordt omgegaan.  Daar hebben wij geen zin in. Vroeger was hier de grootste kamelenmarkt van Africa, de Toeareg-berbers  (ze dragen blauwe djellaba’s) en worden de blauwe genoemd, waren toentertijd de belangrijkste onderhandelaars. Als we het stadje uitrijden wordt het landschap heel anders groener,  glooiende heuvels veel schapen en geiten en een enkel huisje of nomadentent. Overal waar we rijden zien we de fleurig gekleurde scholen buiten de bebouwde kom staan, ik kan nergens vinden wat de rede daarvan is. In Sidi Ifni vinden we een plek aan zee op camping El Barco. Het is mistig en een stuk kouder dan waar we vandaan komen. 

Gereden km’s-249.

14-03-2018 - woensdag- Camping El Barco

Ik sta altijd vroeg op en ga dan meteen naar de wc en douche, dan is het niet druk want op alle campings tot nu toe zijn er maar 2 tot 4 toiletten en evenzovele douches. Het is eigenlijk allemaal sterk verouderd, als ik klaar ben krijg ik de deur niet open, ik zet al mijn kracht op het verroeste schuifje en het breekt af. En daar sta je dan. Ik roep help help en bonk op de deur, na een minuut of 10 hoor ik een man roepen, moment please! Na nog eens 10 minuten, hij stond onder de douche, geeft hij een paar trappen tegen de deur en die vliegt, gelukkig, open.  De vraag is ga ik voortaan de deur wel op slot doen?

Vandaag komt de NKC hier met een groep camperaars. Dus zal het een stuk drukker zijn. Het is 22gr bewolkt als we kwart over 10 wegrijden de R104 op. Ergens onderweg slaan we af op weg  P1905 die gaat langs de kust en komen in het vakantieplaatsje Aglou-Plage, er wordt flink gebouwd en aan de wegen gewerkt. Als we langs een busje lopen roepen de mannen naar ons, we nemen een kijkje er wordt gekookt alles in een snelkookpan, hoofdzakelijk vis, net gevangen, aardappels, uien, peen, olijven en kruiden het ruikt verrukkelijk. Als ik vraag wat het is dan zegt hij, vis-tajine. Het hoeft niet altijd in een originele tajine het is gewoon een stoofpot.  We gaan wandelen over de boulevard en terug over het strand. Als vanzelfsprekend moeten we mee eten. Ik doe het natuurlijk  helemaal verkeerd en neem mijn bakkie en een lepel mee. Maar je eet hier met brood die doop je in het vocht en gebruik je tevens als een soort van schepje en gewoon je hand gebruiken! Pieter houdt niet van vis dus die eet brood met het sap. De man naast me vindt dat ik te weinig in mijn bakje heb en pakt met zijn hand een flink stuk vis en mikt het erin.  Iedereen die langs loopt wordt uitgenodigd, een man maakt daar dankbaar gebruik van. Hoe gastvrij is dit? We nemen afscheid van de vissers en gaan verder.  Als we op een heel smal weggetje rijden staat er een man te liften, natuurlijk nemen we die mee, na zoveel gastvrijheid kunnen wij daar niet voor onder doen, wij zijn op weg naar Massa en hij moet daar zijn.  Waar we ook stoppen voor een foto we worden altijd vriendelijk aangesproken, iemand op een ezel, een fietser, wandelaar maakt niet uit. We gaan kijken bij een camping maar die lijkt ons niets te netjes alles in afgezette vakken, en rijden terug om naar camping Auberge  in Sidi Rbat te gaan. Het is een prachtig hotel met gewone simpele camperplekken wel met een fraai uitzicht over zee. We zitten aan de thee als er een jongeman met 2 kamelen op dit plateau komt om de kinderen, van de andere camper die er staat, af te zetten. Hij komt met ons een praatje maken het is komisch, die beesten zijn zo lief, als je in hun buurt staat geven ze je een knuffel. Het is man en vrouw en ze hebben een baby, verteld de jongen. Hij vraagt wel of ik op de kameel wil zitten voor een foto, maar dat heb ik al eens gedaan dus voor mij hoeft het niet. Een aardige gozer die helemaal niet op geld uit was maar het gewoon leuk vond om met ons te kletsen. En dan komt er weer iemand bij ons zitten die spreekt Duits, geeft ons wat informatie, drinkt thee mee met ons. Het is de dag van de ontmoetingen, een mooie unieke dag!

Gereden km’s-134.

15-03-2018 - donderdag - Sidi R-bat

Er moet af en toe iets aan de conditie worden gedaan dus na het ontbijt een flinke wandeling over het strand maken. We moeten een eind dalen om op het strand te komen, lekker met de voeten in het water. We stoppen bij een strandcafe (denk niet dat het zoiets is als Kijkduin of Zandvoort), en drinken thee, het is een uitholling in de rotsen, Abdul en Brahim die er werken maken ook vis-tajine, hartstikke vers. We maken nog een praatje met de vissers, die wonen ook in de rotsen Omar heeft vis gevangen en ik moet die zien, deze vangen ze met kleine krabbetjes, enthousiaste knullen. In Massa moeten we even zoeken om weg N1 te vinden maar als we daarop komen zien we dat we 100 mogen rijden, dat is lang terug dus even gassen. Dat wordt meteen  gestraft want even verderop worden we  aangehouden, rijbewijs en autopapieren laten zien. Te hard gereden ze hebben er een foto van zegt de vriendelijke agent. Het was een lasergun dus van een foto is natuurlijk geen sprake, maar we moeten 300Dm betalen als pieter zegt niet zoveel geld te hebben mogen we ook 100dm betalen maar dan krijgen we geen ticket! In Tiznit gaan we de N104 op, het landschap veranderd in groene bergen veel palmbomen en ziet er zeer vruchtbaar uit, we stijgen naar een hoogte van 110 mtr op weg naar Tafraout. Het is een  mooie route smal en slingerend de bergen in. Niet ver voor deze plaats wordt het landschap echt spectaculair, enorme  door de wind afgesleten gladde  rotsen. Het lijkt of de stenen er zo af kunnen vallen en eronder staan huisjes, wij zouden daar niet durfen wonen. Deze bekende plaats onder de camperaars ligt in de Anti Atlas in de Ameln vallei, daar willen we Abe ontmoeten van de solo’s.  Er zijn genoeg campings maar die staan achter muren hier rij je zo op het is een groot terrein waar veel campers kunnen staan, wel een paar honderd. Nu is het vrij rustig. 

Gereden km’s-170.

We zijn er 3 dagen gebleven en hebben  het heel erg leuk gehad, maar daarover meer in ons volgende blog.

lieve groeten J/P