Marokko deel 2

11 maart 2018 - Tata, Marokko

Dag allemaal,  leuk dat jullie meereizen en voor jullie leuke reacties. We zijn inmiddels 2 weken onderweg en we vervelen ons totaal niet! En gelukkig niet ziek tot nu toe. We eten heerlijk gewoon in of buiten de camper, het gaat prima.

 Figuig. Deze geïsoleerde oase ligt in het Zuid-Oosten van Marokko, in de vallei van de Zousfana rivier, die we ook vaak gekruist hebben maar volledig droog staat. Figuig is pas sinds half 19e eeuw in Marokkaans bezit, maar de bewoners hebben altijd de religieuze autoriteit van de Marokkaanse Sultan erkend. De berberstammen hielden plundertochten  naar de oases in Frans-Algerije. Het was het Franse leger verboden de grens te passeren dus konden de berbers zich weer snel over de grens terug trekken. De strijd ging eigenlijk altijd om water die nodig was voor de verbouw van de dadelpalmen. De oase is 20 km2 en heeft een diameter van 6km. Het palmenbos ligt pal achter onze camping we fietsen door dit bos en zien grote waterbekken met  irrigatiesystemen die voor veel mensen het werk hebben over genomen waardoor ook hier veel werkeloosheid is en veel jongeren naar de steden trekken.  Het is zoals we al dachten helemaal niet moeilijk om hier te fietsen, het is  gewoon een plezier zoals iedereen je gedag zegt ze roepen al van verre naar ons bonjour en lachen en zwaaien. Pennen schijnt hier moeilijk te verkrijgen zijn of ze zijn erg duur maar sommige kinderen vragen erom, gelukkig hebben we er een paar maar natuurlijk veel te weinig om uit te delen. Als we bij de eerstvolgende grote supermarkt komen moeten we eens kijken voor pennen. Er is bijna geen verkeer op de weg alleen wat fietsen een enkele auto maar hoofdzakelijk voetgangers en die lopen midden op de weg. We staan even stil bij een pleintje waar mannen op hun hurken dicht tegen elkaar aan, zodat je bijna niet kunt zien wat ze aan het doen zijn, met stenen zitten te dobbelen. Er staan een paar schapen strak aan een touwtje we hebben het stille vermoeden dat deze dieren straks van eigenaar wisselen. We kopen nog wat internet erbij en halen geld uit de muur. We fietsen nog naar een paar wijken die bestaan uit overdekte straatjes en huisjes van leem gemengd met stro en dezelfde kleur hebben als het landschap zoals we dat tot nu toe overal gezien hebben. Het was een prima plek om te staan en te overnachten maar na 2 dagen en 3 nachten is het genoeg geweest en vertrekken we. Na 54 km weet Pieter een weggetje (R602) en vindt dat we deze maar moeten nemen want hij denkt altijd dat hij hetzelfde kan als zou hij een 4-wheel drive hebben, dus het kan niet gek genoeg zijn. We snijden zo een heel stuk af zegt hij. Helaas moeten we het opgeven na een km of 13 want het weggetje is weg er lopen wel een paar paadjes maar we hebben geen idee waar die toe leiden! De enige weg is die terug het kost ons anderhalf uur maar ook dat mag de pret niet drukken want we hebben wel Dromedarissen gezien in het wild! Van Figuig naar Bounarfa is 107 km daar doen we inkopen  en gaan verder over de N10. Regelmatig hebben we dooie schapen langs de weg zien liggen maar dit schaap is pas dood en de zwerfhonden  doen zich daar te goed aan. Uren rijden we door een wat meer gevarieerd landschap, hier zien we dat er veel palmbomen geplant zijn. Hoe ze aan water moeten komen geen idee want de rivieren waar we over heen komen staan nagenoeg droog. Er lopen Dromedarissen langs de weg en we moeten echt uitkijken ze niet aan te rijden. Het is een probleem om de camping Tissirt te vinden in het donker. Deze ligt aan de N13 in dit gedeelte behoorlijk druk en je zou zomaar iemand op een ezel, fietser of wandelaar omver kunnen rijden. Uiteindelijk vinden we het er is nog 1 plek over maar we staan. Gereden km’s-417.

06-03-2018 - Dinsdag - Tissirt.  Het is bewolkt 21gr. Verder over de N13 ri Erfoud.

In Ourfound stoppen we voor de markt waar we inkopen gaan doen. Niet iedereen wil dat er foto’s gemaakt worden en zeker als we het vlees willen fotograferen wordt er naar ons geroepen we zien ingewanden en vet en we weten eigenlijk niet wat het allemaal is wat er ligt, we besluiten ter plekke vegetarisch te worden. Pieter heeft gelezen dat er Sculpturen  staan midden in het landschap 5 km ten westen van Erfoud deze zijn gemaakt door Hans Jorg  Voth. Je kunt het vinden op Internet. We stoppen bij een toeristische Berbertent om te vragen hoe we verder moeten.  Een jonge man (Mohammed) begint een heel verhaal het komt er op neer dat het niet te doen is alleen met een 4-wheel drive of dromedaris maar hij wil ons wel wat anders laten zien en neemt ons mee naar, door mensenhanden gegraven, gangen om water te vinden. Op de heuvels van het uitgegraven zand, is een stellage aangebracht om het water met een emmer naar boven te halen. Hij verteld er niet zo veel bij maar begint ineens van zijn sjaal een tulband om mijn hoofd te draperen en roept naar Pieter dat hij foto’s moet maken. Die naar later blijkt niet gelukt zijn.  We krijgen daarna thee aangeboden en hij probeert van alles aan ons te verkopen, we kunnen blijven eten met de familie, ook slapen. Dit zullen we vast nog vaker tegen gaan komen want we rijden toch naar de toeristische gebieden.

Rissani heeft een prachtige toegangspoort hier moeten we door om naar Merzouga (Erg Chebbi) te gaan daar is het Nomad-hotel wat tevens een camping is.  De Erg (Erg betekend jong) Chebbi is een woestijngebied in het oosten van Marokko. Het is één van de twee ergs die het land rijk is. Het gebied meet zo'n 25 km van noord naar zuid en op het breedste stuk 8 kilometer van oost naar west. Prachtig staan we tegen de rode heuvels van zand aan. Deze wandelende duinen, zo worden ze genoemd omdat het geen dag hetzelfde is door de verplaatsing van zand.  De enige campinggasten zijn wij en we worden bekeken door jawel dromedarissen. Het is een mooi hotel wat bevolkt wordt door Fiat-panda’s rijders, het zijn 4-wheel drives, die hier een rally rijden. Er zijn 2 zwembaden waar we ook gebruik van mogen maken, douches en toiletten. Als er een groepje Japanse tieners aankomen en een tocht gaan maken op de Dromedarissen begint er een van de beesten te steigeren en valt de jongen eraf. De meisjes gillen de beesten worden onrustig er is paniek en van alle kanten komen de mannen aangerend, de tieners gaan lopend terug, na een tijdje is de rust weergekeerd. We zijn moe en gaan vroeg te bedde. Gereden km’s-181,07-03-2018 - Woensdag - Merzouga.  25gr nu al warm, 8.00 u. Vandaag gaan de fietsen gaan er af we rijden naar het centrum 6km. Een klein centrum waar veel winkeltjes zitten en restaurantjes. We kopen voor Pieter een tasje en een blouse. Tasje is echt antiek zegt de verkoper, kan best zijn is verschoten op sommige plekken kapot maar is makkelijk om zijn camera in te stoppen als we rondlopen. Hij vraagt voor beide 250dh, wij bieden 150dh  wat eigenlijk veel te veel is en komen uiteindelijk uit op 160dh. De blouse was helemaal niet de bedoeling, maar zo heeft de man een goede dag zullen we maar denken. Voor de eerste keer eten we in een restaurant een frites en een Cola, denken dat wordt zo heet gemaakt daar kan niets mee gebeuren, er komt een portie aardappeltjes, olijven en brood op tafel. We buffelen lekker door maar dan komt er  voor ieder nog een bord met frites, tomaten en komkommer! De tomaten en komkommer laten we staan. Het was heerlijk, hopelijk gaat het goed af lopen en worden we niet ziek. Als we terug komen gaan we door naar het plaatsje Taouz waar de weg ophoud en we aan het eind bij een militaire basis aankomen. Mogen niet fotograferen, hier begint de Sahara en achter de bergen ligt Algerije, langs de hele grens zijn veel legerplaatsen.. 

Over dezelfde weg gaan we terug naar Rissani daar slaan we water en eten in, de man is zeer behulpzaam met het leegmaken van de flessen in de watertank. Komt mij nog speciaal bedanken en zend me een kushand, Insjallah. We gaan verder en rijden de N12 op.  De N12 is een route nationale in Marokko. Het is een oost- westroute door het zuiden van het land, vanaf Sidi Ifni aan de kust tot Moulay Ali Cherif in het grensgebied met Algerije. De N12 is 905 kilometer lang. Hier komen we weer heel andere landschappen tegen rotsachtige zwarte bergen,  bomen niet echt bossen. In het gehucht M’Ssici stoppen we op de camping Azuriti, van een alleraardigste man Ali. Een gezellige kerel die steeds even een praatje komt maken. Hij wijst ons op een boompje dat is de Moringa Oleifere een botanische naam. Deze komen voor in de tropen en subtropen van Afrika.  Het heeft medicinale werkingen voor het hele lichaam van je kruin tot de tenen zo zegt hij. We zoeken het op en wat blijkt? Moringa- voorkomt kanker, diabetes, geneest astma, geeft energie en is een krachtig natuurlijk antibioticum.  Als poeder kun je het in de smootie doen en van de blaadjes kun je thee trekken.

Gereden km’s-147.

08-03-2018 - Donderdag - M’Ssici 

De camping was zeer rustige eenvoudige camping. 50dh eigenlijk betalen we nooit veel meer voor een plek en dan hebben we nog alle faciliteiten ook.  Als we vertrekken is het 27gr en 10.00uur.  We staan te wachten voor overstekende geiten als ons met een rot gang een vrachtwagen passeert! Zo worden die beesten dus doodgereden! Gelukkig wisten deze beesten op tijd weg te rennen. In Tazarine slaan we rechts de R108 op die we 72km gaan volgen om op de N9 te komen de weg van de Kasbah’s route. Het is een prachtige weg die ligt in de vallei du Draa en zeer vruchtbaar is, de rivier waar zowaar water in staat, slingert zich er door heen. Via betonnen waterkanalen die aangelegd zijn zien we veel vrouwen kleden wassen die worden echt overal te drogen gelegd. Als ze zien dat we een foto maken roepen ze kkssst kkssst en maken met hun hand een stenen gooiend gebaar. Hier houden ze niet zo van ons toeristen. 

We gaan staan op camping Sindibad in Zagora. We installeren ons en lopen naar de hoofdstraat, hier is een overdekte markt, winkeltjes, terrasjes eigenlijk van alles, we worden continu aangesproken, maar nee is nee en dan is het oke.

Zagora is de hoofdstad van de provincie Zagora en is 1 van de toegangspoorten tot de Sahara. Het is een stuk drukker op deze camping, veel Fransen en een groep Italianen van een groepsreis. Bij de Italianen is het een gezellige boel, drank, gitaarmuziek en luidkeels gezang!

Gereden km’s-247.

Tot zover ons verslag, we hebben wel weer leuke dingen meegemaakt maar dat is voor ons volgende blog.

groetjes J/P

Foto’s

18 Reacties

  1. Jaap en Gepke:
    12 maart 2018
    Moeten ook maar naar Marokko in plaats naar huis. Ziet er allemaal indrukwekkend uit. Lieve groet Jaap en Gepke
  2. Sylvia en Joop Lefering.:
    12 maart 2018
    Geweldig jullie reisverslag. Geniet met jullie mee.
  3. Joop:
    12 maart 2018
    Zie en lees dat jullie genieten. Ga zo door.
  4. Marianne de jong:
    12 maart 2018
    Leuk reis verslag. Is weer wat anders daar in Marroko. Mooie plaatjes hoor. Groetjes uit een winderig Albir.💋💋
  5. Marjolijn:
    12 maart 2018
    Geweldig!
    Ook stukken waar ik met vagebond was 👍😲
    Als ik dit lees wil ik weer! ben mijn slechte ervaringen snel vergeten
    Ik sta al boven toulouse
    Veilige reis verder, zie uit naar blog 3
    😘
  6. Jacqueline:
    12 maart 2018
    Moeder en Pieter, heerlijk om weer met jullie mee te reizen! Prachtige foto’s en spannende avonturen! Veel plezier verder😘
  7. Dick en Sien:
    12 maart 2018
    Prachtige foto's en een mooi reisverslag. Wij genieten met jullie mee. Goede reis verder.
  8. Abe:
    12 maart 2018
    Het is weer geweldig opgeschreven.... Leuk om te lezen.... ! Doorgaan . Groeten uit Tafraoute .Abe.
  9. Nel:
    12 maart 2018
    Ne
  10. Will:
    12 maart 2018
    Heb weer lekker gelezen en die prachtige foto`s bekeken, wat zijn wij toch rijk hier. Kijk uit naar het vervolg
  11. Ellen:
    12 maart 2018
    Fijn die verslagen, zo kom ik ook nog ergens ;-)
  12. Elly Smulders:
    12 maart 2018
    Wat beleven jullie toch ontzettend veel! Het is een echt avontuur; ik weet niet of ik het zou durven zo zonder reisgezelschap. Misschien ben ik gewoon te bang uitgevallen en moeten we het gewoon doen. Wie weet, volgend jaar?
  13. Nel:
    12 maart 2018
    Nou een nieuwe poging om te zeggen wat een avonturen jullie allemaal meemaken!
    Heel veel leuke verhalen en spannende dingen die er
    gebeuren!
    Heel veel grts van ons.
  14. Marja:
    13 maart 2018
    Eindelijk heb ik even tijd om op mijn gemak jullie blog te lezen. Mooie foto’s en wat een avonturen weer! Toch zie ik overeenkomsten met The Gambia. Wanneer ik foto’s ging maken van mensen dan vroeg ik het of het mocht. Ik was bang dat ze het niet zouden willen.
    Veel plezier en ik kijk uit naar het vervolg!
  15. Ingrid en Jan:
    14 maart 2018
    Geweldige pedigree Moedig Ingrid Jan
  16. Ingrid en Jan:
    14 maart 2018
    Ik schreef dat wij jullie bewonderen om deze tocht en Door die durf beleven jullie bijzonder belevenissen heel wat anders Jeanne dan onze reis genieten jullie en wij reisen mee liefs Ingrid Jan
  17. Mariette:
    14 maart 2018
    Geweldig!!!leuk om weer mee te reizen, liefs en geniet !!!💐🦋🍻🍷😘
  18. Ad Mutsers:
    14 maart 2018
    Weer een mooi verslag. Er komen bij ons weer herinneringen naar boven.